To nie pierwsza opowieść Červenáka zaczynająca się od napadu bandy barbarzyńców ze wschodu, którzy mordują rodzinę głównego bohatera. Taki już chyba urok powieści fantasy tego pisarza. Z tego powodu nie sposób uniknąć porównań do cyklu Czarnoksiężnika, bo zemsta bohatera za wyrządzone krzywdy znowu stała się motywem przewodnim. Być może moje oczekiwania wobec tej książki były za duże. Na szczęście w miarę czytania złe wrażenie zostaje wystarczająco dobrze zatarte, ponieważ na kartach Żelaznego Kostura nie chodzi wyłącznie o zemstę i powstrzymanie wielkiego zła.

Znacznie lepiej jest śledzić losy grupy bohaterów mając świadomość tego, że każdy z nich jest w jakiś sposób ważny i ma swój udział w toczącej się historii. W tym właśnie upatruję przewagę cyklu Bohatyr nad Władcą Wilków. Bohaterowie – najlepsi wojownicy kijowskiego księcia Światosława, wzajemnie się uzupełniają a jednocześnie nie do końca się ze sobą zgadzają. A jako że są nieustraszonymi wojownikami i nie można odmówić im umiejętności bojowych, gotów jestem wybaczyć im braki w elokwencji, które niekiedy mocno upraszczają ich dialogi.

Główny bohater, Ilja Muromiec, jawi się jako dość prosty człowiek zmagający się z problemami przystosowania do roli siłacza, bohatera i ucznia, bo na początku książki jest zwykłym kaleką i wyrzutkiem. Najlepiej moim zdaniem prezentują się książę Światosław i Jegor Światogor. Ten pierwszy, ponieważ jak na ilość poświęconych mu linijek tekstu bardzo dobrze pokazuje, jaka jest jego rola w całej powieści i jak wyglądają jego relacje z innymi postaciami. Kieruje wyprawą wojenną, buduje dobre relacje z bohaterami i zawsze szuka jakiegoś kompromisu, lub też stosuje w dość przebiegły sposób sztukę dyplomacji. Dodatkowo jest on postacią historyczną zaadaptowaną na potrzeby tej powieści, jesteśmy więc świadkami toczącej się historii dynastii Rurykowiczów i Księstwa Kijowskiego. Drugi spośród wymienionych, Jegor Światogor, ma swoją bogatą historię i wbrew pozorom można mu wiele zarzucić. Dodatkowo jego stanowisko zawsze jest wyraźnie zaznaczone, dzięki czemu on sam jako postać w powieści staje się bardziej wyraźny.

W ramach przyjętej konwencji literackiej określiłbym tę książkę jako dość dobrą. Bo do zaopiniowania jako „kawał dobrej roboty” czegoś mi jednak w niej brakuje. Może lepszej kreacji postaci, a może sytuacji, w których mogłyby one nabrać trochę głębi.

Fanom mocnego fantasy sugeruję, żeby dać szansę tej książce - jest dużo krwi. Wielbicielom powieści historycznych z odrobiną magii uczciwie ją polecam. Nieczęsto trafia się nam książka opisująca takie czasy, miejsca i postacie.

To nie pierwsza opowieść Červenáka zaczynająca się od napadu bandy barbarzyńców ze wschodu, którzy mordują rodzinę głównego bohatera. Taki już chyba urok powieści fantasy tego pisarza. Z tego powodu nie sposób uniknąć porównań do cyklu Czarnoksiężnika, bo zemsta bohatera za wyrządzone krzywdy znowu stała się motywem przewodnim. Być może moje oczekiwania wobec tej książki...