Huxley rozprawia się nie tylko z "Matką Joanną od Aniołów", bohaterką własnej farsy, ale jego oponentem jest też Kościół, by na końcu - stała się nim cała ówczesna cywilizacja (poniekąd biurokratyczna).
Interludia poświęcone ludzkiej kondycji były moim motorem napędowym do czytania dalej, absolutnie wspaniałe egzystencjalne rozważania, skłaniające do ogromu przemyśleń.
Podsumowując w wiadomym stylu:
Czy można spalić niewinnego człowieka na stosie, wspierając się bagatela ponad tysiąc stronicowym, nic nie wartym aktem oskarżenia?

Można, jeszcze jak!

Huxley rozprawia się nie tylko z "Matką Joanną od Aniołów", bohaterką własnej farsy, ale jego oponentem jest też Kościół, by na końcu - stała się nim cała ówczesna cywilizacja (poniekąd biurokratyczna).
Interludia poświęcone ludzkiej kondycji były moim motorem napędowym do czytania dalej, absolutnie wspaniałe egzystencjalne rozważania, skłaniające do ogromu...

Dołożyłem jedną gwiazdkę za katorżniczą pracę autora nad zdobywaniem informacji i umiejętność połączenia ich w jedność.
Kilka rozdziałów (informacje historyczne) pomiędzy - były nie do końca potrzebne. Napisane niezbyt przystępnie, luźno powstawiane.
Apendyks też mi nie pasował. Wielowątkowe przemyślenia przelane na papier. Niby trafne i niektóre ciekawe ale okraszone długimi, nie ciekawymi opisami. I to wszystko zepsuło.
Pisarz to dobry obserwator ale nieumiejętnie przerzucił to na papier. Sama treść dotycząca głównej fabuły interesująca. Można przeczytać, aby wnikliwie poznać charakterystykę głównych postaci a przede wszystkim wgląd w ich umysły.

Dołożyłem jedną gwiazdkę za katorżniczą pracę autora nad zdobywaniem informacji i umiejętność połączenia ich w jedność.
Kilka rozdziałów (informacje historyczne) pomiędzy - były nie do końca potrzebne. Napisane niezbyt przystępnie, luźno powstawiane.
Apendyks też mi nie pasował. Wielowątkowe przemyślenia przelane na papier. Niby trafne i niektóre ciekawe ale okraszone...

Mocno nierówna - fragmenty przedstawiające psychologiczne podłoża zachowań bohaterów bardzo dobre, ale te drobiazgowo opisujące XVII wieczne postępowanie sądowe - dla mnie już nużące. Ciekawa również jako kontekst dla zachowania Dzikusa z "Nowego..". 7 za najlepsze fragmenty.

Mocno nierówna - fragmenty przedstawiające psychologiczne podłoża zachowań bohaterów bardzo dobre, ale te drobiazgowo opisujące XVII wieczne postępowanie sądowe - dla mnie już nużące. Ciekawa również jako kontekst dla zachowania Dzikusa z "Nowego..". 7 za najlepsze fragmenty.

Jeśli połowa książki nie jest w stanie przekonać do przeczytania reszty to kiepsko o niej świadczy.

Jeśli połowa książki nie jest w stanie przekonać do przeczytania reszty to kiepsko o niej świadczy.

Najlepsza książka Huxleya,prawdziwe studium religijnego zaczadzenia,historia zbrodni kościoła nad ludźmi, opowieść o manipulacji i fałszu instytucji, podłości i kłamstwach aby posiąść władzę nad "owczarnią Pana".Przerażające.

Najlepsza książka Huxleya,prawdziwe studium religijnego zaczadzenia,historia zbrodni kościoła nad ludźmi, opowieść o manipulacji i fałszu instytucji, podłości i kłamstwach aby posiąść władzę nad "owczarnią Pana".Przerażające.

Na pewno jedna z ciekawszych pozycji jakie czytałem w ostatnich latach. Nie nazwał bym jej opracowaniem historycznym - Huxley bazuje na (najwyraźniej całkiem licznie zachowanych) dokumentach i opisach wydarzeń z epoki oraz przedstawia szczegółowo wydarzenia z Loudon. Natomiast tworząc portrety psychologiczne bohaterów wydarzeń i opisując miejscami ich myśli w danym momencie wchodzi już trochę w obszar fikcji literackiej. Opisuje też szczegółowo panującą w XVIIw. mentalność oraz zależności społeczno-polityczne, co pozwala czytelnikowi dobrze poznać kontekst opisywanych wydarzeń. Właśnie te opisy uznałbym za największą zaletę książki.
Kolejną wielką zaletą jest świetny, podszyty odpowiednią dawką ironii styl autora.
Z minusów - autor moim zdaniem czasami za bardzo zapędza się w tematy metafizyczne. W zapędzeniu tym miejscami też gubi rozgraniczenie między faktem a opinią - to jest przedstawia swoją opinię. Samo w sobie nie jest to niczym złym, ale zabrakło mi tam wyraźnego "moim zdaniem". Jest to też kolejny powód dla którego nie traktowałbym "Diabłów" jako książki stricte historycznej.
Podsumowując, ciekawy temat, świetny styl autora, czyta się przyjemnie - polecam.

