Żebym książkę z taką fabułą oceniła wysoko to autor musiałby co najmniej zastosować jakąś szczególną formę. Nawet sama tematyka nie wydaje mi się jakaś bardzo niefajna, obstawiam, że mogła to być dobra książka i nawet trochę wychowawczo-edukacyjna. Tak jak wyszło powiedziałabym, że ten potencjał został zatracony. Trochę pozytywnie mimo wszystko w formie oceniłabym jakiś taki jakby realistyczny zalot no i ogólnie jest rozczarowanie bo temat po prostu mógł być "płodny". Najbardziej podobała mi się psychologia. Może nie jakaś bardzo złożona, ale przy takiej formie, jaka została zaserwowana, była nawet w miarę wyważona jak dla mnie, w sensie, że nie całkowita pustota czy absurdalność. Z zakończenia nie jestem zadowolona, nie podszedł mi jakiś ten perspektywiczny zgrzyt, choć urozmaicił formę, to jak dla mnie nie wygląda to na zabieg przemyślany, trochę zniesmaczające, daje wrażenie przerostu ambicji.
Kobieta na okładce ładna, ale mi sama okładka nie przypadła.
Dawno temu czytałam "Sto lat samotności", ale z tego co pamiętam to Marquez był co najmniej nieco nie do porównania - że jakby nie rozumiem przywołania nazwiska, sorka. Już bardziej bym się dowynaszukiwała takiej Soni od Dostojewskiego, i akurat pod niektórymi względami tego Hijuelosa bym doceniła.
(W ocenie nie uwzględniam jakichś realnych wydarzeń czy innych odwzorowań.)

Żebym książkę z taką fabułą oceniła wysoko to autor musiałby co najmniej zastosować jakąś szczególną formę. Nawet sama tematyka nie wydaje mi się jakaś bardzo niefajna, obstawiam, że mogła to być dobra książka i nawet trochę wychowawczo-edukacyjna. Tak jak wyszło powiedziałabym, że ten potencjał został zatracony. Trochę pozytywnie mimo wszystko w formie oceniłabym jakiś...

W 1990 roku amerykański pisarz i muzyk o kubańskich korzeniach - Oscar Hijuelos otrzymał Nagrodę Pulitzera za powieść "Mambo Kings śpiewają o miłości". Napisana w późniejszych latach powieść " Piękna Maria, zwierciadło mojej duszy " jest nawiązaniem do pierwszej powieści opisującej historię dwóch kubańskich muzyków , braci - Nestora i Cesara Castillo , którzy wyemigrowali z Kuby do Nowego Jorku pod koniec lat 40. XX wieku. Jako twórcy zespołu " Mambo Kings" bracia stali się sławni, osiągnęli artystyczny sukces , stali się gwiazdami nowojorskich klubów nocnych.
"Piękna Maria, zwierciadło mojej duszy" to jednocześnie tytuł skomponowanego przez Nestora - bolera, piosenki, która stała się ówczesnym wielkim przebojem zarówno na Kubie jak i w Ameryce . Powieść jest historią życia kobiety o nieprzeciętnej urodzie , tancerki, muzy i wielkiej miłości Nestora Castillo. Po śmierci matki, siostry oraz dwóch braci Maria opuszcza ubogą kubańską wioskę i wyrusza do Hawany w poszukiwaniu lepszego życia. Jej głównym sprzymierzeńcem jest powalająca, nieprzeciętna uroda przyciągająca spojrzenia wielu mężczyzn. W życiu Marii jest ich wielu lecz sercem zawsze oddana jest Nestorowi.
Zawrotne tempo akcji , bogate tło obyczajowe i społeczne, kontrastujące bogactwo i skrajne ubóstwo . Hawana - jako barwne miasto nieustannej zabawy, świat gangsterów, nocnych klubów , obskurnych spelunek z prostytutkami.
W tle tragiczna historia Kuby , wydarzenia związane z Fidelem Castro , zamach stanu, rewolucja kubańska , więzienia , aresztowania i wojska na ulicach miasta, w końcu przymusowa ucieczka z kraju najczęściej do Miami , gdzie tworzyły się pierwsze skupiska kubańskich emigrantów. W Miami toczą się dalsze bujne losy Marii , nie omijają jej tragedie.
Interesująca jest również ostatnia część powieści, kiedy Teresita największa wymarzona miłość i duma - córka Marii, lekarz pediatra onkolog, przeglądając prasę natrafia na recenzję promowanej książki o muzykach, którzy wykonywali romantyczne bolero w latach 50. XIX wieku.
Bardzo piękna powieść, trochę razi zbyt rozbudowany w opisy wątek erotyczny, ale może nadmierna zmysłowość była celowym zamierzeniem autora.

