Ta książka przypomniała mi dlaczego ludzie tak nie chętnie sięgali po rodzimą prozę jeszcze parę lat temu. Nie jest to zła powieść, tyle, że została źle napisana, język jest okropny. Książka stara się pisać młodzieżowo i to jej się nie udaje, nikt tak nie mówił i nie mówi. Ech. Przy okazji bohaterowie są tacy płascy. Autorka próbuje im nadać cechy przez ich zainteresowania, atrbuty, ale to się nie sprawdza, postać bez charakteru z hobby, zostaje postacią bez charakteru. Jedyna postać trochę lepiej wykreowana to Staszek, kolega głównego bohatera. Jest on taką dobrą duszyczką tej historii. Przy okazji wydaje mi się że została zrobiona najlepiej przez to, że autorka miała pomysł by go przedstawić, a mianowicie jest podobny do Wodza z Lotu nad kukułczym gniazdem. No i mała siostra głównego bohatera mnie urzekła, to jak przekręcała zdania. Do tego trzeba dodać fabułę, w której nic się nie dzieje, nie licząc końca, ale on też nie był jakoś ciekawy. Przy okazji pojawiają się błędy logiczne. Autorka chciała poruszyć wiele problemów z którymi może zmagać się dzisiejsza młodzież, ale było ich za wiele, przez co wszystko było takie płaskie. Mamy tu poruszane problemy jak rasizm, alkoholizm, bezdomność, przemoc w szkole, biedę, samobójstwo, rozbite rodziny, śmierć członka rodziny i pewnie jeszcze coś czego sobie nie przypominam teraz. Za dużo tego było, i zbyt pobieżnie. Jeśli chodzi o akcje w której rozgrywa się powieść też nie jest zbyt dobrze stworzona. Akcja dzieje się w Warszawie, i zamiast opisać ją autorka postanowiła tylko wypisywać nazwy ulic/dzielnic w których znajduje się bohater. Jestem z Warszawy więc dla mnie to nie był jakiś problem bo znam te miejsca, ale większość raczej nie miała by pojęcia co to za miejsca. Musze jednak dodać jakiś plusy. Książkę czyta się naprawdę szybko i przy okazji nie denerwuje. Raczej nie polecam.

Ta książka przypomniała mi dlaczego ludzie tak nie chętnie sięgali po rodzimą prozę jeszcze parę lat temu. Nie jest to zła powieść, tyle, że została źle napisana, język jest okropny. Książka stara się pisać młodzieżowo i to jej się nie udaje, nikt tak nie mówił i nie mówi. Ech. Przy okazji bohaterowie są tacy płascy. Autorka próbuje im nadać cechy przez ich zainteresowania,...