Zabójstwo Rogera Ackroyda to kolejny powrót do mojej ulubionej autorki kryminału, którą jest Agatha Christii spodziewając się ciekawej zagadki i porywającej fabuły. Przecież Hercules Poirot z jego szarymi komórkami zajmuje się trudnymi sprawami, gdzie nie wszystko jest takie oczywiste. Przyznaje, że już miałem przyjemność czytać tą książkę w przeszłości, ale nie pamiętałem nic z niej i dlatego nawet przy powtórnym czytaniu mogę oznajmić, że autorka mnie nie zawiodła. Zresztą trudno się dziwić, bo w wymyślaniu zagadek i ciekawej fabuły nie ma sobie równych. Dlatego z chęcią zabrałem się do czytania.
W posiadłości Fernly Park zostaje zorganizowana kolacja dla domowników i gości. Niestety trochę później zostaje znaleziony Roger Ackroyd zamordowany. Policja jest bezradna wobec skomplikowanej sprawy morderstwa. Doktor Sheppard i hodujący dynie w sąsiedztwie znany nam detektyw Hercules Poirot postanawiają rozwiązać zagadkę morderstwa i odkryć sprawcę. Jednak jak zwykle wiele osób skrywa różne tajemnice, których wyjście na światło słoneczne może być kłopotliwe i niebezpieczne.

