Jak to często bywa z książkami będącymi zbiorami opowiadań, ciężko je jednoznacznie ocenić... Każda z historii jest inna, ma swoje zalety i swoje wady. Można je czytać w dowlnej kolejności i ze znacznymi odstępami w czasie, a jednak wciąż będą one zbiorem dzisięciu wspaniałych opowieści. Czegóż chcieć więcej?

Najwspanialszą perełką ze zbioru jest pierwsze opowiadanie zatytułowane "Wunderwaffe". Z pewnością jest to historia zapadająca w pamięć... I skłaniająca do przemyśleń. A słowa "Butelki zazwyczaj występują stadnie" od razu stały się moim nowym, życiowym mottem!

Moim drugim ulubionym opowiadankiem stał się "Parowóz". Kreatywność i pomysłowość autora osiągnęło apogeum i w efekcie dało zadziwiające i zaskakujące zakończenie... Widać tu jak na dłoni wszechstronną wiedzę i miłość do historii w każdej postaci. Do tego szczypta fantastyki i proszę! Rezultat murowany.

Myślę, że dużym plusem tej atologii są ilustracje. Wewnątrz książki znajdziemy ich (podobnie jak opowidań) aż dziesięć, każde ściśle związane z treścią i dodające uroku całości. Pozbawienie obrazków mogłoby znacząco obniżyć atrakcyjność każdej z historii.

Najmniej zadowalającą opowieścią jak dla mnie jest ta o tytule "Yeti ciągną na zachód". Może to przez niefortunną tematykę - na hasło Yeti przed oczami stają mi kreskówki ze Scooby-Doo. Jakoś też nie darzę sympatią głownych postaci - Robera Storma i jego narzeczonej Marty. W porównaniu do pozostałych "pyszności" to opowiadanie wybada bardzo blado.

Po przeczytaniu "Szewca z Lichtenrade" dochodzę do wniosku, że czym prędzej powinnam zapoznać się z innymi anatologiami Pilipiuka. Czytelnicy, którzy nie pałają gorącym uczuciem do fantasty nie powinni odtrącać tej pozycji. Elementy sensu stricte fantastyczne występują w znikomej ilości i nie "kłują w oczy". Śmiało można docenić zbiór przemyśleń autora dotyczących aktualnych tematów takich jak polityka nie umierając od nadmiaru duchów i innych potworów.

Ze swojej strony mogę tylko gorąco zachęcić to jaknajprędszego przeczytania "Szewca..." i wydania własnej opini. Coś mi mówi, że będzie ona pozytywna.

Jak to często bywa z książkami będącymi zbiorami opowiadań, ciężko je jednoznacznie ocenić... Każda z historii jest inna, ma swoje zalety i swoje wady. Można je czytać w dowlnej kolejności i ze znacznymi odstępami w czasie, a jednak wciąż będą one zbiorem dzisięciu wspaniałych opowieści. Czegóż chcieć więcej?

Najwspanialszą perełką ze zbioru jest pierwsze opowiadanie...