W 1990 roku amerykański pisarz i muzyk o kubańskich korzeniach - Oscar Hijuelos otrzymał Nagrodę Pulitzera za powieść "Mambo Kings śpiewają o miłości". Napisana w późniejszych latach powieść " Piękna Maria, zwierciadło mojej duszy " jest nawiązaniem do pierwszej powieści opisującej historię dwóch kubańskich muzyków , braci - Nestora i Cesara Castillo , którzy...

Szczerze ? Nie jestem zbyt zachwycona tą książką. Owszem, fajnie przenosi nas w klimat Kuby za czasów Fidela Castro, ale to jedyne co moę uznać za pozytywne w tej książce. Opisy seksu, mocno przesadzone, nie na miejscu podobały mi się odniesienia do Chrystusa w niektórych scenach, również tych erotycznych. Główna bohaterka, moim zdaniem próżna kobieta, która sama nie wie czego chce od życia. Jestem rozczarowana.

Szczerze ? Nie jestem zbyt zachwycona tą książką. Owszem, fajnie przenosi nas w klimat Kuby za czasów Fidela Castro, ale to jedyne co moę uznać za pozytywne w tej książce. Opisy seksu, mocno przesadzone, nie na miejscu podobały mi się odniesienia do Chrystusa w niektórych scenach, również tych erotycznych. Główna bohaterka, moim zdaniem próżna kobieta, która sama nie wie...

Czytając ją,czułam się,jak w 50 Twarzach Grey'a :O
Mnóstwo erotycznych epizodów,które potrafiły czasami rozbawić,tj monstrualna 'pinga' Nestora,z której tryskało mleko na ścianę. :D
Jednak urzekła mnie ta książka. :) Historia wielkiej miłości,cudownie napisana,oraz sam autor,jako bohater książki.
P.S można przy tej książce nauczyć się paru hiszpańskich słówek. ;)

Czytając ją,czułam się,jak w 50 Twarzach Grey'a :O
Mnóstwo erotycznych epizodów,które potrafiły czasami rozbawić,tj monstrualna 'pinga' Nestora,z której tryskało mleko na ścianę. :D
Jednak urzekła mnie ta książka. :) Historia wielkiej miłości,cudownie napisana,oraz sam autor,jako bohater książki.
P.S można przy tej książce nauczyć się paru hiszpańskich słówek. ;)

Znana, polska piosenka mówi, że "każda miłość jest pierwsza itd.". Gdzie indziej przeczytałam, że prawdziwą miłość spotykamy na swej drodze tylko raz a czasem nie trafia się nam przez całe życie, dlatego, kiedy już ją spotkamy to powinniśmy zrobić wszystko by ją zatrzymać i pielęgnować jak najcenniejszy klejnot. Zresztą, w tej powieści też znalazł się podobny cytat. Jednak trudno nam, ludziom, szczególnie w tak młodym wieku jak bohaterka książki Oskara Hijuelos ją rozpoznać. Tak właśnie było z Marią. Miała 19 lat i nie była pewna swoich uczuć do Nestora Castillo. Zamiast niepewnej przyszłości z ubogim muzykiem wybrała swoje dotychczasowe życie tancerki w podrzędnym klubie Hawany i utrzymanki brutalnego Ignacia, stając się powoli bezduszną istotą. Ale, czy na pewno? Kolejne wydarzenia w jej zyciu zmieniały ją, ale w środku Maria była nadal kruchą i bardzo nieszczęśliwą kobietą. Pewnego dnia usłyszała w radio bolero "Piękna Maria, zwierciadło mojej duszy". To Nestor napisał ten utwór dla niej. Piosenka odniosła wielki sukces i zespół Mambo Kings, który założyli w USA bracia Castillo nagrał płytę. Utwór ten przywołał wspomnienia dawnych zdarzeń, wspomnienia, przed któymi nie da się uciec. Ale czytamy tu nie tylko o miłości, czytamy też o Kubie, tej biednej i wyzyskiwanej, o zmianach wraz z nastaniem nowej władzy, autor opisuje też krajobrazy, przyrodę, relacje międzyludzkie, jednak to Maria i wszystko, co się dzieje wokół niej stanowi trzon tej opowieści. Polecam.

Znana, polska piosenka mówi, że "każda miłość jest pierwsza itd.". Gdzie indziej przeczytałam, że prawdziwą miłość spotykamy na swej drodze tylko raz a czasem nie trafia się nam przez całe życie, dlatego, kiedy już ją spotkamy to powinniśmy zrobić wszystko by ją zatrzymać i pielęgnować jak najcenniejszy klejnot. Zresztą, w tej powieści też znalazł się podobny cytat. Jednak...

