Mamy tu do czynienia z powieścią postapokaliptyczną, jest to jednak coś zupełnie przeciwnego do uniwersum "Metra..." Dimitra Glukhovskiego. Szczerze mówiąc, gdybym miał wybierać świat po wojnie atomowej, zdecydowanie wybrałbym ten wykreowany przez Tatianę Tołstoj. Wolałbym już nawet jeść te nieszczęsne myszy od wieprzowiny i grzybków, jakimi raczyli się bohaterowie "Metra...". To tchnienie Mrożkowskiej groteski!... Katastrofa atomowa, zdaje mi się, nie tylko zniszczyła zdobycze współczesnej cywilizacji, lecz także cofnęła jej strukturę o dobrych kilka wieków. Oprócz stworzenia nowych dysproporcji (włączając w to tak zwanych "wygeneratów", którzy służyli jako zwierzęta pociągowe), osiągnęło to skutek zgoła nieoczekiwany: do łask, a przynajmniej w krąg zainteresowania, powróciły autorytety. Nawet pomimo faktu, że książki znów znalazły się na cenzurowanym, że powstało w związku z nimi coś na kształt terroru, jakże tu się nie cieszyć tymi effektami, tak tragicznie absurdalnymi, że aż uroczymi? Może jestem okrutny, lecz naprawdę się wzruszyłem, kiedy główny bohater miał stracić swój ogonek...

Mamy tu do czynienia z powieścią postapokaliptyczną, jest to jednak coś zupełnie przeciwnego do uniwersum "Metra..." Dimitra Glukhovskiego. Szczerze mówiąc, gdybym miał wybierać świat po wojnie atomowej, zdecydowanie wybrałbym ten wykreowany przez Tatianę Tołstoj. Wolałbym już nawet jeść te nieszczęsne myszy od wieprzowiny i grzybków, jakimi raczyli się bohaterowie...