Co prawda przeczytałam we wznowionej okładce i są 3 tomy tej histori. Ale baaaardzo wciągające. Ch esz wiedzieć wiecej to przeczytaj koniecznie a nie nienpożałujesz.

Co prawda przeczytałam we wznowionej okładce i są 3 tomy tej histori. Ale baaaardzo wciągające. Ch esz wiedzieć wiecej to przeczytaj koniecznie a nie nienpożałujesz.

Tę książkę czyta się jednym duszkiem. Pozostawia czytelnika w jego myślach. Te rozterki z którymi musi się borykac główna bohaterka namawiają do siegniecia po kolejna część tej autorki. Polecam

Tę książkę czyta się jednym duszkiem. Pozostawia czytelnika w jego myślach. Te rozterki z którymi musi się borykac główna bohaterka namawiają do siegniecia po kolejna część tej autorki. Polecam

Miałam duże oczekiwania co do tej książki, ale się zawiodłam właściwie mnie przygnębiła. Obracając kartki bałam się, że znowu coś przykrego się zdarzy.
Niedawno czytałam „Szpilki od Manolo" przy tej książce się uśmiałam i odprężyłam i tego oczekuję po książkach w dzisiejszych czasach.

Miałam duże oczekiwania co do tej książki, ale się zawiodłam właściwie mnie przygnębiła. Obracając kartki bałam się, że znowu coś przykrego się zdarzy.
Niedawno czytałam „Szpilki od Manolo" przy tej książce się uśmiałam i odprężyłam i tego oczekuję po książkach w dzisiejszych czasach.

Daję 6 gwiazdek. Książka na 1 wieczór. Polecam od razu czytać wszystkie 3 części. ja bym je złożyła 1 ksiązkę.... Polecam

Daję 6 gwiazdek. Książka na 1 wieczór. Polecam od razu czytać wszystkie 3 części. ja bym je złożyła 1 ksiązkę.... Polecam

Pełna emocji i bólu historia i bardzo wciągająca .

Pełna emocji i bólu historia i bardzo wciągająca .

Przeczytałam ją w jeden dzień bo historia tak wciąga. Bardzo emocjonująca Polecam

Przeczytałam ją w jeden dzień bo historia tak wciąga. Bardzo emocjonująca Polecam

Chciałam przeczytać jakąś książkę pani Lingas-Łoniewskiej i padło na tę powieść. Wiem, że to jedna ze starszych pozycji, ale skoro autorka jest poczytna to stwierdziłam, że nie ma to dla mnie większego znaczenia.
Rozczarowała mnie ta książka. Z początku ciężko było mi przyzwyczaić się do stylu autorki. Drażniły mnie krótkie, urywane zdania, z których można było zrobić zdania złożone, które brzmiałyby zdecydowanie lepiej. Zauważyłam też, że było sporo zdań z czasownikami zwrotnymi, gdzie "się" było przed czasownikiem, co w tychże zdaniach brzmiało dziwnie i lepiej gdyby "się" było po czasowniku.
Jeśli chodzi o głównych bohaterów, czyli Monikę i Jarka, to zupełnie nie przypadli mi do gustu. Byli po prostu nudni. Oboje mieli jakąś przeszłość, ale nie zrobiła ona na mnie wrażenia. Dużo lepiej wypadły moim zdaniem postacie drugoplanowe.
Historia sama w sobie nie była odkrywcza i porywająca, raczej przeciętna. Nie wiem, może to styl narracji mi nie podpasował i tak mnie zmęczył. Dialogi, zwłaszcza między głównymi bohaterami, były tak drętwe i suche, że aż wzdychałam z dezaprobatą w trakcie czytania. A jak trafiłam na zdanie "Była mokra i wilgotna." to myślałam, że padnę. I chyba nawet dwa razy trafiło się takie zdanie, WTF?
Może za jakiś czas sięgnę po jedną z nowszych pozycji autorki. Mam nadzieję, że nieco się wyrobiła, bo ta powieść w moim odczuciu jest po prostu słaba.

Chciałam przeczytać jakąś książkę pani Lingas-Łoniewskiej i padło na tę powieść. Wiem, że to jedna ze starszych pozycji, ale skoro autorka jest poczytna to stwierdziłam, że nie ma to dla mnie większego znaczenia.
Rozczarowała mnie ta książka. Z początku ciężko było mi przyzwyczaić się do stylu autorki. Drażniły mnie krótkie, urywane zdania, z których można było zrobić...

Przeczytanie tej książki zajęło mi pięć lat. Od niej zaczęła się cała moja przygoda z książkami, jednak przyznać muszę, że nie żywię do niej takiego sentymentu jak mogłoby się wydawać. Uznałam, że w jubileuszowym dla mnie roku przydałoby w końcu dokończyć niedokończone, tak więc w końcu mogę przenieść Panią Lingas na półkę ‘przeczytane’.

