Miłość nie jedno ma imię i nie jest odkryciem, ze odcieni tego uczucia, barw i form jest tak dużo jak par na świecie. Trudne jest dlatego podejmowanie się scharakteryzowania tego uczucia w jednej książce. Moim zdaniem Schmittowi się to dość udało.
Nasze recenzje książek są trochę jak nasz pamiętnik wiec ja czytałam te opowiadania w szpitalu, gdzie człowiek nie chce skupiać się nad tym co dookoła a chce jak najbardziej zagłębić się w czytanej lekturze. Książka mnie wciągnęła a ja dałam się jej wciągnąć. Niestety najlepsze opowiadania są na początku oprócz Tektoniki Uczuć, która jest trochę podobna do filmu” Sztuka Zrywania” z Jennifer Aniston gdzie niewinna sprzeczka kochanków doprowadza do takiej lawiny wydarzeń, że nie ma już powrotu. Ciekawe spostrzeżenie, że miłość nie powinna być testowana, że ufność i wiara to podstawy związku.
Moim ulubionym opowiadaniem jest Marzycielka z Ostendy i Odette Jakkażda ale nie będę zdradzała fabuły.
Jest to druga powieść Schmitta jaką przeczytałam i w sumie przyznam, że autor przekonał mnie do siebie , może nie stałam się inteligentniejsza po przeczytaniu tej książki ale poszybowałam sobie poza rzeczywistością w bardzo dobrym i ciekawym towarzystwie

Miłość nie jedno ma imię i nie jest odkryciem, ze odcieni tego uczucia, barw i form jest tak dużo jak par na świecie. Trudne jest dlatego podejmowanie się scharakteryzowania tego uczucia w jednej książce. Moim zdaniem Schmittowi się to dość udało.
Nasze recenzje książek są trochę jak nasz pamiętnik wiec ja czytałam te opowiadania w szpitalu, gdzie człowiek nie chce...