Potem

Ciepły, słoneczny dzień. Gwar, śmiech dzieci, przyjazna atmosfera na szkolnym boisku. Nic nie zapowiada katastrofy... gdy w pewnym momencie zaczyna wyć alarm, kłęby dymu unoszą się nad budynkiem. Grace wbiega do środka szukać swojej córki Jenny, która jest w środku... Dwie ofiary pożaru, które chcą rozwiązać zagadkę podpalenia, ale nie mają jak, ponieważ są obserwatorami z boku. Są duchami, duszami, które wyszły że swojego ciała i nikt ich nie widzi. Zaczyna się wyścig z czasem o życie Jenny i znalezienie winnego podpalenia.

Ciepły, słoneczny dzień. Gwar, śmiech dzieci, przyjazna atmosfera na szkolnym boisku. Nic nie zapowiada katastrofy... gdy w pewnym momencie zaczyna wyć alarm, kłęby dymu unoszą się nad budynkiem. Grace wbiega do środka szukać swojej córki Jenny, która jest w środku... Dwie ofiary pożaru, które chcą rozwiązać zagadkę podpalenia, ale nie mają jak, ponieważ są obserwatorami z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Żywi walczą o prawdę dla tych prawie umarłych ukochanych, przekraczają granicę, rzucają oskarżenia, a to wszystko w imię miłości. Kobieta w śpiące oraz jej córka z poparzeniami znalazły się tam gdzie przestępca ich nie chciał i to zaważyło na ich całym życiu. Walczą o życie obserwując ze swoich ciał walkę rodziny o ich życie oraz pełne sprzeczności wersje wydarzeń. Same zrobić nic nie mogą, ale mają w swojej rodzinie waleczną policjantkę, która zrobi wszystko, aby prawda ujrzała światło dzienne, nawet jeżeli to zniszczy jej karierę. Pożar, obelżywe listy, obsesja, utrata kochanka oraz eskalacja przemocy są tutaj poruszone, przemoc rodzinna oraz manipulacja. Pełna emocji powieść prowadzi nas na tak wiele ścieżek, że już sami nie wiemy co jest prawdą. Moment przełomowy pokazuje, że w pewnym momencie nie obchodzi nas już rozwiązanie zagadki, lecz życie tych dwóch kobiet, które wisi na włosku. Daję do myślenia, miłość może naprawdę wiele zmienić, ale też posiada niszczycielską moc. Polecam, mocna lektura.

Żywi walczą o prawdę dla tych prawie umarłych ukochanych, przekraczają granicę, rzucają oskarżenia, a to wszystko w imię miłości. Kobieta w śpiące oraz jej córka z poparzeniami znalazły się tam gdzie przestępca ich nie chciał i to zaważyło na ich całym życiu. Walczą o życie obserwując ze swoich ciał walkę rodziny o ich życie oraz pełne sprzeczności wersje wydarzeń. Same...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wyjątkowa, zaskakująca, dająca do myślenia, warta przeczytania.

Wyjątkowa, zaskakująca, dająca do myślenia, warta przeczytania.

Pokaż mimo to

„Potem” Rosamund Lupton to oryginalny i intrygujący thriller. Narratorką jest kobieta, która w wyniku wypadku trafia na oddział intensywnej terapii, z zerowymi szansami na odzyskanie przytomności. Jako duch (?), a może anioł (?) przemierza przestrzeń, aby znaleźć odpowiedź na szereg pytań, odkryć prawdę, zrozumieć postępowanie bliskich, odzyskać spokój.

Niestety, nie mogę powiedzieć, że czytało mi się tę powieść znakomicie. W moim odczucie jest ona ogromnie przygnębiająca, wręcz dołująca. Dostrzegam pozytywną wymowę, niosące nadzieję zakończenie, ale to wygląda zupełnie jak słoneczko nieśmiało przebijające się przez nawał chmur. Zrobiło mi się naprawdę smutno po przeczytaniu tej książki. Jeśli ktoś szuka czegoś lekkiego i przyjemnego, niech sięgnie po inną lekturę.

