Wiele książek nazywanych jest bestsellerami i chyba większość czytelników zdaje sobie sprawę, że taki napis o niczym nie świadczy, no, może o dochodach wydawcy. Niemniej jednak niektóre książki dobrze się sprzedają z konkretnych powodów – chociażby takich, że są świetnie napisane, mają ciekawych bohaterów czy wciągającą fabułę. „Cyrk Nocy” niewątpliwie posiada konkretne powody, żeby dobrze się sprzedać.

Pewnej nocy dwóch mężczyzn postanawia wystawić swoich uczniów w pojedynku. Nie jest to jednak nic tak prozaicznego, jak walka szermierzy czy zawody w strzelaniu. Obaj panowie są bowiem magami i rozgrywka musi być o wiele subtelniejsza. Jeden szkoli swoją uczennicę wyłącznie za pomocą zajęć praktycznych. Drugi przekazuje wiedzę uczniowi jedynie za pomocą książek. Pojedynek wszakże musi mieć odpowiednią oprawę i tę oprawę ma mu zapewnić coś wyjątkowego – niesamowity cyrk. Z czasem okazuje się, że znaczenie cyrku jest przeogromne, a jego losy splatają ze wszystkimi, którzy przyłożyli rękę do jego powstania. Jak na tej arenie poradzi sobie dwoje zagubionych ludzi, którzy wbrew sobie znaleźli się po przeciwnych stronach barykady?

„Cyrk Nocy” jest z pewnością powieścią niezwykłą. Wbrew pozorom nie jest jednak opowieścią o magicznym pojedynku na tle dziewiętnastowiecznego Londynu. Nie jest też do końca opowieścią o miłości, chociaż wątek ten ma spore znaczenie. Jest opowieścią o miejscu. Roztaczający nieziemską aurę Le Cirqe des Reves jest tu głównym bohaterem. To jego niezwykłość porywa czytelnika, to piękno opisu poszczególnych atrakcji jest duszą książki. Cyrk odpowiada na nasze tęsknoty i jest płótnem, na którym różnobarwnymi nićmi wyhaftowano losy bohaterów. Czym byłby haft bez płótna?

Główni bohaterowie nie są tak zachwycający, jak cyrk. Oczywiście Celia i Marco stanowią bez wątpienia ciekawe i przyciągające uwagę osobowości, ale są dokładnie tym, czego należałoby się spodziewać bo po bohaterach podobnej opowieści. Ich niedoskonałość nie polega na posiadaniu jakiegoś konkretnego mankamentu, lecz właśnie na akuratności. Na szczęście w cyrku pracuje wiele osób, które są kompletnie zaskakujące i nie mam tu na myśli magów, od których się wszystko zaczęło. Mamy więc tajemniczą i egzotyczną kobietę gumę, mamy emerytowaną primabalerinę – obecnie dyktatorkę mody, jest też para ognistowłosych bliźniąt, urodzonych w noc otwarcia cyrku. Wszystkie te postacie są niezsamowite, wszystkie zapadają czytelnikowi w pamięć i nie pozwalają o sobie zapomnieć. Erin Morgensterh posiada niebywały talent do tworzenia bohaterów.

Klimat powieści również jest niesamowity – czytanie tej książki przypomina odwiedziny w tytułowym cyrku, który jest bardziej wyrafinowanym teatrem ulicznym, niż klasycznym cyrkiem. Główna w tym zasługa wyobraźni autorki i niezwykłej subtelności, z jaką posługuje się piórem. Opisy niezwykłości są niebywale żywe, aż czytelnik czuje, że może ich wszystkich dotknąć. I nawet narracja w czasie teraźniejszym nie jest w stanie tego zepsuć – wręcz przeciwnie.

Powieść Erin Morgenstern jest z pewnością warta polecenia – zwłaszcza dla tych, którzy szczyptę magii przedkładają ponad twardą rzeczywistość, jak i dla tych, którzy wolą subtelność dymów i luster od miotania ordynarnych ognistych kul. Polecam – odrobina magii na jesienne wieczory.

[Recenzję zamieściłam wcześniej na moim blogu: http://kronikaksiazkoholika.blogspot.com/]

Wiele książek nazywanych jest bestsellerami i chyba większość czytelników zdaje sobie sprawę, że taki napis o niczym nie świadczy, no, może o dochodach wydawcy. Niemniej jednak niektóre książki dobrze się sprzedają z konkretnych powodów – chociażby takich, że są świetnie napisane, mają ciekawych bohaterów czy wciągającą fabułę. „Cyrk Nocy” niewątpliwie posiada konkretne...