,,Igrzyska śmierci" to pierwsza powieść z gatunku młodzieżowej s-f, którą przeczytałam i według mnie wzorowy przykład powieści tego rodzaju. Ta powieść coś w sobie ma. I to coś unosi się gdzieś w czasie trwania akcji powieści, nie pozwala się oderwać i czołga czytelnika.

Akcja dzieje się w przyszłości. Na terenach dawnej Ameryki Północnej rozciera się państwo Panem podzielona na 12 dystryktów. Co roku każdy dystrykt wystawia dwie osoby w wieku 12-18 lat, które mają toczyć krwawą walkę na śmierć i życie na oczach milionów telewidzów. Zwycięzca może być tylko jeden.

Katniss Everdeen pochodzi z najbiedniejszego, dwunastego dystryktu. Od kiedy jej ojciec umarł, a matka pogrążyła się w depresji, to ona jest głównym żywicielem rodziny. Podczas losowania do kolejnych igrzysk, zostaje wylosowana jej młodsza siostra, Prim. Katniss decyduje się zająć jej miejsce i udaje się do Kapitolu, stolicy kraju, by rozpocząć walkę. Towarzyszy jej Peeta, chłopak z tego samego dystryktu, który, jak się okazuje, jest w niej zakochany. Trenerzy tej dwójki postanawiają to wykorzystać, by zjednać swoim podopiecznym sympatię widzów. Katniss początkowo nie może się z tym pogodzić, ale z czasem zaczyna widzieć w tym szansę na to, by przeżyć.

Wszystkie pochlebne recenzje na okładce książki są całkowicie zasłużone. Od ,,Igrzysk śmierci" nie można się oderwać. W czasie czytania przenosimy się do Panem i towarzyszymy Katniss w jej wszystkich przeżyciach, czujemy jej ból, strach i rozpacz. Narracja w czasie teraźniejszym sprawia, że czytelnik ma wrażenie, że uczestniczy w opisywanych wydarzeniach. ,,Igrzyska" nie są łatwą, romantyczną historią, to opowieść o cierpieniu, walce z samym sobą i rozterkach moralnych. Uczestnicy igrzysk to normalni, zwykli ludzie, zabrani od swoich rodzin, którzy muszą stać się maszynami do zabijania. Nawet jeśli bardzo tego nie chcą, uświadamiają sobie, że to jedyna szansa na powrót do domu. Zakończenie igrzysk nie może być jednak wymarzonym happy endem, a zwycięzców, jeśli nie są pozbawieni ludzkich uczuć, do końca życia będą prześladować straszne wspomnienia. Cierpią również ci, którzy zostają w domu, ludzie zrozpaczeni z powodu swojej bezsilności i nie godzący się na rzeczywistość, jednak będący pod kontrolą władzy. Bo w gruncie rzeczy powieść Collins opowiada o życiu w systemie totalitarnym, który powoli łamie swoich obywateli. Mimo, że jest to powieść science fiction, z łatwością można porównać sytuację bohaterów, np. do II wojny światowej, życia w hitlerowskich Niemczech czy ZSRR. Bo choć fabuła jest wymyślona, to psychologicznie wszystko jest całkowicie możliwe.

Jeśli chodzi o bohaterów, to mają oni w sobie coś, co nie pozwala o niech zapomnieć. Sama Katniss to postać trudna do oceny. Na początku imponowała mi jej odwaga i umiejętność radzenia sobie w życiu, jednak później dziewczyna pokazuje swoje różne niezbyt fajne cechy, takie jak egoizm, nieliczenie się ze zdaniem innych czy apodyktyczność. W tej części jest miłą, wrażliwą dziewczyną, ale później jej wizerunek zaczyna się psuć(pewnie z powodu tego trójkąta miłosnego), a sama Katniss irytować. Moim ulubieńcem jest Peeta, z pozoru łagodny i nieporadny, ale zdolny do odwagi, bohaterstwa i poświęcenia. Jego miłość do Katniss była bardzo piękna, mimo że sam miał problemy, troszczył się o nią i stawiał jej dobro ponad swoim. Podobał mi się również Haymitch, który po przeżyciu igrzysk popadł w alkoholizm, i Rue, niewinna dziewczynka, która niespodziewanie znalazła się na igrzyskach.

,,Igrzyska śmierci" to powieść od której, mimo jej gorzkiej, ciężkiej atmosfery, nie da się oderwać i o której myśli się długo po odłożeniu jej na półkę. To opowieść o odwadze, poświęceniu i próbie walki z okrucieństwem systemu. Katniss, Peeta i inni zaczynają rozumieć, że nie chcą żyć w takim świecie i postanawiają się zbuntować. Jeśli chcecie wiedzieć, jak to się skończy, sięgnijcie po tę i pozostałe części.

,,Głupcy są niebezpieczni."

,,Igrzyska śmierci" to pierwsza powieść z gatunku młodzieżowej s-f, którą przeczytałam i według mnie wzorowy przykład powieści tego rodzaju. Ta powieść coś w sobie ma. I to coś unosi się gdzieś w czasie trwania akcji powieści, nie pozwala się oderwać i czołga czytelnika.

Akcja dzieje się w przyszłości. Na terenach dawnej Ameryki Północnej rozciera się państwo Panem...