Cinda Williams Chima zawładnęła mną całkowicie po lekturze Króla Demona. To nic, że za mną dopiero pierwszy tom tej serii a trzy kolejne czekają na półce, po jej kolejną serię sięgnęłam bez zastanowienia. Bez obawy, że książki mi się nie spodobają, bo wiedziałam, że tak nie będzie – po prostu kobieca intuicja. Do lektury Dziedzica wojowników z serii „Kroniki dziedziców” zasiadłam wieczorem, a już drugiego dnia nad ranem skończyłam lekturę. To sugeruje tylko to, że lektura mnie zafascynowała i ciężko było się od niej oderwać. Dobrze, że kolejne części czekają na półce. Po tym wstępie przydałoby się nakreślić fabułę książki i wymienić, co tez mi się w niej podobało.

Jack Swift to z pozoru zwykły szesnastolatek. Interesuje się piłką, a czas wolny spędza z dwójką swoich przyjaciół Willem i Fitchem. Jednak od urodzenia musi przyjmować codziennie lek. Niestety pewnego dnia spiesząc się do szkoły zapomina go zażyć. Dziwi go początkowo to, że tak naprawdę nic się nie dzieje, chociaż od tego momentu zaczyna wyraźniej dostrzegać świat, słyszy wyraźnie więcej dźwięków, obrazy są o wiele żywsze. Jednak to nie jedyne, co się zmienia, okazuje się, że chłopakowi zaczyna grozić niebezpieczeństwo, a gra dopiero się rozpoczyna.

Na jaw wychodzi tajemnica skąd chłopak ma bliznę na piersi, pochodzenie Jacka, które wzbudza wiele kontrowersji. Poszukują go czarodzieje z rodów Białej i Czerwonej Róży. Pomimo, że nastolatek jest potomkiem czarodziejów, to staje się wojownikiem, tylko dzięki eksperymentowi jego pani kardiolog. Różowcy chcą, aby chłopak wziął udział w walce w turnieju rozstrzygającym o rozdziale władzy miedzy rodami czarodziejów. Szkoli go jego ciotka zaklinaczka, która wspomniała mu o tajemniczym mieczu. Udaje mu się go wykopać razem z przyjaciółmi na cmentarzu. Jak się okaże, to miecz Pogromca Cieni, jeden z Siedmiu Wspaniałych Mieczy, które ponad pięć wieków temu wykonał w Kruczym Jarze guślarz Althis Mac. (…) w głowicy jest kawałek Kruczołba, w którym jest olbrzymia moc (str. 176) i został stworzony właśnie dla jego dłoni. Czy nastolatek podoła zadaniu postawionemu mu tak naprawdę przed wieloma tysiącami lat?

Dziedzic Wojowników, pierwsza część Kronik Dziedziców, to świetnie nakreślona historia, która wprowadza bardzo powoli w świat fantastyki. Początkowo nic nie wskazuje, że będzie to powieść fantastyczna, że pojawią się czarodzieje, zaklinacze, wróżbici i guślarze. Każde wydarzenie ma swoje wcześniej określone miejsce i nic nie dzieje się bez przyczyny.

Wydarzenia dzieją się we współczesnym świecie i to właśnie te fantastyczne postacie przybywają do małego miasteczka pod postacią zwykłych ludzi. Autorka nie raz nakierowuje czytelnika na takie a nie inne wnioski, jednak nie zdradza zakończenia danej sytuacji. Spójne i wcześniej zaplanowane przedstawienie fabuły daje możliwość zatracenia się w lekturze bez pamięci i przeniesienia w świat nierealny, chociaż dziejący się współcześnie. Ciężko się dopatrzeć zgrzytów pomiędzy światem realnym a fantastycznym, nie ma możliwości ujrzenia nieścisłości, tej cienkiej granicy. Fabuła jest tak przemyślana i poprowadzona, że rzeczywistość stapia się z magią w sposób naturalny.

Bohaterzy są świetnie wykreowani. Przyjaciele Jacka to chłopcy, którzy pójdą za nim w ogień pomimo, że nie raz będą pod wpływem magii, to i tak wiedząc, że grozi ich przyjacielowi niebezpieczeństwo będą stać na straży. Sam Jack to również nietuzinkowy nastolatek, który pomimo jeszcze młodego wieku i sytuacji, jaka się wyklarowała, bardzo szybko dorasta i podejmuje decyzje sam, nie pozwala, aby to za niego decydowano.

Język powieści jest wartki i plastyczny, opisy nad wyraz realistyczne, dzięki czemu łatwo sobie zwizualizować niektóre wydarzenia.

Jeśli nie znacie jeszcze twórczości Cindy Williams Chimy to polecam wam serdecznie, nad tą książką warto się pochylić, a wrażenia po lekturze niesamowite.

Cinda Williams Chima zawładnęła mną całkowicie po lekturze Króla Demona. To nic, że za mną dopiero pierwszy tom tej serii a trzy kolejne czekają na półce, po jej kolejną serię sięgnęłam bez zastanowienia. Bez obawy, że książki mi się nie spodobają, bo wiedziałam, że tak nie będzie – po prostu kobieca intuicja. Do lektury Dziedzica wojowników z serii „Kroniki dziedziców”...