Jeśli ktoś lubi klimat filmów w reżyserii Kolskiego - z lektury jego opowiadań będzie miał podobną przyjemność. Bo w nich zaklęty jest ten sam urok, rzeczywistość polskiej powojennej wsi, z jej zabobonami i uprzedzeniami, ale również z jej specyficzną magią i baśniowością. Zresztą wszystkie te nowele obejrzeć można również w filmowych wersjach (wyjątkowo polecam najpierw obejrzeć, a potem przeczytać - dzięki temu czytając dialogi z "Jańcia Wodnika" z pewnością będziecie w głowie słyszeli głos Franciszka Pieczki).

Jeśli ktoś lubi klimat filmów w reżyserii Kolskiego - z lektury jego opowiadań będzie miał podobną przyjemność. Bo w nich zaklęty jest ten sam urok, rzeczywistość polskiej powojennej wsi, z jej zabobonami i uprzedzeniami, ale również z jej specyficzną magią i baśniowością. Zresztą wszystkie te nowele obejrzeć można również w filmowych wersjach (wyjątkowo polecam najpierw...

PO­GRZEB KAR­TO­FLA - 7
CU­DOW­NE MIEJ­SCE - 6
UŁA­SKA­WIE­NIE - 4
JAŃ­CIO WOD­NIK - 7
MA­GNE­TO - 6
PO­GRA­BEK - 8

PO­GRZEB KAR­TO­FLA - 7
CU­DOW­NE MIEJ­SCE - 6
UŁA­SKA­WIE­NIE - 4
JAŃ­CIO WOD­NIK - 7
MA­GNE­TO - 6
PO­GRA­BEK - 8

Jan Jakub Kolski w wersji literackiej

Dzisiejsza propozycja to dzieło reżysera i scenarzysty Jana Jakuba Kolskiego. "Jańcio Wodnik i inne nowele" to zaproszenie do magicznego świata ballad i nowel umiejscowionych w brutalnym świecie ludowizny, wierzeń i wsi – wcale nie sielskiej i anielskiej. Społeczność wiejska, żyjąca według praw natury i swoich własnych, okroszona zabobonami, przesądami i ludzkimi emocjami, z którymi nie potrafi sobie radzić – miłością, zazdrością, nienawiścią, to społeczność specyficzna. Moce tajemne, znachorzy, zdolności parapsychologiczne to tylko niektóre wątki charakterystyczne dla tych nowel. Tytułowy bohater i jednocześnie bohater jednej z nowel to Jańcio Wodnik, starzec z młodą żoną u boku, który odkrywa w sobie zdolności uleczania. I tak wyrusza w świat, by czynić cuda palcem bożym pisane. Mistrzowskie pióro Jana Jakuba Kolskiego przenosi nas tam, gdzie dzisiaj niejednemu z nas trudno byłoby żyć i gdzie to, co niemożliwe, staje się możliwe.
Wszystkie nowelki znane są wielbicielom Kolskiego z ekranu, ale gwaratuję, że oczyma wyobraźni można odkryć ten świat na nowo i to w zupełnie innym kontekście.


Jan Jakub Kolski, Jańcio Wodnik i inne nowele, Wydawnictwo Latarnia 2016.

Jan Jakub Kolski w wersji literackiej

Dzisiejsza propozycja to dzieło reżysera i scenarzysty Jana Jakuba Kolskiego. "Jańcio Wodnik i inne nowele" to zaproszenie do magicznego świata ballad i nowel umiejscowionych w brutalnym świecie ludowizny, wierzeń i wsi – wcale nie sielskiej i anielskiej. Społeczność wiejska, żyjąca według praw natury i swoich własnych, okroszona...

