Wreszcie dobiegło końca moje kolejne spotkanie z rodziną Dollangangerów. Muszę przyznać, że nie mogłam się już doczekać, bo lektura jest chyba jeszcze bardziej męcząca niż poprzednia, też słabiutka część.
Tym razem, akcja kręci się w dużej mierze wokół Barta - jednego z synów Cathy. Zdominował książkę zupełnie, reszta bohaterów jest zbyt zajęta nieustannym roztrząsaniem przeszłości - co ze strony na stronę jest coraz bardziej nudne. Prowadzą długie, nic nie wnoszące dialogi. Każdy jest na swój sposób zapatrzony w siebie i własne potrzeby. W tym wszystkim marudny, dziwny Bart i jego niepokojące zachowanie bez problemu wysuwa się na pierwszy plan. Bardziej jednak pasuje mi to do jakiegoś horroru z opętanym dzieckiem (serio!) niż do, mimo wszystko, obyczajowej sagi. Powstaje przez to tylko frustracja, że jakoś nikomu nie przyjdzie do głowy, by zająć tym dzieckiem, z którym ewidentnie jest coś bardzo nie tak. A nawet jak już przychodzi, to i tak jest to powierzchowne. Dla wszystkich dorosłych ważniejsze jest nieustanne nurzanie się we wspomnieniach.

Generalnie zresztą postępowanie bohaterów jest niekonsekwentne i niespójne. W tej książce tyle jest charakterologicznych i fabularnych absurdów, że można tylko przecierać oczy ze zdumienia. I ze zniecierpliwieniem wypatrywać końca tej męczarni.
Niby wszystko, co autorka opisuje ma być w zamyśle emocjonujące i szokujące, ale jedyne co we mnie wzbudziła to irytacja. "A jeśli ciernie" zawierają mnóstwo wydarzeń, które są dziwne, niezrozumiałe czy po prostu nielogiczne.

Naprawdę nie wiem czy jest jeszcze sens dawać kolejną szansę temu cyklowi. Mam jakąś dziwną potrzebę dowiedzenia się jak się to wszystko zakończy i co też autorka jeszcze tej rodzinie przewidziała, ale... nie jestem pewna, czy jest to potrzeba warta kolejnej drogi przez mękę. W końcu w kolejce zawsze czeka tyle naprawdę dobrych, wartościowych pozycji. Ta zdecydowanie się do nic nie zalicza. Zaczynam więc wątpić także w kolejne jej części.

Wreszcie dobiegło końca moje kolejne spotkanie z rodziną Dollangangerów. Muszę przyznać, że nie mogłam się już doczekać, bo lektura jest chyba jeszcze bardziej męcząca niż poprzednia, też słabiutka część.
Tym razem, akcja kręci się w dużej mierze wokół Barta - jednego z synów Cathy. Zdominował książkę zupełnie, reszta bohaterów jest zbyt zajęta nieustannym roztrząsaniem...