Po dniu wypełnionym po brzegi szarą codziennością w końcu nadchodzi wieczór. Dzieci już śpią. Deszcz miarowo wystukuje swój rytm. Otulam się ciszą, ogrzewam ciepłem kominka. Świat nabiera kolorów czerwonego wina i blasku bijącego od ognia. To tylko moja chwila. Wyczekana i wykradziona codzienności. Zamykam oczy i … nie jestem już sobą.

Mam na imię Sonia. Zanim poznałam Raula byłam zwykłą, niczym nie wyróżniającą się dziewczyną. Tamten dzień zmienił wszystko. Pierwsze spotkanie przypominało mroczny kryminał: noc, podziemne przejście, gangsterzy, strzelanina i ja w samym centrum. Czysty przypadek. Gdyby taksówka się nie zepsuła, gdybym wybrała inną drogę, nadal byłabym głupiutką, naiwną Sonią. Los zdecydował inaczej. Kiedy wepchnęli mnie do samochodu, wiedziałam, że już po mnie. O tym, jak bardzo są bezwzględni i brutalni miałam już okazję się przekonać. A ja byłam tylko niewygodnym świadkiem. Przy najbliższej okazji próbowałam uciec, ale oni byli szybsi. Tydzień później z raną postrzałową obudziłam się w raju. Gdyby nie świadomość, że zostałam porwana, a moje życie wisi na włosku, byłabym najszczęśliwszą osobą na świecie. Luksusowe wnętrza i bajkowe widoki za oknem nie stłumiły panicznego strachu. Raul de Luca. To jego się boję. To jego pragnę. To jego nienawidzę. To jego pożądam. Zamykam oczy i śnię każdej nocy ten sam sen. Jego namiętne usta i gorące dłonie są wszędzie, a moje spragnione do bólu ciało chce więcej i mocniej…

Nagle wszystko zaczyna się rozmywać. Czuję, że … znów jestem sobą. W kominku wygasło, wino się skończyło. Robi mi się chłodno. Nie otwieram oczu, może sen wróci. „Mistrz” wciąż leży obok mnie. Kasia Michalak jakiej jeszcze nie znałam. Nie ma sielskiej fabuły, dworków, uroczych chatek, zwierząt ani bohaterek poszukujących swojego miejsca w życiu. Jest luksus, dzika namiętność i niebezpieczeństwo. Autorka doskonale wie, co nam – kobietom w duszy gra. Jej powieści są odzwierciedleniem naszych marzeń. Jeśli choć przez chwilę pragnęłaś aby poczuć się, jak dziewczyna gangstera – przeczytaj „Mistrza”.
Pomysł napisania powieści dla kobiet, zawierającej wątki erotyczne był odważny i ryzykowny. Łatwo bowiem przekroczyć cienką granicę dobrego smaku i zniechęcić czytelniczki. Jednak Katarzyna Michalak świetnie sobie z tematem poradziła. Owszem, jest mocno, ostro i namiętnie, ale bez wulgaryzmów i mimo wszytko kobieco. „Mistrz” przede wszystkim jest dobrym, trzymającym w napięciu kryminałem. Pikantne sceny tylko podnoszą jego atrakcyjność. Akcja toczy się wartko i zupełnie nieprzewidywalnie. W pewnym momencie tak przyspiesza, że traci się kontakt z rzeczywistością. Za sprawą plastycznego, oddziałującego na wyobraźnię języka z łatwością przeniosłam się na Cypr, czułam ciepłe słońce i muśnięcia wiatru na skórze. Jak na dłoni widziałam Raula, Pawła, Sonię i Andżelikę, by razem z nimi przeżywać niebezpieczne przygody. Powieść została napisana z dbałością o szczegóły. Autorka wykazała się znajomością broni, ładunków wybuchowych, lekarstw, a wreszcie naprawdę wymyślnych tortur. Zakończenie znów podnosi ciśnienie, wyciska łzy i sprawia, że pytanie „dlaczego?” ciągle gości w myślach.

Śmiało mogę się pokusić o stwierdzenie, że Katarzyna Michalak jest fenomenem. To Autorka – kameleon. Chcesz, drogi czytelniku łagodnej, subtelnej opowieści o spełnianiu marzeń? Sięgnij po serię poczekajkową. Lubisz fantastykę? Przeczytaj Ferrin. Szukasz namiętności, seksu i dobrego kryminału? Przeczytaj „Mistrza”. Trudno uwierzyć, że Autorem tych skrajnie różnych powieści jest jedna osoba.

„Mistrz” to wulkan emocji. To książka dla odważnych, szukających silnych wrażeń czytelników. Szczerze życzę Pani Katarzynie Michalak, aby to właśnie ta powieść doczekała się ekranizacji.

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/

Po dniu wypełnionym po brzegi szarą codziennością w końcu nadchodzi wieczór. Dzieci już śpią. Deszcz miarowo wystukuje swój rytm. Otulam się ciszą, ogrzewam ciepłem kominka. Świat nabiera kolorów czerwonego wina i blasku bijącego od ognia. To tylko moja chwila. Wyczekana i wykradziona codzienności. Zamykam oczy i … nie jestem już sobą.

Mam na imię Sonia. Zanim poznałam...