Między innymi w polską wieś tuż po zakończeniu wojny i w przeddzień reformy rolnej zabiera czytelnika swoimi nowelami reżyser i scenarzysta Jan Jakub Kolski. Jego wieś to miejsce ludzi powracających z Oświęcimia, odszczepieńców, rodziców osieroconych przez dzieci – ofiary wojny, pole rozgrywek i wyrównywania krzywd za lata poniżającej służby, to punkt na partyzanckim szlaku, miejsce z jednej strony ludzi zacofanych, ciemnych, wyrównujących rachunki, rozdrapujących i pamiętających o krzywdach, za wszelką cenę odbierających, co im się należy, którym przemoc nie jest obca, a wręcz przeciwnie – wydaje się być chlebem powszednim, kierujących się prawem silniejszego, przebieglejszego, bardziej prymitywnego, a z drugiej przekonanych o własnej wyjątkowości, charyźmie. Wieś Kolskiego to miejsce od lat kierujące się swoim kodeksem prawnym, gdzie głos większości, siła grupy i wspólnoty są nadrzędne, grupa stoi zdecydowanie wyżej niż indywidualizm czy jednostkowość. Ale to też miejsce ludzi przyzwyczajonych do obyczajów, utartych reguł, tradycji, którzy dziedzictwo – może i proste, schematyczne, pozornie pozbawione głębi – traktują jak największe (bo stanowiące o nich jako o wspólnocie) dobro. To też miejsce, w którym ci inni, wymykający się banalności i stereotypowości, ale wyrośli z tej grupy, nie będący przybyszami, mają siłę przebicia, mogą mieć kluczowe znaczenie dla funkcjonowania wspólnoty, grupy. Jak widać, z tekstów Kolskiego wyłania się wieś okrutna, ciemna, zacofana, kierująca się często prawem pięści, pamiętająca stare krzywdy i braki, ale jednocześnie to wieś ludzi silnych, hardych, zawziętych, przekonanych o własnej niezwykłości, jakby podskórnie mieli wszczepione słowa z Wyspiańskiego: „A bo chłop i ma coś z Piasta,/coś z tych królów Piastów – wiele!/(…) bardzo wiele, wiele z Piasta;/ chłop potęgą jest i basta”. Nie będę ukrywać – swymi tekstami Kolski pokazuje wieś pozbawioną kolorytu, baśniowości, sielankowości i uroku typowego dla sentymentalizmu. Wieś z tych nowel to obszar tarcia się odwiecznych praw, sił i układów wewnątrzspołecznych, ale i teren magiczny – w którym każdy, i wszystko z osobna, ma swój czas, miejsce oraz przywilej. Dlatego też trudno mi jednoznacznie osądzić, czy taka wieś mi się podoba czy nie. Bez wątpienia ma ona jednak niekwestionowane, raz określone miejsce w hierarchii świata. Z tym polemizować się nie da.

Między innymi w polską wieś tuż po zakończeniu wojny i w przeddzień reformy rolnej zabiera czytelnika swoimi nowelami reżyser i scenarzysta Jan Jakub Kolski. Jego wieś to miejsce ludzi powracających z Oświęcimia, odszczepieńców, rodziców osieroconych przez dzieci – ofiary wojny, pole rozgrywek i wyrównywania krzywd za lata poniżającej służby, to punkt na partyzanckim...

http://bookjedenwie.blogspot.com/2016/12/kolski-jancio-wodnik-i-inne-nowele.html

http://bookjedenwie.blogspot.com/2016/12/kolski-jancio-wodnik-i-inne-nowele.html

Opowiadania te cechuje prostota i jest ona ważna zarówno pod względem językowym, jak i fabularnym. Rzeczy niepotrzebne są wykluczane, dlatego w tekstach panuje porządek. Nie ma jednak banałów – ani w języku, ani w zwrotach akcji, ani w wartości symbolicznej czy moralnej. Jest za to melancholia i wieś w bardzo szerokiej odsłonie – z problemami egzystencjalnymi, jakie w niej kiełkują. Jednym ze znaczących motywów jest walka o wolność, tym trudniejsza, że wieś to społeczeństwo wyalienowane – posiadające własne zasady. Nikt o nich nie mówi i w opowiadaniach Kolskiego milczenie to jest zachowane – a jednak poprzez działania bohaterów czytelnik doskonale wie, które granice zostały przekroczone. Ale wieś to też zabobony, pozbawiony podstaw strach, ograniczenia i niezwykła łatwość manipulacji. Wieś to też skostniały podział społeczeństwa, stare, nielogiczne prawdy, które krzywdzą jednostki. Na takim tle każdy występek, każda okropność i rysa historii jest tym bardziej widoczna. Oprócz prostoty i logiki wskazałabym także wrażliwość – zarówno samego autora, jego bohaterów, jak i tekstu. Żeby dobrze odczytać wszystko, co powiedziano, trzeba się skupić na tym, co przemilczane. A ponieważ czas akcji to okres po II wojnie światowej, początek socjalizmu – milczenia jest wiele.

