Piękne zdjęcia, dobry papier, ale jakoś zabrakło mi trochę więcej treści, wspomnień od znajomych czy też bardziej osobistych zapisków lidera, jego przemyśleń a przynajmniej głębszej analizy postaci przez autorkę. Liczyłam na duuuużo więcej.

Piękne zdjęcia, dobry papier, ale jakoś zabrakło mi trochę więcej treści, wspomnień od znajomych czy też bardziej osobistych zapisków lidera, jego przemyśleń a przynajmniej głębszej analizy postaci przez autorkę. Liczyłam na duuuużo więcej.

„LIDER. Górskim szlakiem Andrzeja Zawady raz jeszcze” Ewy Matuszewskiej (wydawnictwo Annapurna) to nie pierwsza książka o himalaistach, którą przeczytałam, bo jak już Wam wielokrotnie pisałam interesuje mnie ta tematyka :]
Andrzej Zawada to wyjątkowa postać w polskim himalaizmie – zasłynął bowiem nie z samodzielnego zdobywania najwyższych szczytów świata, ale z dobierania i kierowania grupą himalaistów. Jego doświadczenie w tym zakresie było niebywałe. Bardzo inspirująca postać – człowiek, który stał za niemal każdym sukcesem polskiego himalaizmu…
Pierwsza wersja tej książki ukazała się w 2003 roku pod tytułem „Lider. Górskim szlakiem Andrzeja Zawady”. Została ona jednakże gruntownie przeredagowana i wzbogacona o wypowiedzi różnych osób związanych prywatnie lub zawodowo z Zawadą. Niewątpliwym atutem tej książki są też oczywiście zdjęcia.
Fragment z książki:
„Chciałbym się jeszcze wypowiedzieć na temat podejścia do wielkich wypraw i ogólnie do wartości. Nie dziwię, że każdy wypadek śmiertelny w sporcie bulwersuje ludzi. Bo sport nie jest nam koniecznie do życia potrzebny. Możemy na ten temat dyskutować, czy jest potrzebny do życia, czy nie… Ludzie uważają, że do życia konieczne jest jedzenie, mieszkanie, ubranie. A my robimy coś abstrakcyjnego, przy czym ludzie giną.
Jak wyobrażam sobie etykę i sprawy moralności w górach na tle wielkich himalajskich wypraw? […]
Moralność i etyka jest tylko jedna. I nie ma innej. W najbardziej ekstremalnych sytuacjach powinno być zachowane człowieczeństwo. To jest warunek absolutnie konieczny. Nie akceptuję innego postępowania i tylko takie mnie interesuje, takie jest dla mnie piękne, kiedy to człowieczeństwo do ostatniej chwili życia jest zachowane. Choć może się zdarzyć, że ktoś dostanie kamieniem w głowę, zamroczy go i wtedy już nie odpowiada za swoje czyny. Ale to się może zdarzyć i na poziomie morza, prawda?”


https://allthesensesbymm.blogspot.com/2020/03/lider-gorskim-szlakiem-andrzeja-zawady.html

„LIDER. Górskim szlakiem Andrzeja Zawady raz jeszcze” Ewy Matuszewskiej (wydawnictwo Annapurna) to nie pierwsza książka o himalaistach, którą przeczytałam, bo jak już Wam wielokrotnie pisałam interesuje mnie ta tematyka :]
Andrzej Zawada to wyjątkowa postać w polskim himalaizmie – zasłynął bowiem nie z samodzielnego zdobywania najwyższych szczytów świata, ale z dobierania i...

