„Modlitwa jest jak kropla, powolutku, ale drąży skałę”

Anna Golędzinowska urodziła się 1982 roku w Warszawie, w robotniczej rodzinie. Ojciec Zbigniew często nadużywał alkoholu, matka sfrustrowana, znerwicowana kobieta nie stroniła od przemocy fizycznej wobec swojej córki. Biła ją po twarzy, gdyż nie akceptowała niektórych
zachowań małej Ani. Krzyczała na nią, wyzywała, przeklinała.

„Miałam taką sobie mamę...i tatę, który był nieco...specyficzny”

Ania bardzo kochała swojego tatę, ponieważ był dobrym człowiekiem. Zagubionym,potrzebującym pomocy, samotnym „szaraczkiem”. Miała do niego ogromny żal, ale po jego śmierci cierpiała bardzo. Wtedy stwierdziła, że był on dla niej kimś bliskim, mimo swoich wad, nałogu. Od tej pory właściwie zaczął się dopiero horror w jej życiu. Kolejni „wujkowie” sprowadzani przez matkę do domu, imprezy, awantury, a nawet próba wykorzystania Ani przez jednego z przyjaciół matki, bieda, brak jedzenia, odzieży, coraz bardziej znerwicowana mama doprowadziły do powolnego staczania się Ani na dno.
Kradzieże, seks, narkotyki, ciemna strona życia dla nastolatki stały się czymś normalnym. Marzyła co prawda o lepszej egzystencji, choć do końca nie wiedziała na czym ona miałaby polegać i jakby ją miała osiągnąć.
Kolejne nieprzemyślane decyzje zaprowadziły Anię w 1999 roku aż do Włoch, gdzie miała zostać modelką z pierwszych stron gazet, a stała się „niewolnicą organizacji handlującej kobietami”
Owszem podczas pobytu we Włoszech w jej życiu bywały i lepsze momenty. Nie spotykała tylko na swojej drodze życia okrutnych potworów. Jednak to wszystko nie dawało jej pełni szczęścia. Ciągle czuła ten niedosyt, głód i nie wiedziała z czego on wynika, aż do pewnego momentu...

Historia Ani jest poruszająca już chociażby dlatego, że jest ona oparta na faktach. Czytając ciężko jest uwierzyć, że taka drobna kruszynka tak wiele wycierpiała w swym krótkim okresie życia. Jest również bardzo pouczającą pozycją dla młodych, zagubionych, osamotnionych nastolatek, często chcących na siłę zaistnieć w świecie modelingu.
Jest przestrogą jak łatwo można zostać zmanipulowanym, wykorzystanym przez niby godnych zaufania ludzi, a potem ciężko wyrwać się ze szpon zła, na nowo podnieść się i wyjść na prostą drogę.
Powieść napisana jest łatwym językiem, czyta się ją niezmiernie szybko. Pewne fragmenty są dość szczegółowo opisane, poparte przemyśleniami i odczuciami autorki, niektóre niestety
Ania lakonicznie potraktowała. Szczególnie te odnośnie nawrócenia, wiary są mało dopracowane, pobieżne,lapidarne i za to obniżyłam właśnie ogólna notę.
Dużo jest wspomnień z dzieciństwa, a ponieważ są to mniej więcej czasy, w których i ja byłam dzieckiem i nastolatką, miło spędzałam czas czytając te fragmenty.
Mimo małych niedociągnięć polecam.

„Modlitwa jest jak kropla, powolutku, ale drąży skałę”

Anna Golędzinowska urodziła się 1982 roku w Warszawie, w robotniczej rodzinie. Ojciec Zbigniew często nadużywał alkoholu, matka sfrustrowana, znerwicowana kobieta nie stroniła od przemocy fizycznej wobec swojej córki. Biła ją po twarzy, gdyż nie akceptowała niektórych
zachowań małej Ani. Krzyczała na nią, wyzywała,...