Pełna opinia: http://pannakac-pisze.blogspot.com/2016/10/jancio-wodnik-i-inne-nowele-jan-jakub.html

Opowiadania te cechuje prostota i jest ona ważna zarówno pod względem językowym, jak i fabularnym. Rzeczy niepotrzebne są wykluczane, dlatego w tekstach panuje porządek. Nie ma jednak banałów – ani w języku, ani w zwrotach akcji, ani w wartości symbolicznej czy moralnej. Jest za to melancholia i wieś w bardzo szerokiej odsłonie – z problemami egzystencjalnymi, jakie w niej...

Książka składa się z sześciu utworów autorstwa reżysera i scenarzysty Jana Jakuba Kolskiego. Autor przedstawia nam niezwykłe historie, w których magia łączy się z rzeczywistością. Niekiedy trudno zauważyć gdzie przebiega granica. Każda z historii, to obraz wsi, tym samym prostej społeczności, która z łatwością poddaje się manipulacji, wszelkim przesądom a także jest zdolna do bezwzględnych czynów z prymitywnych pobudek jakimi są zemsta, nienawiść, czy zazdrość.
Czytając książkę z jednej strony byłam zachwycona sposobem widzenia świata przez autora, jego wyobraźnią, umiejętnością przedstawienia bohaterów, jednak z drugiej czułam obrzydzenie i wstręt.
"Zarobaczona nie ugryzła. Tym razem przytuliła się przymilnie policzkiem do wierzchu dłoni. Stary szybkim ruchem zerwał opaskę. Cofnął go widok i smród. Oczy chorej były zastrupiałe, zaropiałe i zarobaczone. Szybko zabrał się do dzieła".
Odkładałam książkę, by po czasie znów po nią sięgnąć. Nie ukrywam, że przez bardziej drastyczne sceny trudno mi było przebrnąć. Jednak każdy utwór powoduje pewne zatrzymanie i choćby chwilę refleksji.
Niewątpliwie fani twórczości Kolskiego się nie zawiodą. Większość wielbicieli na pewno niektóre utwory skojarzy z ekranizacji i to będzie dla nich prawdziwa uczta. Sama muszę stwierdzić, że książka została napisana w wielkim stylu i na bardzo wysokim poziomie.

Książka składa się z sześciu utworów autorstwa reżysera i scenarzysty Jana Jakuba Kolskiego. Autor przedstawia nam niezwykłe historie, w których magia łączy się z rzeczywistością. Niekiedy trudno zauważyć gdzie przebiega granica. Każda z historii, to obraz wsi, tym samym prostej społeczności, która z łatwością poddaje się manipulacji, wszelkim przesądom a także jest zdolna...

Nie wiem czy Jan Jakub Kolski dostał za ten zbiór jakąś nagrodę, ale jeśli nie to wielkie niedopatrzenie. To jedne z najlepszych opowiadań jakie w życiu czytałem. Proste postaci i historie, a takie niezwykłe...

Nie wiem czy Jan Jakub Kolski dostał za ten zbiór jakąś nagrodę, ale jeśli nie to wielkie niedopatrzenie. To jedne z najlepszych opowiadań jakie w życiu czytałem. Proste postaci i historie, a takie niezwykłe...

Kolski to zdecydowanie lepszy rezyser,niz Pisarz, ale I tak dobrze sie czyta

Kolski to zdecydowanie lepszy rezyser,niz Pisarz, ale I tak dobrze sie czyta

Moja ulubiona książka Kolskiego. Krótka forma w jego wykonaniu bywa tak treściwa i gęsta, a przy tym znakomicie zaserwowane językowo, że przy jednym tomie można zatopić się w kilku opowieściach.

Moja ulubiona książka Kolskiego. Krótka forma w jego wykonaniu bywa tak treściwa i gęsta, a przy tym znakomicie zaserwowane językowo, że przy jednym tomie można zatopić się w kilku opowieściach.