Ten tom można podsumować dwoma słowami - wreszcie odpowiedzi!
Wiemy co się stało na Midgaardzie, gdzie podziali się wszyscy naukowcy, czym jest Lodowy Ogród. Wreszcie.
Połowa książki zdecydowanie się ciągnie, szczególnie historia Filara wydaje się jakby prowadziła donikąd, a jego przygody zdają się być tylko zapychaczem. Są emocjonalne, doświadczają chłopaka, ale stopień "przekombinowania" tego wątku jest wyjątkowy. Ważne jednak, że koniec jest niesamowicie satysfakcjonujący i zdaje się, że to wszystko wreszcie zmierza w jakimś sensownym kierunku.
Ubolewam natomiast, że Grzedowicz nie wykorzystuje potencjału Vuko jak i reszty bohaterów w 100%. Cała ta historia, która została do tej pory przedstawiona na, bagatela, 1700 stronach mogła być odrobinę skrócona by zmieścić się ładnie w trylogii.
Te same uwagi, które miałem do poprzednich części zostają tutaj - autor rozwleka opisy. Monza znaleźć tu nawet zdanie w stylu - nie było co opisywać, sama nuda, ale robiliśmy to czy śmo. Długo, nużąco, niepotrzebnie.
Zakończenie, szczególnie 3 ostatnie zdania zrywają czapki z głów. Nic tylko zabierać się za tom 4.

Ten tom można podsumować dwoma słowami - wreszcie odpowiedzi!
Wiemy co się stało na Midgaardzie, gdzie podziali się wszyscy naukowcy, czym jest Lodowy Ogród. Wreszcie.
Połowa książki zdecydowanie się ciągnie, szczególnie historia Filara wydaje się jakby prowadziła donikąd, a jego przygody zdają się być tylko zapychaczem. Są emocjonalne, doświadczają chłopaka, ale stopień...