Najbardziej z tej książki spodobało mi się stwierdzenie, że Tina nie została sprzedana, tylko kupiona. Ludzie dający rodzinie Tiny wsparcie finansowe, kłamią jej ojcu, że chcą dziewczynie dać szansę, szansę na wykształcenie, na godne życie w dostatku i proponują adopcję.

Ojciec Tiny ledwie wiąże koniec z końcem, więc przyjmuje propozycję dla dobra córki, nie wiedząc, że tak naprawdę Tina stanie się niewolnikiem swojej nowej rodziny. Niewolnikiem, który nie ma żadnych praw, jedynie obowiązki, który je jakieś resztki, gdy tylko mu się uda i jest bezbronny, gdy się nad nim znęcają.

Tina aż 4 lata wykonywała swoją niewolniczą pracę we... Francji. Jak to się stało, że w cywilizowanym kraju nikt nie dostrzegł takich rażących zaniedbań wobec adoptowanej dziewczynki?

Książka jest napisana bardzo emocjonalnie, jak na tego typu autobiografię przystało, więc nie powinno się oceniać tutaj stylu, czy formy powieści. Jest na pewno pisana przystępnym językiem, czyta się ją łatwo i przyjemnie, pomimo poruszanych w niej trudnych tematów. Oczywiście brakowało mi gdzieniegdzie dokładniejszych opisów, choćby na końcu, gdzie miałam wrażenie, że autorka próbuje skończyć już jak najszybciej, ale generalnie nie mam większych zarzutów. Mam za to duży szacunek do autorki.

Najbardziej z tej książki spodobało mi się stwierdzenie, że Tina nie została sprzedana, tylko kupiona. Ludzie dający rodzinie Tiny wsparcie finansowe, kłamią jej ojcu, że chcą dziewczynie dać szansę, szansę na wykształcenie, na godne życie w dostatku i proponują adopcję.

Ojciec Tiny ledwie wiąże koniec z końcem, więc przyjmuje propozycję dla dobra córki, nie wiedząc, że...