Ostatnia część cyklu znowu zmienia konstrukcję, bo nie jest to opowieść jednego bohatera, a całej trójki. Opowieść dzieci o ich zmaganiach z dorastaniem, ze zrozumieniem świata. "Trzy młode pieśni" jakby właśnie wyśpiewane przez Bjorna, Ragnara i Gudrun. W świecie Wikingów pieśń ma inne znaczenie, niż obecnie to rozumiemy. Pieśń tam była opowiedzeniem historii wielkich ludzi, którzy dopuszczali się czynów wspaniałych i bohaterskich. Pieśni upamiętniały, uczyły.

Właściwie ta książka jest swego rodzaju wyjaśnieniem dla całego cyklu, podsumowaniem i obnażeniem wątków, które były dotąd poruszane tylko pobieżnie. Każdy z Bohaterów opowiada tę samą historię, ale umieszczoną we własnej subiektywnej perspektywie. Ich osobne spojrzenia powoli zaczynają nabierać wspólnego widnokręgu. "Trzy młode pieśni" to w pierwszej kolejności dorastanie, dojrzewanie. Wychowaniem młodych chłopców na dobrych, slidnych Wikingów, na wojowników, którzy się nie zlękną wroga, na mężczyzn prawych, uczciwych, zajmują się przede wszystkim Regin i Orm. Dla chłopców przeobrażających się w mężczyzn są jak latarnia morska. Odkrywają przed nimi zasady, których wcale nie wtłaczają im kijem, zasady robią się z każdym dniem coraz bardziej sensowne, a już z pewnością w chwilach próby.

Ostatnia część cyklu znowu zmienia konstrukcję, bo nie jest to opowieść jednego bohatera, a całej trójki. Opowieść dzieci o ich zmaganiach z dorastaniem, ze zrozumieniem świata. "Trzy młode pieśni" jakby właśnie wyśpiewane przez Bjorna, Ragnara i Gudrun. W świecie Wikingów pieśń ma inne znaczenie, niż obecnie to rozumiemy. Pieśń tam była opowiedzeniem historii wielkich...