Książka jest napisana w formie opowieści głównej bohaterki, Grace Covey, która zwraca się z tą historią bezpośrednio do swojego męża. Opowiada mu o wydarzeniach, które zniszczyły spokój w ich rodzinie. O tym, jak pewnego lipcowego dnia doszło do pożaru w szkole. Kiedy Grace zdała sobie sprawę, że w środku znajduje się jej córka, bez namysłu wbiegła do pełnego ognia budynku...

Bohaterka budzi się w szpitalu, gdzie razem z córką, niewidoczne dla wszystkich, próbują znaleźć osobę odpowiedzialną za podpalenie szkoły. Przy okazji dowiadują się kilku szokujących faktów z życia rodziny i znajomych.

Rosamund Lupton napisała świetny thriller! Z łatwością bawi się z czytelnikiem w kotka i myszkę. Wszystkich podejrzanych mamy podanych jak na dłoni, a i tak do ostatniej strony nie wiadomo do końca kto za tym wszystkim stoi i dlaczego. Autorka ukazuje nam również, jak w obliczu tragedii zmienia się nasze postrzeganie innych ludzi. Jak z miłych i uprzejmych zmieniają się w naszych oczach w okrutnych i skrytych podejrzanych, którym z sekundy na sekundę przybywa wad.

Książka jest jednak przede wszystkim opowieścią o miłości. Zarówno o tej małżeńskiej, jak i macierzyńskiej i siostrzanej. O jej sile, dzięki której jest się zdolnym wskoczyć w ogień lub oddać własne życie dla życia bliskiej osoby. O tym, jak takie osoby są nam potrzebne w życiu, i jak czasem się tego nie zauważa. Oraz o tym, jak kruche są szczęśliwe chwile, i że należy je docenić zanim nie będzie za późno.

Książka jest napisana w formie opowieści głównej bohaterki, Grace Covey, która zwraca się z tą historią bezpośrednio do swojego męża. Opowiada mu o wydarzeniach, które zniszczyły spokój w ich rodzinie. O tym, jak pewnego lipcowego dnia doszło do pożaru w szkole. Kiedy Grace zdała sobie sprawę, że w środku znajduje się jej córka, bez namysłu wbiegła do pełnego ognia...