Na pewno jedna z ciekawszych pozycji jakie czytałem w ostatnich latach. Nie nazwał bym jej opracowaniem historycznym - Huxley bazuje na (najwyraźniej całkiem licznie zachowanych) dokumentach i opisach wydarzeń z epoki oraz przedstawia szczegółowo wydarzenia z Loudon. Natomiast tworząc portrety psychologiczne bohaterów wydarzeń i opisując miejscami ich myśli w danym momencie...

"Niezwykła, wielowątkowa książka Aldousa Huxleya jest opowieścią o demonicznym opętaniu, fanatyzmie religijnym, torturach, masowej histerii, nienawiści, walce politycznej i tragedii ludzkiej."

Któż mógłby się oprzeć takiej zapowiedzi...? A jednak, po "Wyspie" tego autora, powinnam być mądrzejsza. Zamiast wyżej wymienionych atrakcji, otrzymałam być-może-filozoficzny-nie-znam-się niesamowicie nudny bełkot.
Żegnam się z panem Huxleyem na zawsze.

"Niezwykła, wielowątkowa książka Aldousa Huxleya jest opowieścią o demonicznym opętaniu, fanatyzmie religijnym, torturach, masowej histerii, nienawiści, walce politycznej i tragedii ludzkiej."

Któż mógłby się oprzeć takiej zapowiedzi...? A jednak, po "Wyspie" tego autora, powinnam być mądrzejsza. Zamiast wyżej wymienionych atrakcji, otrzymałam...

„Diabły z Loudun” bardziej niż powieść przypomina głębokie studium historyczno-społeczne, jak zresztą zauważył sam autor. Jest to książka niezwykła, która na bazie wydarzeń z Francji pierwszej połowy XVII-wieku tworzy bardzo głęboki obraz człowieczeństwa i zła z nim związanego. Ukazuje szaleńczą machinę terroru kościoła, ale też nie bez ironii przypomina, że dzisiejszy świat zbudowany został nawet na jeszcze większej niegodziwości w postaci totalitarnych reżimów. Aldous Huxley pokazuje też w tej książce jak rozumie najpierwotniejsze cechy ludzkie, które są z nami od zarania dziejów i które musimy nauczyć się okiełznać oraz wykorzystywać we właściwy sposób, by nie paść ofiarą demagogii służącej jedynie dehumanizacji mas ludzkich (a tej dehumanizacji ulegają zarówno wyznawcy jak i wrogowie danej ideologii). W sposób nieprawdopodobnie głęboki i detaliczny objawia nam się geniusz umysłu angielskiego mistrza, który zdaje się, że jak nikt inny na wylot przejrzał gorycz świata w jakim żyjemy i jaki sami pozwoliliśmy stworzyć. Dzieło wymagające czasu i chęci, ale ofiarujące w zamian potężną dawkę intelektualnej rozrywki na miarę najwyższych wymagań. Ta książka dużo lepiej niż „Nowy wspaniały świat” ostrzega człowieka przed jego własną naturą, ale to już od nas zależy, czy zechcemy otworzyć się na wielką mądrość tego dzieła.

„Diabły z Loudun” bardziej niż powieść przypomina głębokie studium historyczno-społeczne, jak zresztą zauważył sam autor. Jest to książka niezwykła, która na bazie wydarzeń z Francji pierwszej połowy XVII-wieku tworzy bardzo głęboki obraz człowieczeństwa i zła z nim związanego. Ukazuje szaleńczą machinę terroru kościoła, ale też nie bez ironii przypomina, że dzisiejszy...

Książka jest, w mojej ocenie, studium obłudy, perfidii i zakłamania, a także konsekwencji, które mogą z tego wyniknąć. Nie jest to lektura łatwa. Rozdziały, traktujące o filozofii, mogą niektóre osoby zniechęcić. Ilość przypisów może przytłoczyć, ale jednocześnie pokazuje wiedzę oraz pracę wykonaną przez autora podczas pisania tejże.
Mnie nieco zmęczyły ostatnie rozdziały, traktujące o dalszych losach osób opisanej sprawy (dziejące się po "masie krytycznej" że tak to ujmę).
Książka wymagająca. Nie nadaje się na wakacyjne czytanie pod drinka i szum morza - raczej na jesienno-zimowe wieczory. Ale jej przeczytanie nie będzie czasem straconym.

Książka jest, w mojej ocenie, studium obłudy, perfidii i zakłamania, a także konsekwencji, które mogą z tego wyniknąć. Nie jest to lektura łatwa. Rozdziały, traktujące o filozofii, mogą niektóre osoby zniechęcić. Ilość przypisów może przytłoczyć, ale jednocześnie pokazuje wiedzę oraz pracę wykonaną przez autora podczas pisania tejże.
Mnie nieco zmęczyły ostatnie rozdziały,...

Pierwsze rozdziały książki są wymagające. Nie jestem w stanie ocenić czy zrozumiałem w wystarczającym stopniu ich znaczanie lub cel. Fabuła glówna jest w mojej ocenie tylko przyczynkiem do rozważań zawartych po pukncie kulminacyjnym.
Na pewno pozycja zmuszająca do głębszych refleksji.

Pierwsze rozdziały książki są wymagające. Nie jestem w stanie ocenić czy zrozumiałem w wystarczającym stopniu ich znaczanie lub cel. Fabuła glówna jest w mojej ocenie tylko przyczynkiem do rozważań zawartych po pukncie kulminacyjnym.
Na pewno pozycja zmuszająca do głębszych refleksji.