Małżeństwo Kleopatry i Marka Antoniusza to jedna z najpiękniejszych historii miłosnych, jakie zna świat, historia zakazanego uczucia podszytego trudnym do okiełznania pożądaniem i zwiastującego polityczną katastrofę.
Kiedy do Egiptu wkracza pałająca żądzą zemsty armia Oktawiana, kochankowie wybierają wspólną śmierć. Osierocają tym samym trojkę dzieci, które zostają zabrane do Rzymu. Podczas podróży jedno z nich ginie, pozostała dwójka – dziesięcioletnie bliźniaki: Selena i Aleksander – trafia pod opiekę siostry Oktawiana. Tłamszone przez niezdrowe ambicje rodziny Oktawiana rodzeństwo marzy w skrytości serca, że pewnego dnia powróci do ojczyzny, by zająć należne im miejsce na tronie...
Oparta na skrupulatnych badaniach tego niezwykłego okresu w historii "Córka Kleopatry" to powieść będąca fascynującym portretem starożytnego Rzymu. To również chwytająca za serce historia obdarzonej nieodpartym urokiem i ponadprzeciętną inteligencją młodej kobiecie, która miała odwagę, by walczyć o spełnienie swoich marzeń.

Niemal wszystkie postaci z książki to portrety prawdziwych ludzi, których Selene i Aleksander rzeczywiście spotkali na swej drodze; ich charaktery oparto na zachowanych źródłach pisanych. Miłość Augusta do teatru, zbudowanie przez Agrypę Panteonu, gdzie na frontonie wyryto jego imię- te i wiele innych szczegółów są faktami historycznymi. Wyjątkiem jest Czerwony Orzeł, produkt wyobraźni autorki. Czerwony Orzeł nie istniał, ale są dowody świadczące, że Juda nie akceptował kultury niewolnictwa w Rzymie. Po jego przyjeździe do Mauretanii niewolnictwo w tej krainie powoli przestawało istnieć, a biorąc pod uwagę los, który mógłby stać się jego udziałem, gdyby nie świetne pochodzenie, nie jest zaskoczeniem, że identyfikował się z raczej z niewolnikami. Oba procesy niewolników oparte są na wydarzeniach, które przypuszczalnie miały miejsce w starożytnym Rzymie. Zamieszczone w książce pomagają zilustrować kilka moralnych kwestii związanych z pozbawieniem ludzi wolności. Są też przypomnieniem, jak często prawda jest dziwniejsza od fikcji. Weźmy na przykład podejmowane przez Pollia próby, by niewolnikiem nakarmić węgorze, byka, który w Forum Boarium zdołał się uwolnić i spadł z drugiego piętra balkonu. ginąc na miejscu, oraz obsesyjne notatki czynione przez Augusta: wszystko to jest oparte na źródłach historycznych. Z relacji naocznych świadków pochodzą opisy konkursów wykorzystywanych przez magistra Weriusza w ludus, opis ludu Telegenii walczącego z lampartami na arenie i beztroskiego zachowania Oktawiana w mauzoleum Aleksandra Wielkiego, które zakończyło się złamaniem nosa zwłokom. Chociaż niektóre udogodnienia w powieści możemy uważać za absolutnie nowoczesne, podgrzewane baseny, eleganckie okiennice, przewodniki turystyczne i wiele innych rozwiązań istniało w starożytnym Rzymie.
Zadziwiające są niezwykłe osiągnięcia Rzymian sprzed dwóch tysięcy lat, kiedy średnia długość życia wynosiła mniej niż trzydzieści lat. Niektóre z budowli pochodzą z czasów Agrypy i Augusta: sławny Panteon, bazylika Neptuna, Saepta Julia, Forum Augusta oraz wiele łaźni. August i Agrypa ozdabiali takie miejsca swymi ulubionymi posągami, ponieważ podobnie jak wielu Rzymian byli zapalonymi kolekcjonerami starożytnych dzieł, zwłaszcza obiektów pochodzących z Grecji. W przeciwieństwie do tego, co współcześnie widzimy w muzeach, niemal wszystkie marmurowe posągi były pomalowane na krzykliwe kolory: czerwony, żółty, pomarańczowy. Chociaż wydaje się nam niewiarygodne, że ludzie żyjący dwa tysiąclecia temu kolekcjonowali starożytności, to przecież pod wieloma względami społeczeństwo starożytnego Rzymu było uderzająco podobne do naszego. Rzymianie lubili teatr, przy powitaniu ściskali sobie dłoń i wielu najwybitniejszych myślicieli, takich jak Cyceron, wyśmiewało przesądy, a nawet wiarę w bogów. Dzieci grały w kości i bawiły się kukiełkami, dorośli chodzili na wyścigi, gdzie robili zakłady i spotykali się ze znajomymi. Żarty krążące wśród ludzi były dość prostackie. W Pompejach zachowały się liczne graffiti prezentujące rzymskie poczucie humoru. Cesarz Wespazjan na łożu śmierci powiedział do synów: "Myślę, że osiągam boskość".
Nie bez powodu wielu z nas pociąga starożytny Rzym; przyczyn tego należy szukać w tym, że często rozpoznajemy w sobie ludzi, którzy żyli ponad dwa tysiące lat temu.
Postaciami fikcyjnymi są Gallia i Lucjusz, zmieniono także kilka dat. Nie wprowadzono także w książce rzymskiego zwyczaju kopania w drzwi zamiast pukania w nie.

