Marcin Piędel to młody pisarz, członek hip-hopowego undergroundowego składu "Ingerencja" z Krakowa. Sam o sobie mówi pisarz-outsider. Zadebiutował książką "Dialog z duszą przy papierosie".

Głównym bohaterem jest dwudziestoletni Oliwier. Przystojny brunet o piwnych oczach, nie może narzekać na bark powodzenia u dziewczyn. Mieszka sam, w jednej z krakowskich kamieniczek, gdyż jego matka wyjechała do Mediolanu robić karierę u boku najlepszych projektantów. Oliwier po skończeniu szkoły średniej zaprzestał dalszej edukacji, nie ma także pracy, utrzymuje go matka, która co miesiąc wysyła synowi pieniądze, aby ten mógł żyć w luksusie.
Codzienność młodego mężczyzny to imprezy, dziewczyny, alkohol i narkotyki.

"Życie to imprezowanie i choć impreza kończy się kacem, to kac kończy się gotowością do kolejnej imprezy."

Wydawałoby się, że takie życie jest najlepszym jakie Oliwier mógłby sobie wymarzyć, a jednak i to staje się monotonią. Czegoś zaczyna mu brakować.
Jednak kiedy Oliwier poznaje Dagmarę, kobietę o szesnaście lat starszą od siebie, zmienia się wszystko.

"A może jest tak, że Ty teraz o mnie myślisz? Może też każdego ranka starasz się zaplanować dzień od świtu do zmierzchu, żeby ciągle coś robić i próbować nie myśleć? Albo może też masz wrażenie, że czas nie zagoi tej rany? Rany, którą zostawia każda nieudana miłość, bo przecież to była miłość, prawda?"

Historia Oliwiera pokazuje nam obraz współczesnego świata. Otwiera nam oczy na codzienność w jakiej żyje wielu młodych ludzi oraz uświadamia nas, że pozory często mylą (mam tu na myśli Karolinę-dziewczynę przyjaciela Oliwiera). Muszę również zaczepić wątek przyjaźni między Oliwerem, Karolem i Michałem.
Wydawać by się mogło, że relacja ta jest silna, a jednak w jednej chwili runęła jak domek z kart.

Autor bardzo szczegółowo opisuje sceny erotyczne, ale według mnie nie przesadnie. Nie ma się wrażenia przesytu opisywanych doznań. Kolejnym ważnym elementem książki jest opis momentu po spożyciu narkotyku, tzw. haj głównego bohatera. Nie jest to opis, który może zachęcać do próbowania wszelakiego rodzaju narkotyków, ale też nie jest zniechęcający.
Książka mnie nie nudziła, dzięki czemu czytało się przyjemnie i szybko.
Dużym plusem jest także jej szata graficzna, która przyciąga czytelnika i zachęca aby zajrzeć do środka i poznać historię w niej opisaną.

Marcin Piędel to młody pisarz, członek hip-hopowego undergroundowego składu "Ingerencja" z Krakowa. Sam o sobie mówi pisarz-outsider. Zadebiutował książką "Dialog z duszą przy papierosie".

Głównym bohaterem jest dwudziestoletni Oliwier. Przystojny brunet o piwnych oczach, nie może narzekać na bark powodzenia u dziewczyn. Mieszka sam, w jednej z krakowskich kamieniczek,...