Przez te wszystkie lata i dziesiątki książek jakie przewinęły się przez moje ręce nie spotkałam żadnej, która stylem przypominałaby Łatwopalnych. Myślałam, że może po tak długim czasie otoczka dorosłości jaka ocieka ze zdań stanie się dla mnie zrozumiała, w końcu mam dwadzieścia dwa lata a nie siedemnaście nie? Nie. Pewne rzeczy pozostają niezmienne, pięć lat temu czułam się za młoda na tą ‘powieść’ i teraz również się taka czuję; za mała, za głupia jakby ciągle mi coś umykało. Tak jakbyście oglądali „Dumę i uprzedzenie” na całkiem innym poziomie, jakby wszyscy wiedzieli o czymś czego nie potraficie uchwycić.

Nie rozumiem wielkiej miłości jaka ogarnia Monikę i Jarka w szczególności, że prawie w ogóle się nie znają. Kiedy jedno przeciera oczy drugie je zamyka i tak zabawa trwa. Najbardziej kumatą postacią wydaje się Bernie i tyle, reszta bohaterów sprawia wrażenie jakby trwała w jakimś marazmie. Nie znalazłam nikogo z kim mogłabym się ‘spoufalać’ bo też narracja na to nie pozwala. W ogóle sam narrator jest bardziej wyrazisty niż bohaterowie i to miesza czytelnikowi w głowie.

Pozwolę sobie podsumować recenzję słowami mojej przyjaciółki „Ta książka to taki turecki serial, w którym przez trzy odcinki mierzą ci w głowę z pistoletu a strzelają dopiero w ósmym”.

Przeczytanie tej książki zajęło mi pięć lat. Od niej zaczęła się cała moja przygoda z książkami, jednak przyznać muszę, że nie żywię do niej takiego sentymentu jak mogłoby się wydawać. Uznałam, że w jubileuszowym dla mnie roku przydałoby w końcu dokończyć niedokończone, tak więc w końcu mogę przenieść Panią Lingas na półkę ‘przeczytane’.

Przez te wszystkie lata i...

Strata i demony przeszłości a mimo to trzeba podnieść głowę i iść dalej. Ciepło drugiego człowieka już wiele razy zmieniło czyjś mały świat.

Strata i demony przeszłości a mimo to trzeba podnieść głowę i iść dalej. Ciepło drugiego człowieka już wiele razy zmieniło czyjś mały świat.

To moje drugie podejscie do Pani Lingas-Loniewskiej. Po ksiazce 'Zaklad o milosc' obiecalam sobie, ze dam sobie spokoj z autorka.
Jednakze, skuszona dobrymi recenzjami i ladna okladka siegnelam po te lekture. Czy tym razem oplacalo sie? Coz, mam mieszane uczucia. Ksiazka rozczarowala mnie. Autorka pomysl miala dobry, ale nie do konca wiedziala co z tym wszystkim zrobic. Spodziewalam sie czegos lepszego.
Mimo, ze ksiazke oceniam na plus, znow nie podoba mi sie styl pisania P. Agnieszki. Przez pierwsza polowe przebrnelam z niemalym trudem i uczuciem rozczarowania, potem historia zaciekawila mnie, polknelam ja w jeden wieczor. Nie zmienia to faktu, ze czuje niedosyt. Taka ladna historia, a tak powierzchownie napisana. Autorka jak zwykle oszczedna w opisach, robi ksiazce krzywde. Wszystko kreci sie w sferze uczuc, mnie brakowalo opisow miejsc, ludzi...Mialam wrazenie, ze powiesc nie jest pelna. W pewnym momencie, czulam sie jakbym czytala jakis harlequin, a wszystko dazy tylko do pierzynkowego finalu.
Co do postaci: Jarek(glowny bohater, sprawca calego zamieszania) zostal przedstawiony calkiem ciekawie, ale momentami zbyt lzawo i metnie, Monika zas (glowna zas bohaterka, dziecinna jak na swoj wiek, jej postac irytowala mnie.
Coz, po raz kolejny rozczarowalam sie Pani L-L. Zapewniam, ze nie siegne juz po jej ksiazki.
Dziekuje

To moje drugie podejscie do Pani Lingas-Loniewskiej. Po ksiazce 'Zaklad o milosc' obiecalam sobie, ze dam sobie spokoj z autorka.
Jednakze, skuszona dobrymi recenzjami i ladna okladka siegnelam po te lekture. Czy tym razem oplacalo sie? Coz, mam mieszane uczucia. Ksiazka rozczarowala mnie. Autorka pomysl miala dobry, ale nie do konca wiedziala co z tym wszystkim zrobic....