Kleopatra Selene, Kleopatra VIII ur. 40 p.n.e., zm. 6 n.e. Córka rzymskiego wodza Marka Antoniusza i Kleopatry VII, królowej Egiptu.

Otrzymała imię Selene (Księżyc), a jej bliźniaczy brat Aleksander – imię Helios (Słońce). W 37 p.n.e. Marek Antoniusz uznał oficjalnie ich oboje za swoje dzieci, decyzją to wzbudzając oburzenie wielu Rzymian. Podczas tzw. Donacji Aleksandryjskiej, specjalnie zorganizowanej uroczystości w Aleksandrii jesienią 34 p.n.e., Marek Antoniusz rozdzielił wschodnie królestwa, ogłaszając Kleopatrę królową Egiptu, Cypru, Afryki i Celesyrii współwładającą z synem Cezarionem (synem Cezara), Aleksandrowi Heliosowi – Armenię, Medię i podbite części Partii, Ptolemeuszowi – Fenicję, Syrię i Cylicję. Kleopatra Selene została ogłoszona przez ojca królową Cyrenajki i Libii. Po porażce w bitwie pod Akcjum i w jej konsekwencji samobójczych śmierci Antoniusza i Kleopatry i aneksji Egiptu przez Oktawiana w 30 p.n.e. Kleopatra Selene, razem z braćmi (Aleksandrem i Ptolemeuszem) została oddana pod opiekę Oktawii, siostry Augusta i byłej żony Marka Antoniusza. W 29 pn.e. byli prowadzeni w pochodzie triumfalnym Oktawiana.

Pomiędzy 25 a 20 rokiem p.n.e poślubiła Jubę II, króla Mauretanii. Była jego pierwszą żoną. Mieli syna Ptolemeusza (przyszłego króla Mauretanii) i córkę (prawdopodobnie noszącą imię Kleopatra). Uważa się, że epigramat Krinagorasa z Mityleny "Epitafium dla Selene" jest poświęcony właśnie Kleopatrze Selene.

Małżeństwo Kleopatry i Marka Antoniusza to jedna z najpiękniejszych historii miłosnych, jakie zna świat, historia zakazanego uczucia podszytego trudnym do okiełznania pożądaniem i zwiastującego polityczną katastrofę.
Kiedy do Egiptu wkracza pałająca żądzą zemsty armia Oktawiana, kochankowie wybierają wspólną śmierć. Osierocają tym samym trojkę dzieci, które zostają zabrane...