Przemówił przeze mnie lokalny patriotyzm i okładkowe zachwyty (książkę poleca m.in. Arnold Mostowicz i Joanna Podolska). „Ciotka Ester” Arie Aksztajna (Ecksteina),nazwanego „Chagallem literatury”, to opowieść o perypetiach (to chyba odpowiednie słowo) żydowskiego chłopca o imieniu Awrum. Jest porzuconym przez matkę mieszkańcem Łodzi, zagubionym dzieckiem Bałut, któremu los podtyka indywidua godne muzeum osobowości. To bezrobotni cynicy, panny lekkich obyczajów, oszuści, cwaniacy i złodzieje. To oni będą uczyć go życia, miłości; oni zastąpią mu rodzinę.
„Ciotka…” oczarowuje barwnymi opisami przedwojennej Łodzi, miejsc już nieistniejących, zapachów, ulicznej gwary i nędzy. Pisana z perspektywy naiwnego chłopca (trochę to tak, jakbyśmy dostali w ręce jego pamiętnik),który nie potrafi odnaleźć własnej drogi. Chłopca zagubionego w wielkim świecie dorosłych, żydowskiej wiary i obyczajów, nieumiejącego odróżnić dobra od zła – Awrum jest jak lep na muchy – przyciąga najgorsze szumowiny i najdziwniejsze przypadki, jest do przesady naiwny. Jednocześnie nie brak tu akcentów humorystycznych, które dodają powieści potrzebnej niekiedy lekkości. Aksztajn ukazuje bowiem ponury, brutalny świat miasta, pełen ubóstwa, nierozumienia i wykluczenia. Tu nie liczy się reymontowska fabryka – Łódź jest tyglem kultur, wybuchową mieszanką wszelkiej maści tałatajstwa, gdzie uczuciowych ludzi (w tym gojów) można spotkać jedynie wyjątkowo.
Jestem nieco zawiedziony „Ciotką…” – tytułowa Ester pojawia się tylko fragmentarycznie (choć w iście wybuchowym stylu),ale także dlatego, że opowieść o Awrumie w pewnej chwili stała się dla mnie zbyt długa, a rozmiar nieszczęść i niepowodzeń, które spotkały bohatera – przytłaczające. Postać chłopca również mnie nie przekonała – nie uczył się na własnych błędach (a nie został wykreowany jako „wieczna ofiara”),nie dojrzewał, nie ewoluował, przez co jego infantylizm i łatwowierność były irytujące. Być może wynikało to z faktu, że książka o Awrumie powstała niejako „przy okazji”, jako dalsza część opowiadania, które dało jej tytuł.

Przemówił przeze mnie lokalny patriotyzm i okładkowe zachwyty (książkę poleca m.in. Arnold Mostowicz i Joanna Podolska). „Ciotka Ester” Arie Aksztajna (Ecksteina),nazwanego „Chagallem literatury”, to opowieść o perypetiach (to chyba odpowiednie słowo) żydowskiego chłopca o imieniu Awrum. Jest porzuconym przez matkę mieszkańcem Łodzi, zagubionym dzieckiem Bałut, któremu...

Niezwykle naturalistyczna, pokazująca łódzkie Bałuty z czasów przedwojennych, widziane oczami zdanego tylko na siebie chłopca. Wokół niego dzieje się wiele zła, a on dzień po dniu stara się przetrwać. Strach pomyśleć, że ludzie dawniej żyli w takiej rzeczywistości.

Niezwykle naturalistyczna, pokazująca łódzkie Bałuty z czasów przedwojennych, widziane oczami zdanego tylko na siebie chłopca. Wokół niego dzieje się wiele zła, a on dzień po dniu stara się przetrwać. Strach pomyśleć, że ludzie dawniej żyli w takiej rzeczywistości.

Książka to opowieść o bałuckich Żydach jeszcze sprzed czasów getta i komór gazowych. Jednak, przede wszystkim jest to opowieść o brutalnym i smutnym dzieciństwie Aksztajna.

Książka to opowieść o bałuckich Żydach jeszcze sprzed czasów getta i komór gazowych. Jednak, przede wszystkim jest to opowieść o brutalnym i smutnym dzieciństwie Aksztajna.

Łódź bez pudru

Łódź bez pudru