Pamiętacie siostry Sucharskie? Ku mojej wielkiej uciesze - wróciły! I znów z przytupem, werwą i humorem :)

Od pamiętnych okoliczności poznania się sióstr i wspólnego rozwiązywania zagadki spadku po ojcu minęły już dwa lata. Natalie nadal mieszkają razem w pięknym domu, ale jeśli ktoś myśli, że spokojnie, to grubo się myli (albo jeszcze nie czytał pierwszej części ;)). Nata napisała bowiem książkę o tamtych wydarzeniach, a siostry są na nią oczywiście złe, bo na jaw może wyjść zbyt dużo szczegółów ich nie zawsze "miłego" zachowania, zwłaszcza względem płci przeciwnej. Tymczasem jednak dochodzi do kolejnej w ich życiu zbrodni - zaprzyjaźniony z dziewczętami starszy pan wieloletni znajomy i wspólnik ich ojca znika, a w jego mieszkaniu znalezione zostają zwłoki mężczyzny bez głowy. Na arenę wkracza dwoje nowych policjantów, tym razem z komendy poznańskiej, Marian i Donata. Ale czy siostry pomogą im w śledztwie? Kim jest tajemniczy denat? Dlaczego zniknął pan Janusz? I co jest w dziwnej szkatułce, którą dziewczyny otrzymują?

Śledztwo nie będzie łatwe, w grę wchodzą porachunki międzynarodowej mafii, przemytników, a siostry Sucharskie są w samym centrum zainteresowania wszystkich stron. Ale mają one przecież oprócz siebie również innych sprzymierzeńców - ukochanych mężczyzn (którym po prawdzie za wiele nie mówią) a także, przede wszystkim, dwójkę szalenie bystrych dzieciaków.

Wątek kryminalny poprowadzony jest świetnie. Zwykle czytając lub oglądając 'kryminały', całkiem szybko domyślam się, kto był zabójcą. Muszę się przyznać - pani Oldze udało się mnie tak wywieść w pole, że nawet w ostatniej chwili, gdy policjant wycelował broń w mordercę stojącego w małej trzyosobowej grupie osób, byłam przekonana, że celuje on do kogoś innego! Ech, rzadko mi się to zdarza, więc doceniam ogromnie talent autorki do budowania intrygi.

Ale oprócz wątku kryminalnego mamy przecież jeszcze perypetie prywatne sióstr. Ich rodzina się powiększy, skład niektórych par ulegnie małej zmianie, większe zmiany dokonają się także w kwestiach mieszkaniowych. Na szczęście Natalie zawsze mogą liczyć na siebie, choć różnie to czasami okazują :)

To, co jednak jest największym plusem powieści to doskonale skonstruowane bohaterki, które momentalnie wzbudzają sympatię czytelnika i wielka zdolność autorki do takiego prowadzenia akcji, że wszystko jest cały czas spójne, a czytelnik się nie gubi (choć przecież pięć głównych postaci o tym samym imieniu i nazwisku to karkołomne przedsięwzięcie!). Do tego całość okraszona sporą dawką humoru, nie sposób się nie uśmiechać przy lekturze, a nawet wybuchać głośnym śmiechem.

Po przeczytaniu "Natalii 5" tak sobie myślałam, że ciekawy byłby ciąg dalszy, ale nie do końca się go spodziewałam. Trochę się obawiałam drugiej części, ale okazało się, że zupełnie niepotrzebnie - momentalnie poczułam "klimat". To bardzo dobrze, że, jak o tym wspomina pani Olga we wstępie, bohaterki żyły dalej swoim życiem, nie dały jej o sobie zapomnieć i książka napisała się praktycznie sama :)

Idealna lektura na teraz - na to okropne mocowanie się zimy z wiosną - dostarczy Wam dużej dawki witamin R (radość) i Ś (śmiech). A ja chcę więcej - mam nadzieję, że już "się pisze" ;)

Pamiętacie siostry Sucharskie? Ku mojej wielkiej uciesze - wróciły! I znów z przytupem, werwą i humorem :)

Od pamiętnych okoliczności poznania się sióstr i wspólnego rozwiązywania zagadki spadku po ojcu minęły już dwa lata. Natalie nadal mieszkają razem w pięknym domu, ale jeśli ktoś myśli, że spokojnie, to grubo się myli (albo jeszcze nie czytał pierwszej części ;)). Nata...