Nie ma "i żyli długo i szczęśliwie", ale jest "potem".
Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024LubimyCzytać211
- ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”Marcin Waincetel6
- ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała ŁuczyńskiegoLubimyCzytać2
- Artykuły„Spy x Family Code: White“ – adaptacja mangi w kinach już od 26 kwietnia!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Rosamund Lupton
3
6,8/10
Pisze książki: kryminał, sensacja, thriller, literatura piękna
Angielska pisarka, urodzona w 1964 r. Zadebiutowała w 2010 r. powieścią "Siostra". W 2011 roku wydała "Potem". Obie powieści stał się bestsellerami, wydano je w wielu krajach.
Zanim została pisarką, pisała scenariusze dla telewizji i do filmu. Mieszka w Londynie z mężem i dwójką dzieci.http://www.rosamundlupton.com/
Zanim została pisarką, pisała scenariusze dla telewizji i do filmu. Mieszka w Londynie z mężem i dwójką dzieci.http://www.rosamundlupton.com/
6,8/10średnia ocena książek autora
3 250 przeczytało książki autora
4 420 chce przeczytać książki autora
101fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Nic nie kojarzy się z samotnością tak bardzo,jak milczący telefon.
26 osób to lubiPrzez chwilę widziałam Cię w tłumie. Później odkryłam, że ludzie którzy zostali rozdzieleni z kimś, kogo kochają, często dostrzegają ukochan...
Przez chwilę widziałam Cię w tłumie. Później odkryłam, że ludzie którzy zostali rozdzieleni z kimś, kogo kochają, często dostrzegają ukochaną osobę w obcym człowieku. To ma jakiś związek z tym, że część mózgu odpowiedzialna za rozpoznawanie ludzi jest przegrzana i zbyt szybko reaguje. Ta okrutna sztuczka umysłu trwała zaledwie kilka chwil, ale to wystarczyło, żebym poczuła wręcz fizycznie jak bardzo Cię potrzebowałam.
22 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Siostra Rosamund Lupton
7,0
Książka na swoich stronach zawiera przykład dużej determinacji, która nie wykrusza się pod wpływem strachu o swoje życie i dobre imię, a także sceptycyzmu i braku wsparcia bliskich oraz oceniających dookoła ludzi. Ukazuje piękną więź między dwójką ludzi, w której wzajemne zaufanie i znajomość siebie nawzajem są tak silne, że niezwykle trudnym zadaniem byłoby je w jakikolwiek sposób naruszyć i podważyć. Przedstawiona w niej historia jest interesująca i prawdziwie zaskakująca w co najmniej jednym momencie.
Barwa ciszy Rosamund Lupton
6,2
Uważam, że jest to słabsza pozycja w twórczości Pani Lupton w porównaniu z „Siostrą” i „Potem”. Z pewnością nie spodoba się czytelnikom, którzy lubią szybką akcję z wieloma jej zwrotami. Tutaj mamy w dużej mierze powieść drogi – dwie bohaterki, Yasmin i jej córka Ruby, przemierzają północną część Alaski mierząc się z wieloma trudnościami, począwszy od niesprzyjających warunków atmosferycznych a skończywszy na własnym niepokoju, strachu i zmęczeniu. Śledzimy ich trasę przez niegościnne obszary skute lodem, towarzyszymy rozmowom prowadzonym przy pomocy języka migowego, cofamy się także do ich wspomnień z życia w Londynie. Wszystko to odbywa się w nasilającym się coraz bardziej poczuciu zagrożenia z zewnątrz. Strach o męża nie pozwala jednak Yasmin cofnąć się przed decyzją o odszukaniu go, mam wrażenie – za wszelką cenę.
Przyznam, że drażniły mnie upór tej bohaterki i jej nierozsądne w kilku momentach decyzje, którymi sprowadzała na siebie i swoją córkę zagrożenie życia. Dodatkowo, o ile łatwiej było mi uwierzyć w rozpacz, która pchała bohaterkę do działania i w nadzieję, która nie pozwalała jej zaprzestać poszukiwań męża, o tyle dużo trudniej było mi uznać, że to co miało miejsce w drodze mogło się faktycznie wydarzyć. Przynajmniej część z tego, co przedstawiła autorka, było moim zdaniem mało wiarygodne.
Niemniej jednak podróż przez Alaskę dostarcza czytelnikowi sporo wiedzy na temat ludzi zamieszkujących ten odległy, zimny zakątek ziemi, przybliża świat żyjących tam zwierząt, mamy nawet możliwość zapoznania się z językiem rdzennych mieszkańców.
Podsumowując – 5 gwiazdek za fabułę, dodatkowa 1 gwiazdka za wiadomości o Alasce i poruszenie tematu ochrony dóbr naturalnych 😊