Nie wiem dlaczego, ale tym razem d..., pardon, głowy mi nie urwało. Może dlatego, że otrzymałam wcześniej szczepionkę w postaci przedrukowanych fragmentów w "Uważam Rze" (RIP)? Może natrafiłam na stwierdzenia znane mi z poprzednich książek Autora? A może nagle zaczął mnie drażnić jego charakterystyczny Łysiakocentryzm? Albo, przeciwnie, chowanie Łysiaka za wypowiedziami innych? Licho wie, za kobietą nie trafisz.
A zatem czytałam i nie dostawałam wypieków, nie biegłam, żeby podzielić się wyczytanymi rewelacjami z rodziną, nie korciło mnie, żeby zrobić z fragmentów wycinankę, oprawić ją i powiesić na ścianie, aby nie zapomnieć.
A skoro nie było takich uniesień, włączył mi się tryb belfersko-redaktorski i zobaczyłam nagle, że Autor dość swobodnie żongluje przyjętymi w języku polskim zasadami i nie używa antychochlikowego filtra. Cudzysłów, kursywa, pismo półgrube żyją u niego własnym życiem. Tytuł gazety odmienia się jak państwo, Sławomir zostaje Stanisławem, Brazylijczyk Portugalczykiem, a jeden mały ogonek przy e robi z pewnej piosenkarki osobę wypowiadającą się źle o bliźnich.
"Co wolno Łysiaku, to nie tobie, zwyczajny pismaku", sparafrazuję jednak znaną puentę, bo mimo wszystko książka zawiera masę ciekawych spostrzeżeń, uporządkowanych logicznie i przejrzyście. W starych Łysiakożercach zostawi niedosyt, ale może przyciągnąć i wychować nowych. Fantastyczny prezent pod choinkę dla tych bardziej rozgarniętych nastolatków.
A, i jeszcze jedno. Nawet tu, na Lubimy Czytać, widać ten zdemaskowany przez Autora "trynd" (a może trąd?) toczący rynek czytelniczy. Ilu czytelników ma w tej chwili najnowsza książka Łysiaka? A ilu pierwsze lepsze babskie czytadło, choćby autorstwa niżej, to znaczy z lewej, podpisanej? No właśnie. Żal i wstyd.

Nie wiem dlaczego, ale tym razem d..., pardon, głowy mi nie urwało. Może dlatego, że otrzymałam wcześniej szczepionkę w postaci przedrukowanych fragmentów w "Uważam Rze" (RIP)? Może natrafiłam na stwierdzenia znane mi z poprzednich książek Autora? A może nagle zaczął mnie drażnić jego charakterystyczny Łysiakocentryzm? Albo, przeciwnie, chowanie Łysiaka za wypowiedziami...