Tak się złożyło, że w ciągu ostatnich miesięcy miałem w rękach kilka książek o polskich (i nie tylko) wspinaczach, himalaizmie i górach. Były to książki różnego rodzaju, napisane w różnych latach.
Niemniej wydaje mi się, że takie najważniejsze z nich to: Kukuczka, Kurtyka, Rutkiewicz, no i właśnie obecnie Zawada. I bez dwóch zdań muszę przyznać, że w tej grupie jest to najciekawsza i najlepsza książka.
Na pewno nie biografia ideał, ale za to bardzo rzetelna i równa. Ten ostatni przymiotnik jest zresztą takim moim osobistym wyznacznikiem, który przeważył w mojej opinii. W książce "Lider" znajdziemy zarówno informacje z typowego, górskiego CV, jak i dużo osobistych, miłych wspomnień, rozmów, czy reportaży. Opowieści i cen ludzi, którzy bezpośrednio zetknęli się i mogli opowiedzieć coś interesującego o Zawadzie. Większość... wiadomo tyczy się pasma sukcesów. Ale znajdzie się też miejsce na neutralny osąd i wprost wyliczane nieudane projekty (w tym świecie można rzec wręcz porażki).
Najwięcej miejsca poświęcono Everestowi. Choć dla mnie najlepszy rozdział dotyczy roku 1971 i wejścia na Kunyang Chhish (choć tutaj autorka posiłkowała się fragmentami wcześniej spisanej relacji z tej wyprawy).
Jeśli miałbym wskazać pewne minusy, to niewątpliwie słabo nakreślone (albo w ogóle przemilczane) relację między Zawadą, a tymi największymi polskimi gwiazdami himalaizmu: Rutkiewicz, Kurtyką, Kukuczką (choć o nim jest parę słów więcej przy okazji Czo Oyo). Trochę to wygląda jak Lider jest jeden i nikt poza nim się nie liczy, a przecież obiektywnie wspomniane osoby kilka razy miały okazję "przewinąć się" przez życiorys Zawady, i zapewne miały dużo większy wpływ niż to zostało opisane.
W ogóle jestem zdania, że można byłoby napisać dwa razy więcej o tej osobie i zapewne nie znudziłoby to czytelnika. Trochę rekompensuje to nam bogaty materiał ilustracyjny w postaci ciekawych, archiwalnych zdjęć, no i jak wspomniałem pojawienie się licznych, prywatnych opinii ludzi niekoniecznie związanych wprost z jego działalnością sportową.
Na pewno zostawię sobie tą książkę na przyszłość, bo jest bardzo dobrym, (nieco sentymentalnym) świadectwem wyjątkowej osoby. Polecam.

Tak się złożyło, że w ciągu ostatnich miesięcy miałem w rękach kilka książek o polskich (i nie tylko) wspinaczach, himalaizmie i górach. Były to książki różnego rodzaju, napisane w różnych latach.
Niemniej wydaje mi się, że takie najważniejsze z nich to: Kukuczka, Kurtyka, Rutkiewicz, no i właśnie obecnie Zawada. I bez dwóch zdań muszę przyznać, że w tej grupie jest to...

Bardzo ciekawa biografia niezwykle inspirującego człowieka gór. Zamiast samodzielnego zdobywania szczytów zasłynął tym, że potrafił dobrać drużynę i pokierować nią tak, by zdobyła to co wydawało się nie do zdobycia. Miał podejście bardzo etyczne i patriotyczne.
Po przeczytaniu żałuję, że nie mogłam osobiście posłuchać jego górskich gawęd.

Publikacja to mnóstwo zdjęć i wiele fascynującego tekstu. Wypowiedzi ludzi ze środowiska i przyjaciół, kilka wywiadów, wiele górskich relacji. Tworzą razem obraz człowieka, z którym chce się obcować i którego zainteresowania chce się podzielać a podejście do życia kopiować.

Ta wielce wciągająca książka naprawdę cieszy ducha i oko.

Recenzja książki pod linkiem
http://swiatwslowachiobrazach.pl/index.php/2019/03/13/lider-gorskim-szlakiem-andrzeja-zawady-raz-jeszcze/

Bardzo ciekawa biografia niezwykle inspirującego człowieka gór. Zamiast samodzielnego zdobywania szczytów zasłynął tym, że potrafił dobrać drużynę i pokierować nią tak, by zdobyła to co wydawało się nie do zdobycia. Miał podejście bardzo etyczne i patriotyczne.
Po przeczytaniu żałuję, że nie mogłam osobiście posłuchać jego górskich gawęd.

Publikacja to mnóstwo zdjęć i...

Kolejna bardzo dobrze napisana i udokumentowana książka Ewy Matuszewskiej o człowieku którego żywot to gotowy scenariusz na oscarowy film. Niestety jak wiadomo Polacy uwielbiają wyłącznie tematy martyrologiczne, umieranie za ideały i samobiczowanie oraz zdrady przez złych Niemców i jeszcze gorszych Rosjan. Nie są natomiast pamiętane historie niezwykłych zwyczajnych ludzi, którzy niekoniecznie chcieli rzucać się pod koła polityki historycznej, a wyczyniali naprawdę ciekawe rzeczy. Oczywiście, że każdy ma swoje poglądy, ale brakuje mi w sferze publicznej takich bohaterów, którzy niekoniecznie walczą z jakimś wrogiem politycznym czy "samogwałcą" się religią (chodzi mi o polskie pomniki i patronów ulic). Brakuje właśnie takich ideałów w szkołach i chociażby nazewnictwie ulic ludzi, którzy przesuwali granice swojej wytrzymałości o jeden krok dalej. Biografia Zawady to pokazuje, chociaż nie jest to opowieść wyłącznie o nim. To również opowieść o jego zespole, który dokonał, między innymi pierwszego zimowego wejścia na ośmiotysięcznik w roku 80 ubiegłego wieku.