A mnie się podobała, bo jest taka kubańska - choć napisana po angielsku. Tłem dla całej historii jest Hawana przed Fidelem: kolorowa, wesoła, pełna turystów - coś co wydaje się teraz bezpowrotnie (?) utracone... Podoba mi się także nawiązanie do poprzedniej książki autora (której jeszcze nie miałam okazji przeczytać) "Mambo Kings śpiewają o miłości" oraz obecność samego Hijuelosa w ostatnim rozdziale książki.

Wiele osób zarzuca tej książce, że jest przesycona erotyzmem, co mnie także trochę raziło, ale nie na tyle, aby odłożyć książkę na bok lub pomijać te wszystkie sceny. Tak na marginesie to przeciętny Harlequin, który czytają nasze mamy i babcie zawiera nie mniej tego typu opisów.
A to nie pierwsza książka o Kubańczykach, w której jest dużo seksu (weźmy choćby "Brudną trylogię o Hawanie").

Podsumowując: polecam wszystkim, których interesuje tematyka kubańska, ale także tym, którzy lubią romanse i ciekawe historie. Ta książka wciąga i mimo prawie 400 stron czyta ją się niemal ekspresowo.

A mnie się podobała, bo jest taka kubańska - choć napisana po angielsku. Tłem dla całej historii jest Hawana przed Fidelem: kolorowa, wesoła, pełna turystów - coś co wydaje się teraz bezpowrotnie (?) utracone... Podoba mi się także nawiązanie do poprzedniej książki autora (której jeszcze nie miałam okazji przeczytać) "Mambo Kings śpiewają o miłości" oraz obecność samego...

Książka po której ma się ochotę wsiąść w samolot i polecieć do Hawany. Niestety przydałby się jeszcze wehikuł czasy bo chodzi o Hawanę z przed rewolucji Castro.
Piękne tancerki, gorąca muzyka, miłość i seks, ale też bieda, nierówności społeczne i wykorzystywanie słabszych. Wszystko to można znaleźć w tej książce, ale przede wszystkim opowiada ono o uczuciu, które mimo przeciwności losu potrafi przetrwać dekady, inspirować artystów, ale nie koniecznie prowadzi do szczęśliwego zakończenia.

Książka po której ma się ochotę wsiąść w samolot i polecieć do Hawany. Niestety przydałby się jeszcze wehikuł czasy bo chodzi o Hawanę z przed rewolucji Castro.
Piękne tancerki, gorąca muzyka, miłość i seks, ale też bieda, nierówności społeczne i wykorzystywanie słabszych. Wszystko to można znaleźć w tej książce, ale przede wszystkim opowiada ono o uczuciu, które mimo...

Trochę się zawiodłam na tej książce. Liczyłam na soczystą, iberoamerykańską prozę w stylu Marqueza czy Cortazara, a dostałam nieco mdłą historyjkę w stylu telenowel z tamtego regionu. Na plus należy zaliczyć, że główna bohaterka przynajmniej nie była uosobieniem anielskości i dobroci, co trochę urozmaiciło fabułę. Podobało mi się też okraszanie języka powieści licznymi wtrąceniami hiszpańskojęzycznymi.
P.S. Nie wiem dlaczego na okładce jest wspomniane o talencie wokalnym Marii - w powieści nie ma o tym ani słowa.

Trochę się zawiodłam na tej książce. Liczyłam na soczystą, iberoamerykańską prozę w stylu Marqueza czy Cortazara, a dostałam nieco mdłą historyjkę w stylu telenowel z tamtego regionu. Na plus należy zaliczyć, że główna bohaterka przynajmniej nie była uosobieniem anielskości i dobroci, co trochę urozmaiciło fabułę. Podobało mi się też okraszanie języka powieści licznymi...

Nie przebrnęłam przez tą książkę mimo najszczerszych chęci. Czytanie na każdej stronie o tym jaka to Maria jest piękna i jak faceci się za nią oglądają doprowadziło mnie do szału :)
Według mnie to kompletna porażka :(

Nie przebrnęłam przez tą książkę mimo najszczerszych chęci. Czytanie na każdej stronie o tym jaka to Maria jest piękna i jak faceci się za nią oglądają doprowadziło mnie do szału :)
Według mnie to kompletna porażka :(

Kompletnie nie jestem fanem tego typu literatury, a książka wciągnęła. Świetna "odskocznia" od codzienności (Kuba, 1947 - kto zna lub pamięta takie czasy?). Ciekawa propozycja dla osób, które rozważają naukę hiszpańskiego

Kompletnie nie jestem fanem tego typu literatury, a książka wciągnęła. Świetna "odskocznia" od codzienności (Kuba, 1947 - kto zna lub pamięta takie czasy?). Ciekawa propozycja dla osób, które rozważają naukę hiszpańskiego