Widzę, że najwyżej ocenianą opinią są cztery gwiazdki. Widzę i tęsknię myślę o tym Willu Smithie który kroczy z psem u boku przez puściutki Nowy York, w którym nikogo, nikogusieńkiego. Patrzę na te cztery gwiazdki i myślę, ze ta cała ludzkość to jednak był dość ryzykowny eksperyment, który, umówmy się, nie dał spodziewanych rezultatów. Zdjęcia z lotu ptaka Prypeci. Tęsknota za apokalipsą. Ekhm, wracając jednak, do książki. Cieniutka, a potężna. Ponoć film był, ale nie zobaczę, bo tego się nie dało udźwignąć, po prostu nie sposób. Fizycznie czułem malignę pojedynku z Turatim. Fizycznie czułem tą niemoc, stupor tego grubego zaniedbanego Łużyna palącego papierosy, którego ściąga jak czarna dziura niedokończona rozgrywka. Cały czas myślę i nie wiem - czy to było jego przekleństwo, nałóg heroinowy, czy też właśnie jedyna jego wielkość, sfera w której był zdolny do rzeczy ważnych i pięknych. Choć, jak pamiętam "graczem był ostrożnym i oschłym". Nigdy bym nie powiedział że można oschle grać w szachy. Byłem na kolanach przy ostatniej scenie, ile trzeba kontroli żeby to tak opisać, trzeba mieć pióro, za przeproszeniem, jak Łużyn szachy. Wynotowałem wspaniały fragment którym się chciałem podzielić. I zgubiłem. W takim razie proszę przeczytać wszystko.

Widzę, że najwyżej ocenianą opinią są cztery gwiazdki. Widzę i tęsknię myślę o tym Willu Smithie który kroczy z psem u boku przez puściutki Nowy York, w którym nikogo, nikogusieńkiego. Patrzę na te cztery gwiazdki i myślę, ze ta cała ludzkość to jednak był dość ryzykowny eksperyment, który, umówmy się, nie dał spodziewanych rezultatów. Zdjęcia z lotu ptaka Prypeci. Tęsknota...