Niezwykle emocjonalna, pełna nostalgii, smutku i... smutku. Ten kto zarzuca tej powieści przesadną erotyczność, niezwykle ją spłyca, a ten kto zbytnią chaotyczność, niestety jej nie zrozumiał. "Egzamin z oddychania" to coś więcej niż "historyjka o seksie", a ten, kto sięgnął po nią właśnie dlatego, niestety się zawiedzie.
To niezwykle obrazowa podróż po emocjach. Śmierci i życiu bez niej i po niej. Rozliczeniu z każdego oddechu. Przedstawienie życia ze smutkiem, który wrósł w każde włókno ciała i którego niezwykle trudno jest się pozbyć, a zarazem którego nie chce się pozostawić. Przecież wrastał w duszę przez lata i żal go ot tak zrzucić jak pierwszy lepszy nic nieznaczący sweter. To on nas uwrażliwia, pozwalając tworzyć i widzieć piękno.
Czytając tę książkę trudno było mi uwierzyć, że napisał ją mężczyzna, i to mężczyzna, który nie wygląda przecież wątle i filigranowo, a jest w nim tyle delikatnej wrażliwości. Ale ten, kto zna filmy Kolskiego, wie, że one takie właśnie są. Emocjonalne, niejasne, jakby zamglone, balansujące na granicy realności. To nie są ot tak podane obrazy, on przedstawia również to, co jest za ich ramami. Znając filmy Kolskiego, można akcję powieści umiejscowić w czasie ich powstawania, niemalże czuć chwilę pomiędzy cięciem konkretnych scen filmu. Przyznaję, będąc pod wrażeniem jego filmów i tego jak we mnie zapadają na długo, zdecydowanie nie jestem obiektywna przy czytaniu jego powieści.
Więc krótko: temu, kto kocha filmy J.J. Kolskiego, spodoba się i ta książka.

Niezwykle emocjonalna, pełna nostalgii, smutku i... smutku. Ten kto zarzuca tej powieści przesadną erotyczność, niezwykle ją spłyca, a ten kto zbytnią chaotyczność, niestety jej nie zrozumiał. "Egzamin z oddychania" to coś więcej niż "historyjka o seksie", a ten, kto sięgnął po nią właśnie dlatego, niestety się zawiedzie.
To niezwykle obrazowa podróż po emocjach. Śmierci i...