Ogólnie wrażenia typowe jak po każdym zbiorze opowiadań - część była lepsza, część była gorsza. Ciekawie jest spojrzeć na Sapkowskiego od innej strony, tej, gdzie tworzy fantastykę współczesną. "Maladie" jako opowiadanie, ujęło mnie oryginalnością pomysłu na przerobienie historii Tristana i Izoldy. Autor sięgnął do tej historii z zupełnie nowej, nietypowej strony. Można spokojnie powiedzieć, że wszystkim pasjonatom opowiadań o nieszczęśliwej miłości może zupełnie niespodziewanie "runąć świat". "Złote popołudnie" jako historia Alicji (tej z Krainy Czarów) ukazana z punktu widzenia kota z Cheshire jest nie do przebicia. Sapkowski jednocześnie naśmiewa się z baśniowości, ale i "schizowatości" wersji dziecięcych i oddaje hołd Lewisow Carrolowi w zupełnie niekonwencjonalnej formie. Natomiast opowiadanie o Geralcie ciut mnie rozczarowało, choć zdawana wiedźminowi przez Jaskra relacja z grubej popijawy wielokrotnie mnie rozbawiła. :) Nie będę omawiać każdego opowiadania oddzielnie, ponieważ, jak już mówiłam, jedne są lepsze, a drugie gorsze, niemniej to Sapkowski - zawsze warty przeczytania, niezależnie, czy to, co czytamy, jest opowiadaniem nawiązującym do historii średniowiecznej czy wojennej, utworów poetyckich, baśniowych czy dramatycznych, wielkich czy też małych. Sapkowski to mistrz niekonwencjonalnych rozwiązań, które same w sobie każą spojrzeć na wszelką sztukę każdej epoki z humorem i szacunkiem jednocześnie, a przy okazji same w sobie zachwycają! :D

Ogólnie wrażenia typowe jak po każdym zbiorze opowiadań - część była lepsza, część była gorsza. Ciekawie jest spojrzeć na Sapkowskiego od innej strony, tej, gdzie tworzy fantastykę współczesną. "Maladie" jako opowiadanie, ujęło mnie oryginalnością pomysłu na przerobienie historii Tristana i Izoldy. Autor sięgnął do tej historii z zupełnie nowej, nietypowej strony. Można...