"Bezdomna" zaczyna się jak najlepszy film - trzęsieniem ziemi, a ściślej rzecz ujmując próbą samobójstwa. Bohaterem, a właściwie bohaterką, która zdecydowała się na taki dramatyczny krok jest tytułowa bezdomna. Kobieta z ironicznym poczuciem humoru, której na drodze do spełnienia stanął ... kot.


Katarzyna Michalak nie bawi się w subtelności, nie owija w bawełnę, nie ciągnie opowieści, próbując wyjaśnić po co i dlaczego, tylko od razu wrzuca nas w sam środek akcji. To mi się podoba. Nie ma czasu na oddech, bo już od pierwszej strony nie możemy się oderwać od książki. Na wyjaśnienia przyszedł czas później.

Kinga, czyli bezdomna, po dramatycznych wydarzeniach wybawienie widzi w swojej śmierci. Podchodzi do niej dość swobodnie. Podoba mi się sposób w jaki autorka przekazuje uczucia i myśli bohaterki, nie tylko w tym miejscu powieści, ale i w całej książce. Lekkim stylem, bez napinki, wielkich słów przekazuje czym jest bezdomność, niezrozumienie drugiego człowieka, strach, ból. Pozornie lekka literatura skrywa pokłady wartościowego przekazu, który w tej formie sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko. Autorka konfrontuje w powieści dwie kobiety: żonę i kochankę. Kinga, która straciła męża, dziecko, mieszkanie, pracę znajduje pomoc w osobie Joanny, bezwzględnej dziennikarki, która mimo pozornego szczęścia, sama potrzebuje pomocy. Dobrym zabiegiem było oddanie głosu obu bohaterkom.

Historia, którą niesie na swych barkach Kinga jest przeraźliwie smutna. Mimo, iż autorka nie pisze od razu wprost co się wydarzyło, łatwo się tego domyślić - no i to jest minus "Bezdomnej", jednak nie tak wielki. Dużo większym jest nagromadzenie zbiegów okoliczności, nie napiszę o co chodzi bo może będziecie mieli ochotę sami się przekonać:) Uważam, że książka powinna opierać się na 2 bohaterkach, byłaby wtedy bardziej autentyczna. Podoba mi się natomiast, że autorka potrafi udowodnić, że wszystko, co spotkało Kingę może zdarzyć się każdemu - może nie wszystko naraz, trochę to zbyt dramatyczne, ale jednak. "Bezdomna" nie jest grubym tomiskiem to lektura na jedno popołudnie, nie spodziewajcie się więc dogłębnego zmierzenia się z tematem bezdomności, problemów psychicznych itp. One są muśnięte. Ta książka to nie studium ww. problemów, a jedynie opowieść o nich, wspomnienie. Szkoda jednak, że opowieść kobiety, jej spowiedź jest przeplatana raczej nierealnymi zdarzeniami, czy zbiegami okoliczności.

Rozumiem, że to nie miał być ten rodzaj lektury, ale żałuję trochę, że autorka nie pokusiła się o dogłębniejsze zmierzenie się z tematem, głębsze zajrzenie w duszę i serce bohaterki. Na plus zapisuję natomiast zakończenie i 'fatalizm' opowieści. Rzadko kiedy powstaje książka od początku do końca, (mimo humoru i sarkazmu, który bohaterki mają), smutna; w której widoki na szczęście, przebaczenie, jawiące się na horyzoncie są zaraz zagrzebywane.

"Bezdomna" to ciekawa książka, napisana lekkim piórem a jednak poruszająca ciężkie tematy. Ma swoje wady, ale myślę, że warto po nią sięgnąć.

"Bezdomna" zaczyna się jak najlepszy film - trzęsieniem ziemi, a ściślej rzecz ujmując próbą samobójstwa. Bohaterem, a właściwie bohaterką, która zdecydowała się na taki dramatyczny krok jest tytułowa bezdomna. Kobieta z ironicznym poczuciem humoru, której na drodze do spełnienia stanął ... kot.


Katarzyna Michalak nie bawi się w subtelności, nie owija w bawełnę, nie...