„Rozmazany makijaż” to opowiadanie o nastolatce, która ma problemy typowe dla swojego wieku – nie dogaduje się z rodzicami, ma irytujące rodzeństwo, gubi się w „dorosłym” świecie, do którego wkracza. Do tego dochodzi zadurzenie w nauczycielu i incydent na imprezie, o którym niełatwo zapomnieć.

Główna bohaterka… Cóż, nijaka, na dodatek przedstawiona w dość stereotypowy sposób – naiwna nastolatka, której serduszko przyśpiesza na widok przystojniaka, o którym pisze pełne miłości wiersze. Może Amelia miała być odebrana jako romantyczna dusza, która przelewa swoje emocje w poezję, jednak w moim odczuciu wcale tak nie było.
Wydarzenia są przewidywalne, zakończenie również, jednak była jedna rzecz, która mnie zaskoczyła (szkoda, że tylko jedna). Język jest prosty, opowiadanie czyta się szybko. Znalazło się trochę rażących błędów, ale nie było ich bardzo dużo (dodam, że autor sam przeprowadził korektę).
Coś, co bardzo mi się nie podobało – opisy korzystania z toalety przez bohaterkę. Przepraszam, ale w takich sytuacjach wdawanie się w szczegóły zniesmacza.

Opowiadanie na swój sposób pokazuje te trudniejsze strony dojrzewania – popełnianie błędów, kłopoty z emocjami i uczuciami, zagubienie.
Podsumowując – tekst nie przypadł mi do gustu. Nic nie przykuło mojej uwagi, po przeczytaniu ostatniej strony nie czułam żadnych większych emocji, które zazwyczaj towarzyszą mi po zakończeniu intrygującego utworu. Jednak to moje subiektywne odczucie i może komuś innemu twórczość młodego pisarza bardzo się spodoba.

Moja ocena: 3+/10

Recenzja została umieszczona na blogu:

http://czytanie-uzaleznia.blogspot.com/

„Rozmazany makijaż” to opowiadanie o nastolatce, która ma problemy typowe dla swojego wieku – nie dogaduje się z rodzicami, ma irytujące rodzeństwo, gubi się w „dorosłym” świecie, do którego wkracza. Do tego dochodzi zadurzenie w nauczycielu i incydent na imprezie, o którym niełatwo zapomnieć.

Główna bohaterka… Cóż, nijaka, na dodatek przedstawiona w dość stereotypowy...