Myślałam, że po przeczytaniu 5 części serii o Dru będę albo bardzo zadowolona, albo wręcz przeciwnie, a tu co? No właśnie, jedno wielkie "CO?!" Koniec serii miał dać nam rozwiązanie akcji i odpowiedzi na wiele dręczących pytań, w końcu po każdej końcówce tego właśnie oczekujemy. Niestety, pod tym względem nie czuję się dostatecznie usatysfakcjonowana w związku z "Czasem odwetu", choć może... no cóż, zawsze mogło być gorzej.

Ostatnią przygodę z Dru zaczynamy od stałego elementu tej serii, czyli ucieczki głównej bohaterki, która generalnie jak zawsze kończy się klapą, ale wszystko co złe w końcu wychodzi na dobre, bo ten moment zazwyczaj prowadzi do najlepszej części książki, czyli do pojawienia się Christopha W tym momencie moja twarz generalnie zamienia się w jeden wielki uśmiech, który w przypadku tej części towarzyszył mi naprawdę długo, bo... Christopha jest dużo! Więcej niż w pozostałych częściach, choć dla mnie i tak niewystarczająco. Dla mnie jego odpowiednia ilość to cały czas :D

Jak nie trudno się było domyślić, Siergiej żyje i stanowi dla naszej swietoczy poważne zagrożenie, wypicie krwi Dru może zapewnić mu zdolność chodzenia w świetle słońca, co jest nie lada gratką dla każdego wampira, dlatego też na każdym kroku na Dru czekają kolejne niebezpieczeństwa, pojawiają się nie wiadomo skąd i dlaczego w najmniej spodziewanym momencie. Dość interesującym wątkiem w tym całym galimatiasie był zdrajca, który, jak sugeruje opis, pojawia się w życiu Dru, cicho i niezauważenie, a jednak...
Akcji w tej części jest naprawdę dużo, dodatkowo jest ona urozmaicona magią, ponieważ z Siergiejem sprzymierzyła się pewna nacja władających czarami istot. Przyznaję, że choć nie raz irytowałam się nie miłosiernie ( z powodu Dru, a jak inaczej? ), to nie nudziłam się ani przez chwilę, wciąż ciekawa kolejnych zdarzeń.

Co do wad tejże historii, chyba będę się powtarzać, ale trzęsie mnie za każdym razem przy czytaniu więc nie mogę o tym zapomnieć przy recenzji.
Dru.
Przez pewien czas jej zachowanie, można powiedzieć, nawet przestało mi przeszkadzać, zaczęłam sądzić, że się przyzwyczaiłam. Tak było przez dość dużą część książki, ale niestety w końcu to minęło, i choć Dru nie bolą już włosy, to jest taka sama, tak samo niepotrafiąca sklecić prostego zdania, oburzająca zachowaniem, denerwująca swoimi wyborami i niemożliwie męczącym tokiem myślenia (!!!), "stara, dobra Dru" nie zniknęła. I choć dzięki umiejętnościom swietoczy w pewien sposób nabrała nieco pewności siebie, to dalej uważam ją za totalnie głupią i niedojrzałą idiotkę!!! Aghhhh, szczególnie po tej części!

Ogólnie rzecz biorąc książkę odebrałam bardzo emocjonalnie, w innym wypadku nie mogłabym czytać takiego gniota, gdyby nie Chris nic by mnie przy niej nie trzymało. Znaczy przesadzam, nie jest tak źle, po prostu denerwuje mnie autorka swoim okropnym stylem (!) i co niektórymi pomysłami, ale co zrobić. Czytać! Mimo wszystko polecam ;)

Myślałam, że po przeczytaniu 5 części serii o Dru będę albo bardzo zadowolona, albo wręcz przeciwnie, a tu co? No właśnie, jedno wielkie "CO?!" Koniec serii miał dać nam rozwiązanie akcji i odpowiedzi na wiele dręczących pytań, w końcu po każdej końcówce tego właśnie oczekujemy. Niestety, pod tym względem nie czuję się dostatecznie usatysfakcjonowana w związku z "Czasem...