Zwykle nie kupuję poradników. Nie mam w domu ani jednej książki o tym jak się ubierać, zachowywać, dorabiać milionów i co jeść by być pięknym, młodym i szczęśliwym na wieki wieki wieków amen.
Na mojej półce są tylko dwie pozycje dotyczące problemów z dziećmi. Pierwszą kupiłam gdy córka miała niecałe półtorej roku. Drugą w ostatni weekend - syn właśnie za moment skończy siedemnaście miesięcy ... Tak, nawet idiota zauważy analogię.

W obu przypadkach decyzja była spontaniczna. A nuż znajdzie się ktoś mądry, kto powie mi wreszcie co zrobić z wyjącym bachorem. Za pierwszym razem nie wydarzył się żaden cud. Aliśka spokojnie dowyła do trzecich urodzin. Potem była chwila wytchnienia, a następnie wkroczyliśmy w etap pyskowania i oszukiwania. Teraz uwiodło mnie głośnie nazwisko "zaklinaczki dzieci". Co prawda sama wcześniej nie korzystałam z porad dotyczących niemowląt, ale słyszałam o nich wiele dobrego, więc pomyślałam, że zaryzykuję. Niech i na mnie spłynie geniusz Tracy Hogg. Niech mnie oświeci i wskaże mi drogę. Niech rozjaśni ciemności i da nadzieję na lepsze jutro bez jęków i zawodzenia.

I co? I gówno. Ponad 300 stron truizmów, że trzeba być cierpliwym, że dzieci tak mają, że to normalne i można co prawda nieco skorygować, ale właściwie i tak nie ma sensu, bo i tak wszystko minie, a raczej zostanie zastąpione przez następne wnerwiające zachowania. No dzięki. Tyle to ja wiedziałam i bez zaklinaczki dzieci.

Zwykle nie kupuję poradników. Nie mam w domu ani jednej książki o tym jak się ubierać, zachowywać, dorabiać milionów i co jeść by być pięknym, młodym i szczęśliwym na wieki wieki wieków amen.
Na mojej półce są tylko dwie pozycje dotyczące problemów z dziećmi. Pierwszą kupiłam gdy córka miała niecałe półtorej roku. Drugą w ostatni weekend - syn właśnie za moment skończy...