Początkowo dostajemy ciekawą powieść obyczajową i bohaterów nakreślonych ze znajomością psychologii. W tym przypadku autorka jak zwykle mnie nie zawiodła, bo stworzyła ciekawe tło obyczajowe pod główną częścią historii jaką jest zagadka kryminalna. Mamy możliwość zaznajomienia się z poszczególnymi postaciami, z ich troskami oraz dylematami. Panującą w posiadłości atmosferą i skrywanymi pod maską uprzejmości oczekiwaniami oraz niechęciami wobec innych. Nawet nie brakuje wątków miłosnych, ale nie grają tutaj pierwszoplanowej roli. Akcja została osadzona w małym sennym miasteczku King s Abbot, gdzie czas płynie powoli i nic się nie dzieje ciekawego aż do czasu informacji o popełnionej zbrodni, której informacja wstrząsnęła mieszkańcami. Jednak najważniejszą kwestią jest motyw śledztwa i rozwiązania zagadki. Chcący ukryć się przed swoją sławą zaczyna hodować dynie, ale największą oczywiście pasją są rozwiązywanie spraw przy pomocy swoich szarych komórek. W tym przypadku nasz znany detektyw wkracza do akcji, gdy zostaje popełnione morderstwo. Prowadzenie śledztwa przebiega dość zaskakująco. Nie brakuje podsuwania fałszywych tropów, próby ich mylenia i całej gamy podejrzanych w sprawie zabójstwa. Przecież każdy mógł mieć jakiś mniejszy lub większy motyw do popełnienia morderstwa. Agatha Christie nie odsłania za dużo informacji dotyczących motywu lub nawet w takiej ilości, aby czytelnik mógł sam odkryć sporo wcześniej albo domyślić się sprawcy. Dlatego naprawdę trudno odgadnąć podczas czytania cokolwiek. W jej kryminałach nie wszystko jest takie jak się wydaje i tak samo jest tutaj. Samemu nie udało mi się odgadnąć, chociaż miałem podejrzenia i stawiałem podczas czytania na różne osoby mogące być sprawcami. Hercules Poirot w tym przypadku występuje samodzielnie bez swojego przyjaciela Hastingsa, lecz autorka postarała się o kogoś w jego miejsce. Byłem zaciekawiony jak wypadnie w roli pomocnika wielkiego detektywa i zdał egzamin. Nie wiem nawet czy lekko nie przyćmił samego Poirota. Może takie wrażenie potęgowało, że jak w przypadku Hastingsa relacjonował toczące się wydarzenia i poznawaliśmy jego ustalenia. W każdym razie wniósł sporo do samej historii, która przez to wydawała się ciekawsza.
Głównym bohaterem jest jak zwykle Hercules Poirot posługujący się swoimi szarymi komórkami i znajomością psychologii w celu rozwiązania zagadki. W książce miałem wrażenie, że czasami było go mniej niż oczekiwałem i nieczęsto dzielił się swoimi ustaleniami dotyczącymi sprawy. Jednak, gdy się pojawiał i prowadził przesłuchania dostawałem takiego Poirota jakiego uwielbiam. Dokładnego, pedantycznego i szukającego jakiś wskazówek lub śladów. Jego postać pod względem psychologicznym została świetnie nakreślona. Nawet jako hodowca dyń wypadł dobrze, chociaż wolałbym, aby więcej czasu poświęcał na rozwiązanie zagadek.
Oprócz niego na kartach książki spotkamy wiele wyrazistych postaci, które wnoszą wiele do samej historii. Między innymi Doktor Sheppard i Karolina ze swymi dyskusjami, nieco milczący major Blunt albo Flora Ackroyd. Takich postaci jest sporo więcej i nie ważne czy są to drugoplanowe czy trzecioplanowe, bo każde z nich wypadają intrygująco. Nawet jeśli chodzi o podejrzanych. Zostały wykreowane pod względem psychologicznym dobrze i nie mogę się przyczepić do czegoś. Nawet zachowania poszczególnych postaci mnie nie irytowało, a to już sukces. Relacje pomiędzy bohaterami wypadły znakomicie i ciekawie. Tak samo dialogi nie przeszkadzają i wypadły świetnie. Pod każdym względem autorka stworzyła intrygujące relacje i bohaterów, których można polubić.
Akcję poprowadzono dość dynamicznie i cały czas coś się dzieje. Wydarzenia toczą się w szybkim tempie i mimo sporej ilości opisów nie ma żadnych dłużyzn lub przestojów. Nie nudziłem się podczas czytania, bo opowieść wciągnęła mnie całkowicie. Sama zagadka jest nie tylko intrygująca, lecz nawet trudna do rozszyfrowania. Finał książki wyjaśnia nie tylko wszystko. Potrafi skutecznie zaskoczyć czytelnika i przyznaje autorce udało się mnie zaskoczyć takim rozwiązaniem historii. Nie spodziewałem się takiego obrotu sprawy i wyjaśnienia sprawy morderstwa jakie zaprezentowała autorka trafiło w mój gust. Dlatego uwielbiam czytać jej książki, gdzie historia naszpikowana zazwyczaj jest zwrotami akcji, posiadają ciekawą zagadkę, toczą się wartko i zakończenia bywają zaskakujące. W tym przypadku nie zawiodłem się na powieści Zabójstwo Rogera Ackroyda. Jeżeli miałbym się o coś przyczepić to niestety o wrażenie mniejszego udziału mojego ulubionego detektywa Herculesa Poirota w całej historii. Czasami mi go brakowało i mógł poświęcić większą uwagę sprawie, a nie dyniom. Podsuwanie fałszywych sprawców udała się połowicznie, bo w jednym przypadku już wcześniej mamy możliwość poznania podejrzanego. Pomimo tego nie można odmówić autorce kunsztu w tworzeniu wciągających historii i zagadek do rozwiązania. Książka to klasyczny kryminał, w którym ważna rolę odgrywa relacje pomiędzy bohaterami, skrywane tajemnice i proces odkrywania pomału zagadki ze znanym detektywem w tym przypadku Herculesem Poirotem. Po przeczytaniu mogę stwierdzić, że Zabójstwo Rogera Ackroyda bardzo mi się podobało. Czytało się książkę dość szybko i przyjemnie. Dostałem wszystko na co liczyłem podczas czytania i o wiele więcej w finale książki. Ciekawą fabułę, wyrazistych bohaterów i niesamowite oraz trudne do zgadnięcia zakończenie. Jestem zadowolony po powtórnym już czytaniu tego tomu i cieszę się ze sięgnięcia właśnie po nią. Na pewno niedługo przyjdzie czas na kolejne części przygód Herculesa Poirota lub innych książek autorki. Dotychczas nie zawiodłem się na żadnej, z których przeczytałem. Warto przeczytać.

Polecam każdemu ten świetny kryminał z zaskakującym zakończeniem.

Zabójstwo Rogera Ackroyda to kolejny powrót do mojej ulubionej autorki kryminału, którą jest Agatha Christii spodziewając się ciekawej zagadki i porywającej fabuły. Przecież Hercules Poirot z jego szarymi komórkami zajmuje się trudnymi sprawami, gdzie nie wszystko jest takie oczywiste. Przyznaje, że już miałem przyjemność czytać tą książkę w przeszłości, ale nie pamiętałem...