Sięgnąłem po tą książkę przy okazji 10 rocznicy „odkrycia” bozonu Higgsa. Ta książka powstawała mniej więcej w tamtym okresie, więc wyczuwalny jest pewien entuzjazm co niesamowitego może się jeszcze wydarzyć w LHC. Właśnie LHC i mechanizm Higgsa to jedne z motywów przewodnich książki. Jest sporo o genezie i historii LHC, w tym licznych wpadkach podczas budowy, a także obawach związanych z jego uruchomieniem (kiedyś na poważnie rozważano, czy może wytworzyć czarne dziury). Autorka wyjaśnia co i jak można w LHC zaobserwować. Niestety w wielu przypadkach jedynym widocznym śladem może być to, że zaobserwowano „ucieczkę” części energii. Pojawia się także temat niepewności w pomiarach, czy ogólnie w pracy naukowej. Kiedy naukowcy są pewni, że coś odkryli ? Autorka dużą wagę przykłada do tzw. problemu hierarchii – dlaczego masy cząstek elementarnych , a w szczególności bozonu Higgsa, są tak małe w porównaniu z masą Plancka. Równoważnie można zapytać dlaczego grawitacja jest tak słaba. Pewną wadą książki jest to, że jest trochę przegadana (prawie 600 stron). Jak sama autorka napisała we wstępie, są to jakby dwie książki w jednej. Zagadnienia ściśle naukowe przeplatają się z rozważaniami o naturze nauki, jej związkami z religią i socjologią. Mocną stroną jak dla mnie są liczne i ciekawe schematy.

Sięgnąłem po tą książkę przy okazji 10 rocznicy „odkrycia” bozonu Higgsa. Ta książka powstawała mniej więcej w tamtym okresie, więc wyczuwalny jest pewien entuzjazm co niesamowitego może się jeszcze wydarzyć w LHC. Właśnie LHC i mechanizm Higgsa to jedne z motywów przewodnich książki. Jest sporo o genezie i historii LHC, w tym licznych wpadkach podczas budowy, a także...

Pani Randall chciała zdecydowanie poruszyć zbyt wiele tematów i dlatego książka jest przepełniona. Zagadnienia poruszone w książce można podzielić na trzy części: popularnonaukowe omówienie stanu współczesnej fizyki, socjologiczne/filozoficzne aspekty działalności naukowej, inżynierski opis akceleratorów.
Zdecydowanie najsłabiej wypada pierwsza część. Niektóre odkrycia załatwiane w książce są dwoma zdaniami. Ponadto niektóre fragmenty mogą sugerować, że model Bohra jest obecnie uznawany przez fizyków (autorka poprawia się po dwustu stronach).
Dosyć cenne wydają mi się uwagi na temat socjologii i filozofii nauki, jak np. omówienie piękna jako kryterium prawdy w nauce. W książce udało się omówić wady i zalety takiego podejścia.
Rozdziały dotyczące akceleratorów są bardzo rzetelne, ale mnie nie zainteresowały.

Pani Randall chciała zdecydowanie poruszyć zbyt wiele tematów i dlatego książka jest przepełniona. Zagadnienia poruszone w książce można podzielić na trzy części: popularnonaukowe omówienie stanu współczesnej fizyki, socjologiczne/filozoficzne aspekty działalności naukowej, inżynierski opis akceleratorów.
Zdecydowanie najsłabiej wypada pierwsza część. Niektóre odkrycia...

Zaledwie kilka dni temu minęła pierwsza rocznica ogłoszenia przez zespół CERN odkrycia cząstki, która prawdopodobnie jest bozonem Higgsa lub czymś bardzo podobnym (04.07.2012). Wydarzenie to stanowiło wielki tryumf ludzkiego umysłu i jest jednym z najbardziej przełomowych osiągnięć fizyki cząstek elementarnych ostatnich lat. Książka „Pukając do nieba bram” powstała jeszcze przed dokonaniem tego odkrycia i ma na celu przybliżenie czytelnikowi teorii Higgsa i najnowszych trendów panujących w fizyce cząstek elementarnych. Wydanie polskie ukazało się po czwartym lipca i zostało uzupełnione o bezpośrednią relację autorki z wydarzeń poprzedzających dokonanie odkrycia.

Lisa Randall połączyła w swojej książce dwa nurty: naukowy i filozoficzny. Bardzo żałuję, że nie mogę ocenić jej zawartości w podobny sposób i wystawić dwóch ocen. Taki sposób oceny najlepiej odzwierciedliłby bowiem poziom książki, który jest bardzo nierówny

Ciąg dalszy recenzji znajdziesz Czytelniku na moim blogu pod adresem:
http://byl-sobie-mol.blogspot.ca/2013/07/lisa-randall-pukajac-do-nieba-bram-jak.html

Zaledwie kilka dni temu minęła pierwsza rocznica ogłoszenia przez zespół CERN odkrycia cząstki, która prawdopodobnie jest bozonem Higgsa lub czymś bardzo podobnym (04.07.2012). Wydarzenie to stanowiło wielki tryumf ludzkiego umysłu i jest jednym z najbardziej przełomowych osiągnięć fizyki cząstek elementarnych ostatnich lat. Książka „Pukając do nieba bram” powstała jeszcze...

Przez pierwsze sto stron można się wynudzić. Dalej jest już lepiej i można dowiedzieć się czegoś więcej na temat Wielkiego Zderzacza Hadronów.

Przez pierwsze sto stron można się wynudzić. Dalej jest już lepiej i można dowiedzieć się czegoś więcej na temat Wielkiego Zderzacza Hadronów.