Takie tam; dobre czytadło, bo to nie jest książka, to może być czytadło - przerywnik między prawdziwymi książkami.
Mówiąc "prawdziwe książki" mam na myśli książki, przy których da się NAPRAWDĘ odczuwać emocje głębsze niż znudzenie albo zaciekawienie. Takie książki są na wagę złota; to historie bohaterów, nad którymi można popłakać, o których losy można się zamartwiać jak o coś realnego. Bo dla mnie na tym polegają książki; na tym, że można zakochać się do szaleństwa w jakimś miejscu, lub, jak w moim przypadku w jakiejś postaci. No a potem ja sięgam po czytadło - po coś co da mi odpocząć, nabrać świeżego spojrzenia na jakąś osobę, jakąś sprawę; nabrać dystansu i zachować "to coś" co mnie tak zachwyciło we wspomnieniach. Czasami robię też tak, że "podkreślam" przeczytanie jakiejś książki ekranizacją; to także pozwala nabrać nowego spojrzenia, jeszcze raz przeżyć tę historię, zobaczyć różnice no i znów: zdystansować się. Dla mnie nigdy nie było czytania książek dla wydarzeń, dla historii, dla mnie jest czytanie książek dla postaci, dla utożsamiania się z tym kimś, dla wspominania go przez jeszcze przynajmniej parę tygodni, a potem chowanie do "szufladek" we wspomnieniach. Pamiętam, że nieraz czytając książki przeskakiwałam parę stron szukając konkretnego nazwiska; to wszystko są doświadczenia związane z książkami. Pamiętam pewne mądre słowa "humanista odczuwa wszystko jeszcze mocniej niż inni, wszystko jest wyraźniejsze, wszystko ma ostrzejszy smak" i po sobie wiem, że to od A do Z prawda.
Czytanie książek to frajda, tu nic nie jest nieodwracalne, w wyobraźni czytelnika martwy bohater jest jeszcze żywszy niż poprzednio. W książkach "klamka" nigdy tak do końca nie zapada, w wyobraźni wszystko może być odwrócone o 180 stopni. Dlatego właśnie są książki, żeby pokochać historie bohaterów, i żeby potem w wyobraźni się nimi bawić - wspominać je z tą nutką melancholii i nostalgii, przypominając sobie jakie wrażenie robili na nas ci bohaterowie.
Głównie z tych powodów nie rozumiem dlaczego ludzie zabierają sobie frajdę z czytania książek, dlaczego po nie nie sięgają, żyjąc w jednym świecie, nie wybierając zmienności, możliwości zwiedzania odmiennych światów, które każdy postrzega inaczej, i zmuszają się do życia w jednej skórze i w jednym wymiarze, no, i tym poetyckim akcentem skończę już może tę opinię. Za pamięci: proszę jeszcze osoby, które przeczytają to co napisałam, żeby miały na uwadze definicję słowa "opinia"; opinia jest subiektywna... podobnie jak spojrzenie czytelnika na książkę.

Takie tam; dobre czytadło, bo to nie jest książka, to może być czytadło - przerywnik między prawdziwymi książkami.
Mówiąc "prawdziwe książki" mam na myśli książki, przy których da się NAPRAWDĘ odczuwać emocje głębsze niż znudzenie albo zaciekawienie. Takie książki są na wagę złota; to historie bohaterów, nad którymi można popłakać, o których losy można się zamartwiać jak o...