Kolejna bardzo dobrze napisana i udokumentowana książka Ewy Matuszewskiej o człowieku którego żywot to gotowy scenariusz na oscarowy film. Niestety jak wiadomo Polacy uwielbiają wyłącznie tematy martyrologiczne, umieranie za ideały i samobiczowanie oraz zdrady przez złych Niemców i jeszcze gorszych Rosjan. Nie są natomiast pamiętane historie niezwykłych zwyczajnych ludzi,...

Przypadek sprawił, że właśnie dziś kończyłam czytać biografię tuza polskiego himalaizmu- Lidera Andrzeja Zawady. Przecież to dziś właśnie mija 38 rocznica pierwszego, zimowego, polskiego wejścia na Mount Everest! Stało się to, dzięki Niemu właśnie- niezwykłemu, wyjątkowemu człowiekowi i patriocie wielkiej skali, który, jak zawsze to podkreślał- wszystko co robił, robił dla Polski.

Minęło już 18 lat od Jego śmierci i jeszcze nie spełniło się Jego wielkie marzenie- zdobycie K2 zimą.
Krzysztof Wielicki- jego następca, ma właśnie szansę dokonać tego, kierując polską wyprawą i jako Polacy, przez wzgląd na pamięć o kilku dekadach polskiego himalaizmu, a zwłaszcza górskiej działalności Andrzeja Zawady, powinniśmy im mocno kibicować!

Ewa Matuszewska snuje opowieść o Panu Andrzeju z klasą i elegancją, jakiej Jemu samemu nigdy nie brakowało. Przybliża nam Jego drogę do gór, nadzwyczajną osobowość, która skupiała wokół siebie ludzi; talent organizacyjny, zdolności przywódcze, charyzmę, kindersztubę, opanowanie, zdecydowanie, humor.
Zawada był niezwykle skuteczny w dążeniu do celu i swoim zacięciem, osobowością sprawiał, że nie było dla Niego rzeczy niemożliwych. Choć sam nigdy nie przekroczył bariery 8000 metrów, dzięki Niemu, Jego niesłabnącej wierze, wyczuciu, instynktowi, umiejętności podejmowania trafnych decyzji, udało się to tak wielu, a podczas Jego licznych wypraw zginęło tylko dwóch ludzi.

Poznajemy go z relacji partnerów wspinaczkowych, przyjaciół, ludzi, którzy się z nim zetknęli, a także ze szczerej i wzruszającej opowieści żony- aktorki i poetki- Anny Milewskiej. I nie sposób się Nim nie zachwycić.

Oprócz podziwu, który we mnie rósł z każdą stroną opowieści, przyglądałam się z bliska akcjom wysokogórskim; ja wiem, że to tylko słowa- ale jest to tutaj nadzwyczaj barwnie opisane. I wynotowałam sobie jak zwykle kilka cytatów:

"Powyżej 7500 metrów każdy wspinacz zaczyna umierać na raty i tylko od indywidualnej odporności , od zdolności aklimatyzacji zależy tempo, w jakim to następuje. Zamieranie funkcji życiowych, ubytek sił fizycznych i psychicznych, utrata kontroli nad swym organizmem- występowanie tych wszystkich objawów jest wprost proporcjonalne do wysokości. Miraż bliskości szczytu niejednemu odebrał zdolność właściwej oceny sytuacji i oceny samego siebie."

"Przy pewnym poziomie zmęczenia walczący o życie człowiek traci wszelką skłonność do filozofowania. Bierze się rzeczy takimi, jakimi są. Refleksje, rozmyślania, uogólnienia przychodzą później, w domowym fotelu, a nie tam, na szczycie."

"Zastanawiałem się czasami, czy my alpiniści, nie jesteśmy bardziej infantylni niż nasi rówieśnicy. Ich podejście do życia pełne jest pretensji, goryczy, mają często poczucie niespełnienia, a nie robią nic by to zmienić. Zasiąść w fotelu, popić wódeczki i ponarzekać na życie- oto do czego głównie sprowadza się życie towarzyskie."

"Myśląc o Andrzeju, wciąż jestem pod wrażeniem jego młodzieńczego sposobu bycia. Był człowiekiem pod wieloma względami imponującym, emanował wdziękiem i kulturą. Sposób, w jaki odnosił się do uczestników wyprawy, nieco żartobliwy, czasem lekko kpiący, a jednocześnie bardzo życzliwy, utkwił mi głęboko w pamięci."

"Uważam, że intelekt i logika powinny kierować postępowaniem człowieka. Trzeba sprawdzać, co nas ogranicza, na co możemy się narazić, jaki wysiłek podjąć, na co nas stać. Wydaje mi się, że cała moja działalność była przykładem takiego postępowania."

