Miałam lekkie obawy przed przystąpieniem do lektury, bowiem innej książki fabularnej o osobie Adolfa Hitlera, nie darzę zbyt ciepłymi uczuciami. Jak się okazało, wyszła moja malkontencka natura, bowiem wszelkie obiekcje okazały się bezzasadne. Mało tego – możliwe, że jest to jedna z najlepszych książek autorstwa Schmitta, a na pewno spośród tych, które miałam okazję już czytać.

Sam zamysł okazał się intrygujący i stanowił spore wyzwanie – autor podjął próbę opowiedzenia alternatywnej wersji życiorysu słynnego dyktatora, a za kluczowe wydarzenie, będące punktem zwrotnym w żywocie Hitlera, uznał aplikację do Akademii Sztuk Pięknych. I od tego epizodu rozpoczyna się dwutorowe snucie historii – tej na motywach autentycznych, oraz będącej autorską wizją Francuza. Ta lektura jest warta przeczytania nie tylko dlatego, że Schmitt przedstawił brawurowe studium psychologiczne, emocjonalne oraz charakterologiczne Hitlera – ale przede wszystkim z powodu, że ta analiza może dotyczyć równie dobrze każdego z nas. Ja dostrzegam w tym tytule wymiar uniwersalny – autor pojął się odkurzenia odwiecznego konfliktu między złem a dobrem oraz odnalezienia odpowiedzi na pytanie, jak cienka granica przebiega między tymi antagonizmami i jak niewiele potrzeba, by jedno mogło przekształcić się w drugie.

Schmitt nie unika trudnych tematów, ale nawet tak – na pierwszy rzut oka – kontrowersyjny, w jego rękach nabiera nowego wymiaru. Lektura skłaniająca do refleksji – czytając posłowie cieszę się, że chociaż po części udało mi się ją zinterpretować zgodnie z intencjami autora.

Miałam lekkie obawy przed przystąpieniem do lektury, bowiem innej książki fabularnej o osobie Adolfa Hitlera, nie darzę zbyt ciepłymi uczuciami. Jak się okazało, wyszła moja malkontencka natura, bowiem wszelkie obiekcje okazały się bezzasadne. Mało tego – możliwe, że jest to jedna z najlepszych książek autorstwa Schmitta, a na pewno spośród tych, które miałam okazję już...