„Książka o czytaniu, czyli resztę dopisz sam” Justyny Sobolewskiej to pięknie wydane cacko dla miłośników słowa pisanego. Lekkość, twarda oprawa i nietypowy format przywodzą na myśl staroświecki pamiętnik nastolatki, pełen sekretów i wpisów przyjaciółek. Szata graficzna jest przy tym nowoczesna, minimalistyczna i pomysłowa. Szerokie marginesy wewnętrzne oraz znakomita redakcja sprawiają, że książkę czyta się wygodnie i bardzo przyjemnie. Autorka opisuje w niej własne oraz zasłyszane (a raczej głównie wyczytane) doświadczenia związane z czytaniem książek. Znajdziemy tu rozdział o zaginaniu rogów, o sposobach zarządzania domową biblioteczką, o pierwszych zdaniach powieści, o czytaniu na głos z dziećmi, a nawet o czytaniu w toalecie. Po każdym z rozdziałów jest wolne miejsce na własne zapiski.

Czy warto przeczytać „Książkę o czytaniu...”? To pozycja raczej niszowa, przeznaczona wyłącznie dla moli książkowych. Podczas lektury nasunęło mi się kilka pytań: Czy wydawanie tego typu pozycji nie oznacza, że wszystko już było, że zaczynamy zjadać własny ogon i czytać o czytaniu, pisać o pisaniu, sprzedawać i kupować książki o książkach? A może to pozytywne zjawisko? Jak do kryzysu czytelnictwa ma się fakt pojawiania się na rynku wielu dziwnych, nietypowych, pomysłowych książek-nie-książek? I czy czytelnik z prawdziwą pasją, który zdaje sobie sprawę, że nie wystarczy mu życia na przeczytanie wszystkich wartościowych lektur, nie powinien raczej poświęcić czasu na „prawdziwe” książki?

Na to ostatnie pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Ja nie żałuję - autorka przypomniała mi o kilku ciekawych pisarzach. Zainspirowała mnie też do wyrzucenia tekturowych reklamówek wydawnictw i kupienia zakładek z frędzelkiem, takich, jakie lubię najbardziej. Nasze największe życiowe przyjemności powinny przecież mieć odpowiednią oprawę.
Anna Rycaj