W życiu każdego z nas przychodzi taki moment, kiedy zastanawiamy się, jakby to było mieć dwadzieścia lat, nie przejmować się szkołą, pracą, finansami, a jedynie imprezować kilka razy w tygodniu.
Tak właśnie wygląda codzienność Oliwiera, głównego bohatera debiutanckiej powieści młodego, polskiego pisarza Marcina Piędela. Ale czy takie życie daje szczęście?
Oliwier ukończył liceum, nie studiuje ani nie pracuje, mieszka sam. Jego matka pracuje we Włoszech w branży modowej, ojciec natomiast zostawił rodzinę, kiedy chłopak miał zaledwie pięć lat. Życie naszego bohatera to egzystencja tocząca się od imprezy do imprezy i od dziewczyny do dziewczyny, nieustanna orgia w potokach alkoholu i papierosowym dymie. Wydawałoby się, że jest wspaniale, ale czegoś zaczyna brakować. Pewnego dnia Oliwier poznaje Dagmarę, która diametralnie zmieni dosłownie wszystko.
Autor w swojej książce przedstawia nam obraz dzisiejszego świata młodych ludzi, dla których swoboda seksualna, zażywanie narkotyków i upijanie się do nieprzytomności to zwykła codzienność. Najbardziej przerażające jest w tym obrazie jednak to, że wszystkie relacje, jakie bohaterowie książki tworzą między sobą są bardzo płytkie i pozorne, a wystawione na najlżejszą próbę rozpadają się ukazując rzeczywistą samotność, z jaką każdy z nich się boryka. Każdy z nich kieruje się jedynie egoizmem i chęcią zaspokojenia swoich zachcianek nie zważając na to, czy przy okazji ranią innych. Obraz młodzieży przedstawiony w powieści jest z pewnością mniej lub bardziej przerysowany, ale dzięki temu pozwala dużo lepiej pokazać zmiany, jakie zaszły w głównym bohaterze.
Bardzo podobał mi się lekki styl, z jakim opisany został świat Oliwiera. Książka, choć niezbyt długa, pełna jest realistycznych opisów przeżyć bohatera. Trzeba także przyznać, że autor dość odważnie podchodzi do opisywania scen erotycznych, których w powieści nie brakuje, a które mogą się czytelnikowi wydać najbardziej kontrowersyjne i szokujące.
Muszę przyznać, że spodziewałem się czegoś gorszego. Zwykle ostrożnie podchodzę do debiutów polskich autorów, bo nierzadko zdarza się, że powstające dzieła prezentują bardzo niski poziom. W tym przypadku jest inaczej i książka [poza poruszaną tematyką] jest całkiem przyzwoita. Właściwie jedynym elementem, do którego można się przyczepić, jest uczucie Dagmary i Oliwiera, które jak dla mnie rozwija się zdecydowanie zbyt szybko.
„Dialog z duszą przy papierosie” zasługuje na 6,5 w mojej skali.

W życiu każdego z nas przychodzi taki moment, kiedy zastanawiamy się, jakby to było mieć dwadzieścia lat, nie przejmować się szkołą, pracą, finansami, a jedynie imprezować kilka razy w tygodniu.
Tak właśnie wygląda codzienność Oliwiera, głównego bohatera debiutanckiej powieści młodego, polskiego pisarza Marcina Piędela. Ale czy takie życie daje szczęście?
Oliwier ukończył...

"Życie to imprezowanie i choć impreza kończy się kacem, to kac kończy się gotowością do kolejnej imprezy."


Debiut Marcina Piędla zaintrygował mnie kontrowersyjnym tytułem, okładką i przede wszystkim opisem fabuły. Po lekturze opowiadania "Rozmazany makijaż" poznałam dość lekki styl młodego autora. Nie ukrywam, że moje oczekiwania postawiły wysoką poprzeczkę ze względu na temat książki, nawiązujący do współczesnych obyczajów ludzi wkraczających w dorosłość. Zresztą okładka zdradza wiele jak widzicie…

Autor - Marcin "Martini" Piędel jest współzałożycielem powstałego w 2010 r. w Krakowie, polskiego składu hip-hopowego "Ingerencja". Martini jest muzykiem undergroundowej sceny krakowskiej oraz raperem. Sam siebie określa mianem pisarza, ale outsidera. Mimo młodego wieku, w grudniu 2010 r. zadebiutował powieścią, o której wam dzisiaj opowiem. Martini całkiem niedawno, bo we wrześniu ubiegłego roku, otworzył własne wydawnictwo "Martini Publisher". Zapraszam na stronę autora - Ingerencja.

