Już dawno żadna książka nie sprawiła mi tak wielkiego problemu z oceną. Z jednej strony Hodder bawi się historią. Wplata w fabułę swojej książki intrygę mającą na celu wzniecenie klasowych walk i przenosi to na skalę ponadnarodową, co zawsze robi na mnie wrażenie, gdy z niepozornej zagadki robi się afera mogąca zagrozić całemu światu. Z drugiej strony autor niezbyt ciekawie, choć nie mówię, że powierzchownie, wykreował swoich bohaterów. Duet z pierwszego planu wydaje się momentami irytujący, a w szwadronie mężczyzn walczących o utrzymanie ładu w Londynie trudno szukać postaci żeńskich. Na przestrzeni całego tomu doliczyłam się ich... trzech? Za to facetów cała mnogość. To co Hodderowi się udało, to finał, mniej więcej jasne wyjaśnienie całej intrygi (choć nie do końca, momentami książka tak mi się dłużyła, że co kilka stron przerywałam czytanie i z racji sporych przerw niektóre rzeczy mi umykały) i steampunkowa otoczka. Te wszytskie wynalazki, nakręcany lokaj, wynalazcy, rotofotele... To mogę zaliczyć na plus. Gdyby udało mu się jaśniej wszystko rozpisać, nie określać Burtona na przemian słynnym podróżnikiem i królewskim agentem oraz trochę jaskrawiej nakreślić postacie (one chyba nie mają za wiele powiązań z otoczeniem. Rodzina? Małżeństwa? Sporadycznie...) to wyszłaby naprawdę bardzo dobra książka. A wychodzi dobra i to z wieloma nie możliwymi do przełknięcia mankamentami...

Już dawno żadna książka nie sprawiła mi tak wielkiego problemu z oceną. Z jednej strony Hodder bawi się historią. Wplata w fabułę swojej książki intrygę mającą na celu wzniecenie klasowych walk i przenosi to na skalę ponadnarodową, co zawsze robi na mnie wrażenie, gdy z niepozornej zagadki robi się afera mogąca zagrozić całemu światu. Z drugiej strony autor niezbyt...