Serial „Korzenie”, który wyświetlała polska TV w latach 80., oglądałam z zapartym tchem – jak zresztą chyba wszyscy wtedy. Jednak książki nigdy nie czytałam. Dopiero teraz.

To przepiękna i poruszająca opowieść o losach niewolników w Stanach, którym kraj ten od początku swojego istnienia zawdzięcza swoją potęgę i dobrobyt obywateli. Poznajemy dzieje czarnego chłopca jeszcze w Afryce, w jego rodzinnej wiosce, dowiadujemy się, jak polowano na ludzi, jak wyglądał transport niewolników za „wielką wodę”, jak wyglądał targ, poznajemy warunki życia czarnych i innych członków społeczności. Taka trochę „Chata Wuja Toma” (oczywiście nie ta wersja dla dzieci), ale bardziej naturalistyczna, ponieważ Autor nie bawi się w eufemizmy i nie szczędzi drastycznych szczegółów.
Książka ta jest niezwykła, gdyż opowiada historię prawdziwą. Chyba nie ma na świecie drugiego potomka niewolnika, który byłby w stanie odtworzyć dzieje swoich przodków, i to 200 lat wstecz! (A kto z nas jest w stanie prześledzić historię swojej rodziny tak dalece?). Autor mozolnie latami szukał informacji, mając do dyspozycji jedynie strzępki opowieści i kilka słów w języku mandinka, w dodatku zniekształconych.

Z wielkim wzruszeniem czytałam ostatnie strony powieści, w których Autor opisuje te poszukiwania, A szczególnie fragmenty, gdzie wysłuchuje recytacji opowiadacza historii. Ludzie ci od wieków i przez całe swoje życie „zapisywali” w swojej pamięci historię z pokolenia na pokolenie, dzięki czemu ludy niepiśmienne znały bardzo dokładnie swoje dzieje (tacy opowiadacze byli w każdej społeczności nieznającej pisma). I właśnie do takiego opowiadacza (griota) trafił Autor. Griot wyrecytował mu długą historię rodziny Kinte i zaczął opowieść o chłopcu, który poszedł do lasu po drzewo na bęben i zaginął. Dokładnie od tego miejsca (i dokładnie od tych samych słów) Autor znał dalsze dzieje Kunty z opowieści, którą – począwszy od samego Kunty Kinte – przekazywali rodzice swoim dzieciom w każdym pokoleniu. Niesamowity też było to, że w archiwach znajdował nazwiska swoich przodków, i że możliwe było dopasowanie szczegółów opowieści griota do informacji znajdowanych w dokumentach i to, jak cała historia zaczęła mu się układać niemalże rok po roku.

Zachęcam wszystkich do przeczytania tej książki. Zapewniam, że bardzo dużo się dowiecie i przeżyjecie niesamowite emocje od pierwszej do ostatniej strony.

Serial „Korzenie”, który wyświetlała polska TV w latach 80., oglądałam z zapartym tchem – jak zresztą chyba wszyscy wtedy. Jednak książki nigdy nie czytałam. Dopiero teraz.

To przepiękna i poruszająca opowieść o losach niewolników w Stanach, którym kraj ten od początku swojego istnienia zawdzięcza swoją potęgę i dobrobyt obywateli. Poznajemy dzieje czarnego chłopca...