Wspaniała, uniwersalna i ponadczasowa powieść, stanowiąca kanon literatury światowej, której akcja rozgrywa się w realiach Egiptu XIV wieku p. n. e. Pełna głębokich i z reguły gorzkich rozważań na temat natury ludzkiej, władzy, wojny i fatum ciążącego nad losem człowieka.
Książka jest tak słynna, że nie ma sensu opisywać fabuły, tym bardziej, że jej zarys przewija się w wielu opisach i recenzjach, przy czym w moim przypadku zasięg terytorialny opisywanej historii, nie ograniczający się jedynie do Teb i dworu królewskiego w Achetaton, jak się spodziewałem, lecz ukazujący nadto ówczesne realia Babilonii, królestw Amurru i Mitanni, kraju Hatti czy Krety w rozkwicie kultury minojskiej, stanowił pozytywne zaskoczenie.
Jak zwykle w przypadku powieści historycznej dużą wagę przywiązuję do zgodności z faktami naukowymi i pod tym względem nie spotkał mnie zawód, przy czym od razu należy wziąć poprawkę na okoliczność, iż Waltari, tworząc swoją powieść, dysponował wiedzą według stanu na lata 40 XX wieku, gdy tymczasem, po 67 latach od daty pierwszego wydania powieści, pewne kwestie są przez historyków przedstawiane odmiennie, niż przed laty (np. w powieści Tutanchamon jest tylko zięciem Echnatona, gdy tymczasem przeprowadzone kilka lat temu badania genetyczne wykazały niezbicie, iż ten cieszący się współcześnie nieproporcjonalną do znaczenia za życia sławą młody król był nie tylko zięciem ale i - o tempora, o mores ;) - synem faraona - heretyka).
Sposób narracji i tłumaczenie na język polski dla współczesnego czytelnika mogą trącić nieco myszką, ale ten archaiczny język powieści bardzo tutaj pasuje i nadaje książce specyficzny, niezapomniany klimat. Bohaterowie np., niczym w Biblii, nie uprawiają miłości, czy seksu, lecz ''zażywają ze sobą rozkoszy'', z kolei kobiety nie mają po prostu pięknych ciał, lecz ''smukłe członki'' etc. ;).
Po lekturze powieści zamierzam włączyć do swego języka kilka charakterystycznych sformułowań, jakie pojawiają się na kartach powieści, a które bardzo mi się spodobały. Gdy ktoś będzie zawracał mi głowę niepotrzebną gadaniną zamierzam odpowiedzieć niczym Kaptah ''Twoja mowa jest dla moich uszu niczym brzęczenie much'', z kolei mojej kobiecie być może oświadczę się, zadając jej pytanie, czy ''stłucze ze mną dzban?'' ;). Tego typu językowych smaczków w powieści jest znacznie więcej.
Reasumując - dla fanów powieści staroegipskiej absolutny kanon, dla sympatyków powieści historycznej lektura obowiązkowa, zaś dla wielbicieli czytania książek w ogóle pozycja ze wszech miar warta polecenia.

P. S. Jako ciekawostkę należy wskazać okoliczność, iż na okładce najnowszego wydania powieści nakładem Książnicy widzimy słynną świątynię w Abu Simbel, która w czasach, w których rozgrywa się akcja powieści jeszcze .... nie istniała ;).

Wspaniała, uniwersalna i ponadczasowa powieść, stanowiąca kanon literatury światowej, której akcja rozgrywa się w realiach Egiptu XIV wieku p. n. e. Pełna głębokich i z reguły gorzkich rozważań na temat natury ludzkiej, władzy, wojny i fatum ciążącego nad losem człowieka.
Książka jest tak słynna, że nie ma sensu opisywać fabuły, tym bardziej, że jej zarys przewija się w...