Główni bohaterowie, czyli John i David to zwykli młodzi ludzie z niewielkiego miasta. Z trudem zarabiający na życie. Wykonujący prace mało zaszczytne i odpowiednio do tego statusu dochodowe. Od święta muzycy w dziwacznej kapeli.
Naprawdę ich życie to piekło. Nie tylko za sprawą nędznego zarobkowania, choć to piekło podobne do tego, jakie doświadcza młodzież w dzisiejszej Polsce, skazana na beznadziejną wegetację, z ta różnicą, że w USA jednakże po szkole otwierają się jakieś perspektywy, u nas ze szkołą i bez – nie. jednakże życie Davida i Johna to piekło przede wszystkim dlatego, że oni widzą to, co dla innych niewidzialne, a widzą, bo niejednego doświadczyli.
Taki jest punkt wyjścia tej naprawdę świetnej książki. Dalej jest taplanie się w obrzydliwościach. Dosłowne, bo nawet w gównie. Ponadto wywlekanie flaków, zjadanie własnych, połykanie ohydy. W tej historii nie stroni się od opisów brzydoty. Jest ich wiele, lecz to nie fascynacja ohydą, ta ohyda ma swoje uzasadnienie dla opowiadanych wydarzeń.
Wydarzenia owe układają się w całość, sensowną, choć na pozór bezładną, chaotyczną, zaś przede wszystkim monstrualnie popieprzoną. Monstrów bardzo nietypowych spotykamy pod dostatkiem. W ogóle podtytuł tej opowieści powinien brzmieć: nietypowość. Tak jest od początku do końca.
Naturalistyczne brzydactwa znieść niełatwo, a zostały przedstawione sugestywnie. To znaczy, że robią wrażenie, poprzez to, że zdają się namacalne. Czyli mają sens.

Oto książka sensowna, co nie znaczy, że łatwa. Nie jest łatwa, ale czytanie o losach dwóch przyjaciół, poskramiaczy niezwykłości robi wrażenie.

Pierwszoplanowy bohater to tchórz. Jego pierwsza myśl, kiedy zaczyna się dziać coś groźnego to wiać, przeważnie zostaje, ale wcale sobie tego nie życzy. Jego potrzeba ucieczki jest jednakże wiarygodna, dlatego, kiedy zdobywa się na pozostanie, czyni to wbrew sobie, jego odwaga robi stosowne wrażenie.
Jego kumpel, tytułowy John, przeciwnie, chętnie wikła się w sprawy niebezpieczne, podejmuje ryzyko, jest to osobnik prosty, wręcz prostacki, chamski, ale szczery i lojalny, można na nim polegać, choć nie na opowiadanych historiach, bo zwykle zmyśla.
Liczba bohaterów na tych dwóch się nie wyczerpuje, jest ich wielu. Niektórzy giną, wręcz znikają bez śladu , perypetie zaskakujące, trudno się nudzić. Akcja zwykle pędzi i zaskakuje, nie możemy być niczego pewni, bo rozwiązania czasem przeczą zdrowemu rozsądkowi. Bo to świat zwariowany.

Ta książka to taki thriller pomieszany z groteską. Przerysowań jest wiele, ale w tym urok tej zwariowanej historii. Zło przez większą część opowieści się nie ukonkretnia, ale pojawi się przybierając różne formy, niejednokrotnie bardzo dziwne.

I tak już dość opowiedziałem, dość na tym, kto zechce, przeczyta, nie zawiedzie się, bo dostaje w ręce książkę jedyną w swoim rodzaju, bardzo nietypową, bardzo wciągającą, taką, która zasługuje na dziesięć gwiazdek.

Główni bohaterowie, czyli John i David to zwykli młodzi ludzie z niewielkiego miasta. Z trudem zarabiający na życie. Wykonujący prace mało zaszczytne i odpowiednio do tego statusu dochodowe. Od święta muzycy w dziwacznej kapeli.
Naprawdę ich życie to piekło. Nie tylko za sprawą nędznego zarobkowania, choć to piekło podobne do tego, jakie doświadcza młodzież w dzisiejszej...