Dla mnie "Linda", a raczej policyjni bohaterowie tego kryminału nie są tak udanie nakreśleni przez Perssona, jak w przypadku "Umierającego detektywa". Inspektor Evert Bäckström jest irytującym śledczym, który raczej działa na niekorzyść dochodzenia przez zapatrzenie w swój czubek nosa, o czym wzmianki przekazywane były już za pośrednictwem Larsa Martina Johanssona W "Umierającym..." O ile Larsa, wcześniej czy później, czytelnik mógł polubić, a nawet znacząco uśmiechnąć się do sposobu jego postępowania, zgryźliwych komentarzy to Evert nie będzie brany za przyjaznego. Stawia się raczej w roli wodza doskonałego. Ma być szybko ujęty przestępca, łatwe zamknięcie śledztwa, a że w trakcie dominuje stereotypowość jego myślenia to juz inna rzecz.
Oczywiście to nie jest tak, że bohater musi być tym pozytywnym i podobać mi się z uwagi na swój sposób bycia, żebym uznała książkę za dobrą. Ma miec charakter i może być tym irytującym do granic, bo to też oznacza, że wywołuje głębsze emocje. Zasadniczy problem polega na tym, że gdy przeczyta się "Umierającego detektywa" cykl z Bäckström'em może nie spełniać oczekiwań czytelnika, bo zaczynają sie porównania.

Natomiast sama akcja, narastające napięcie jest w porządku. Charakterystyczny jest motyw, czy raczej punkt fabuły, którego podejmuje się autor również w przypadku "Lindy", czyli ofiara ukazana na początku, a potem już tylko tok domniemań, poszlak i powolne dochodzenie do rozwiązań dla zbrodni. Śladów jest wiele, ale nie o to chodzi żeby ... No właśnie, a raczej by gonić króliczka, czyli pokazana jest mozolna procedura śledcza. Przy czym w przypadku Perssona, niekoniecznie fabuła musi odnosić się do możliwych i prawdziwych zdarzeń w policji, a przede wszystkim do ukazania obrazu satyry na tę grupę społeczną. Chociaż.. Czy aby nie tak odbywają się poszukiwania sprawców przestępstw? Czy śledztwo może wystrzelić jak rakieta i niczym niepowstrzymany pocisk dolecieć do celu? To co jest żmudną pracą detektywistyczną tu również nie przyspieszy, to co bywa na co dzień monotonne, tu tez nie nabierze zmiennego rytmu. Zatem jest i prawda i szyderstwo. W tym wypadku jest również postać Everta Bäckströma, co mnie akurat specjalnie nie cieszy, ale i tak zamierzam kontynuować ten cykl.

Dla mnie "Linda", a raczej policyjni bohaterowie tego kryminału nie są tak udanie nakreśleni przez Perssona, jak w przypadku "Umierającego detektywa". Inspektor Evert Bäckström jest irytującym śledczym, który raczej działa na niekorzyść dochodzenia przez zapatrzenie w swój czubek nosa, o czym wzmianki przekazywane były już za pośrednictwem Larsa Martina Johanssona W...