Oliwier, dwudziestoletni, przystojny brunet prowadzi tzw. "bananowe życie". Mieszka sam w Krakowie, gdyż jego matka wyjechała do Włoch robić karierę. Bohater po skończeniu szkoły średniej, nie zajmuje się niczym oprócz imprezowania i zaliczania kolejnych dziewczyn. Studia nie są mu potrzebne do szczęścia, a do pracy zarobkowej się nie garnie, matka wysyła mu pieniądze potrzebne na luksusowe życie mieszczucha. Ekscesy seksualne, branie narkotyków i pijackie balangi to codzienność w jakiej żyje. Gdy w jego życiu pojawia się starsza o kilkanaście lat, skrzywdzona przez męża kobieta, Oliwier zaczyna przewartościowywać swoje życie.

Przeraził mnie obraz współczesnych młodych ludzi, jaki przedstawia czytelnikowi autor. Ludzi, którzy nie kierują się w życiu żadnymi zasadami moralnymi czy zwykłą, ludzką szczerością. Dwaj przyjaciele Oliwiera są tylko przyjaciółmi z nazwy, przy pierwszej lepszej okazji zawodzą go na całej linii. Opis imprez w jakich uczestniczy bohater wywołał we mnie konsternację i przerażenie. Swoboda seksualna, brak tabu w temacie twardych narkotyków to zjawiska, które mogą szokować. Wydaje się, że taki obraz jest w pewnym stopniu przerysowaniem panujących obecnie obyczajów. Autor naświetlił bowiem obraz młodych ludzi jako kompletnie egoistyczne jednostki, dla których hedonizm jest celem życia. Chyba nie do końca tak jest. Jeszcze całkiem niedawno sama miałam dwadzieścia lat i trudno mi uwierzyć, że obecnie imprezy wśród znajomych bazują jedynie na seksie i ćpaniu. Ukazane w powieści środowisko jest więc dość specyficzne.

Styl autora podobnie jak w opowiadaniu, które czytałam, jest lekki i nie przysparzający kłopotów językowych. Oliwier, jako główny bohater ze swoimi przemyśleniami dotyczącymi miłości, egoizmu, przyjaźni i materialnej strony życia, otwiera przed czytelnikiem umysł młodego człowieka, który próbuje znaleźć odpowiedzi na nurtujące go pytania. Bohater nazywany brunetem, nie jest bowiem płytki i pozbawiony własnego rozumu mimo, początkowych takich właśnie pozorów. Zmiany, jakie zachodzą w jego życiu pokazują mu, co tak naprawdę jest ważne. I tylko od niego zależy jak tę szansę wykorzysta.

"Dialog z duszą przy papierosie" to według mnie dość subiektywna obserwacja życia współczesnych, młodych ludzi, nakierowana na same negatywne przykłady ich zachowań. Nie wszystkim taki kolaż może się spodobać, niektórzy wręcz mogą nie kryć oburzenia. Jakkolwiek by nie było, historia Oliwiera i całe tło obyczajowe książki wzbudza kontrowersję. Historia rodzącego się uczucia między dwudziestoletnim chłopakiem, a starszą od niego o prawie dwadzieścia lat kobietą nie jest niczym nowym w literaturze. Dlatego też nie zaskoczył mnie ten wątek. To tło obyczajowe zwróciło moją szczególną uwagę. Polecam wyłącznie czytelnikom o mocnej psychice.

Dalsze losy bohaterów poznam w drugiej części pt. "Wódka, seks i nikotyna".

"Każdy człowiek ma w sobie taki, nazwijmy to, popęd, aby zdobywać to, czego mu nie wolno, więc argumenty, że to złe, są natychmiast wypierane przez cichy egoizm, który znajduje się w każdym z nas."

http://subiektywnie-o-ksiazkach.blogspot.com/

"Życie to imprezowanie i choć impreza kończy się kacem, to kac kończy się gotowością do kolejnej imprezy."


Debiut Marcina Piędla zaintrygował mnie kontrowersyjnym tytułem, okładką i przede wszystkim opisem fabuły. Po lekturze opowiadania "Rozmazany makijaż" poznałam dość lekki styl młodego autora. Nie ukrywam, że moje oczekiwania postawiły wysoką poprzeczkę ze względu na...