"Czas darowany nam" to piąte spotkanie z Kasią i jej niemałą już rodziną. Po tragicznej śmierci swojego ukochanego męża Kasia próbuje ułożyć sobie życie na nowo. Początkowo niezainteresowana innymi mężczyznami i wierna zmarłemu mężowi rzuca się w wir pracy. Na nudę nie może narzekać, gdyż dobra passa Mazowsza trwa w najlepsze. Aż tu nagle pech! Złamana ręka, która będzie wymagała długiej rehabilitacji.

W poprzedniej części sagi zatytułowanej "Mea culpa" wszystko kręciło się wokół Kasi. To jej marzenia się spełniały. To jej kariera nabierała tempa. To jej życie bogate było w barwne i różnorodne doświadczenia. To ona była na pierwszym miejscu. A Piotr? Tęsknił ogromnie, ale cieszył się z sukcesów Kasi. Byli tacy młodzi. Mieli przecież na wszystko czas. Któż mógł przypuszczać, że ich sielanka tak szybko dobiegnie końca.

Gdy Kasia poznała Maćka nie sądziła, że będzie on tym mężczyzną, z którym będzie dzielić kolejne lata swojego życia. Owszem, był interesujący i przystojny. Zwracał swoją osobą uwagę kobiet (i nie tylko). Był wesoły, oddany swoim zamiłowaniom, a przy tym inteligentny i pełen energii. Był też bardzo skupiony na sobie. Ot, taki typowy egocentryk. Gdy już obrał sobie cel żadna siła nie mogła mu przeszkodzić w jego realizacji. A tym celem pewnego dnia stała się Kasia.

Śledząc losy Kasi po raz kolejny doszłam do wniosku, że dla miłości można wiele poświęcić. Nie przypuszczałam, że Kasia będzie tak uległa wobec Maćka. Jednocześnie wykaże się dużą wyrozumiałością i tolerancją. Tak potrafi zachować się tylko zakochana kobieta. Aż trudno było mi uwierzyć, że w pewnym momencie zrezygnuje ze swojej pracy, która dawała jej pewne przywileje i możliwości wyjazdów nawet za żelazną kurtynę.

Wprowadzając do powieści nowych bohaterów – Maćka i jego matkę, Matyldę – Rybałtowska nawiązała do czasów minionej wojny i świetnie pokazała, jak różnie potoczyły się losy Polaków. Kasia ze swoją mamą została wywieziona na Syberię. Maciek ze swoimi rodzicami i siostrą w samą porę przedostali się do Rumunii, gdzie przeczekali całą wojnę. Zahaczając o postać Matyldy nie sposób pominąć faktu, że to właśnie nadmierna miłość matki przeobraziła Maćka w gwiazdorskiego narcyza. Mało tego, chcąc wziąć odwet za zdrady męża odpowiedzialnością za pomszczenie jej cierpienia obarczyła syna. Takie podejście nie mogło nie przenieść się na relacje Matyldy z przyszłą synową, której nie szczędziła uszczypliwości.

Kreując losy Kasi autorka jak zwykle przemyciła do swojej powieści wiele wątków charakterystycznych dla lat 60. Nie mogło zabraknąć nawiązania do najważniejszych wydarzeń. Możemy przeczytać o wydarzeniach marcowych z 1968 roku, gdy na ulicach pojawiły się manifestacje studenckie protestujące przeciwko zdjęciu z afisza Dziadów. Konsekwencje dla młodzieży były surowe. Możemy także przeczytać o zduszeniu przez wojska Układu Warszawskiego praskiej wiosny w Czechosłowacji. Autorka nie mogła pominąć tak ważnego wydarzenia, jakim było pierwsze lądowanie człowieka na Księżycu. Mowa oczywiście o udanej misji Apollo 11. Datą, która przeszła do historii jest 20 lipca 1969 roku (muszę tu zaznaczyć, że autorka pomyliła miesiące, ponieważ zamiast o 20 lipca pisała o 20 sierpnia).

Ale w życiu Kasi inne wydarzenie było najważniejsze: została mamą!

"Czas darowany nam" tak jak wcześniejsze części sagi porusza wiele ciekawych wątków i opowiada o wielu barwnych bohaterach. Przy lekturze z pewnością nie można się nudzić i ciężko opędzić się od refleksji, żeby nie zmarnować darowanego nam czasu.

https://monikaolgaczyta.blogspot.com/

"Czas darowany nam" to piąte spotkanie z Kasią i jej niemałą już rodziną. Po tragicznej śmierci swojego ukochanego męża Kasia próbuje ułożyć sobie życie na nowo. Początkowo niezainteresowana innymi mężczyznami i wierna zmarłemu mężowi rzuca się w wir pracy. Na nudę nie może narzekać, gdyż dobra passa Mazowsza trwa w najlepsze. Aż tu nagle pech! Złamana ręka, która będzie...