"Mimo upływu lat wciąż pozostaję pod wrażeniem, jakie wywierało przebywanie z nim. Było to jedyne w swoim rodzaju przeżycie, doświadczenie niepowtarzalne. Trudno wyrazić słowami te doznania, ale wyraźnie czuło się, że jest to człowiek, który innym potrafi przekazać swoją energię życiową, emocje, zarazić swymi pasjami. Przebywając w jego towarzystwie, przyjmowało się jego spojrzenie na świat i podejście do życia, pełne dynamizmu, a zarazem pogodne. Niepoprawny wizjoner [...]"

Pozostając pod wrażeniem tego niepoprawnego wizjonera, polecam Wam tę lekturę z całego serca!

Przypadek sprawił, że właśnie dziś kończyłam czytać biografię tuza polskiego himalaizmu- Lidera Andrzeja Zawady. Przecież to dziś właśnie mija 38 rocznica pierwszego, zimowego, polskiego wejścia na Mount Everest! Stało się to, dzięki Niemu właśnie- niezwykłemu, wyjątkowemu człowiekowi i patriocie wielkiej skali, który, jak zawsze to podkreślał- wszystko co robił, robił dla...

Hagiografia bez nusansów. Nuda.

Hagiografia bez nusansów. Nuda.

Zawsze chętnie czytam opowieści o górach. A postać Lidera Andrzeja Zawady fascynowała mnie od zawsze.

Zawsze chętnie czytam opowieści o górach. A postać Lidera Andrzeja Zawady fascynowała mnie od zawsze.

Osobom interesującym się tematyką górską, a w szczególności historią polskiego alpinizmu i himalaizmu nie trzeba przedstawiać tej nietuzinkowej postaci, jaką był Andrzeja Zawada. Dlatego też w swojej opinii uwagę skupię jedynie na merytorycznej ocenie książki Ewy Matuszewskiej.
Przez pryzmat opowieści o życiu i działalności Andrzeja Zawady w „Liderze” otrzymujemy kawał historii polskiego himalaizmu zimowego, jak również obraz trudów i zaangażowania, jakie należało podjąć, by zorganizować daleką i wymagającą wyprawę w góry wysokie w okresie zimowym.
Publikacja E. Matuszewskiej nie stanowi sensu stricto biografii, lecz także przygotowaną z reporterskim sznytem i dokładnością reporterską relację z kolejnych wypraw tytułowego Lidera. Poza tym na kartach książki odnajdziemy zbiór niezwykle szczerych w swej wymowie wywiadów z samym Zawadą, jego rodziną, jak i najbliższymi współpracownikami. Nim przejdziemy do najistotniejszej części książki, tj. tytułowego górskiego szlaku Andrzeja Zawady, mamy okazję poznać i zrozumieć czynniki jakie ukształtowały osobowość głównego bohatera książki, tj. wychowanie w domu rodzinnym, późniejsza edukacja i w końcu odkrycie swojego życiowego powołania. Z opisu kolejnych wypraw organizowanych i prowadzonych przez A. Zawadę wyłania się nam rzeczywisty obraz całego procesu wspinaczkowego w górach wysokich, tj. przygotowań i logistyki, aklimatyzacji, poręczowania, zakładania obozów, codziennego funkcjonowania w bazie głównej itd. Nie brak zatem specjalistycznej terminologii branżowej oraz slangu językowego właściwego dla górskich wspinaczy.
Mnóstwo anegdot, ciekawa treść, dynamiczny i reporterski styl – to wszystko składa się na pasjonującą publikację, napisaną z szacunkiem i zrozumieniem, pełną empatii i humoru. Na słowa uznania zasługuje także sama forma wydania książki – wysokiej jakości papier, śliczna szata graficzna, mnóstwo archiwalnych, czasami wręcz unikatowych fotografii. To wszystko składa się na solidnie napisaną książkę, która może stanowić kopalnię wiedzy o niebywałych sukcesach i osiągnięciach polskich himalaistów w drugiej połowie XX wieku.

Osobom interesującym się tematyką górską, a w szczególności historią polskiego alpinizmu i himalaizmu nie trzeba przedstawiać tej nietuzinkowej postaci, jaką był Andrzeja Zawada. Dlatego też w swojej opinii uwagę skupię jedynie na merytorycznej ocenie książki Ewy Matuszewskiej.
Przez pryzmat opowieści o życiu i działalności Andrzeja Zawady w „Liderze” otrzymujemy kawał...

Bardzo dobra książka o nieprzeciętnym Człowieku. W dzisiejszych czasach jest coraz mniej ludzi takiego pokroju. Cieszę się, że jestem absolwentką LO w Lądku Zdroju, którego jest Patronem.

Bardzo dobra książka o nieprzeciętnym Człowieku. W dzisiejszych czasach jest coraz mniej ludzi takiego pokroju. Cieszę się, że jestem absolwentką LO w Lądku Zdroju, którego jest Patronem.