„Potem” Rosamund Lupton to oryginalny i intrygujący thriller. Narratorką jest kobieta, która w wyniku wypadku trafia na oddział intensywnej terapii, z zerowymi szansami na odzyskanie przytomności. Jako duch (?), a może anioł (?) przemierza przestrzeń, aby znaleźć odpowiedź na szereg pytań, odkryć prawdę, zrozumieć postępowanie bliskich, odzyskać spokój.

Niestety, nie mogę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Męczyłam tę książkę od października, ale w końcu udało mi się dobrąć do końca. Nie jest to zła książka, w sumie mogę powiedzieć, że nawet mi się podobała (szczególnie końcówka, która była dla mnie dosyc zaskakująca, przez co i takze wyciągająca), a jednak przeczytanie jej zajęło mi tyle czasu. Myślę, że to przez to, że nie było między nami "dobrej chemii "...😂 Jednak gdybym miała odpowiedzieć na pytanie, czy warto sięgnąć po tę pozycję, chyba odpowiedziałabym "tak" :)

"Męczyłam tę książkę od października, ale w końcu udało mi się dobrąć do końca. Nie jest to zła książka, w sumie mogę powiedzieć, że nawet mi się podobała (szczególnie końcówka, która była dla mnie dosyc zaskakująca, przez co i takze wyciągająca), a jednak przeczytanie jej zajęło mi tyle czasu. Myślę, że to przez to, że nie było między nami "dobrej chemii "...😂...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na "Potem" Rosamund Lupton polowałam już od pewnego czasu. Jak to jednak zwykle bywa wokół mnie pojawiały się co raz to nowe tytuły i tym samym powieść Lupton ciągle była spychana na dalszy plan. Nadszedł jednak w końcu ten dzień, kiedy wróciłam z rzeczoną książką z biblioteki i mogłam zasiąść do długo wyczekiwanej lektury.
Akcja powieści zaczyna się w ciepły, letni dzień na boisku szkolnym gdzie trwają coroczne zawody sportowe. Nagle z niewiadomych przyczyn w budynku szkoły wybucha pożar, w którego wyniku obrażenia odnoszą nastoletnia Jenny i jej matka Grace. Obydwie kobiety zostają przewiezione do szpitala, gdzie rozpoczyna się walka o ich życie, a także właściwa akcja. Okazuje się, że ogień mógł zostać podłożony specjalne, a co za tym idzie rozpoczyna się śledztwo w tej sprawie.
Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że wszystkim następującym wydarzeniom przyglądają się ciężko poszkodowane Jenny i Grace. Obydwie kobiety są zawieszone w stanie śmierci klinicznej, tymczasowo opuściły swoje ciała i niczym niemi świadkowie tragedii, patrolują szpitalne korytarze. Kobiety próbują nawiązać kontakt z bliskimi, ale też na własną rękę rozwiązać zagadkę pożaru.
Trzeba przyznać, że Rosamund Lubton miała naprawdę ciekawy pomysł na fabułę. Uczynienie głównymi bohaterkami, zawieszonych między dwoma światami dusz, niewątpliwie czyni powieść intrygującą. Jednakże, mnie osobiście nie do końca przypadły do gustu sposób wykonania i styl pisarski autorki. Mamy tu niby wszystko, zagadkę do rozwiązania, trochę fałszywych tropów, napięcie...niemniej jednak czegoś zabrakło. Chcąc dobrze wyrazić to co myślę, pozwolę sobie porównać utwór Lupton do znakomitej potrawy, którą kucharz zapomniał doprawić.
Niemniej jednak myślę, że warto sięgnąć po tę pozycję, z uwagi na niecodzienny pomysł.

Na "Potem" Rosamund Lupton polowałam już od pewnego czasu. Jak to jednak zwykle bywa wokół mnie pojawiały się co raz to nowe tytuły i tym samym powieść Lupton ciągle była spychana na dalszy plan. Nadszedł jednak w końcu ten dzień, kiedy wróciłam z rzeczoną książką z biblioteki i mogłam zasiąść do długo wyczekiwanej lektury.
Akcja powieści zaczyna się w ciepły, letni dzień...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia miłości matki i córki. Przerażająca i piękna jednocześnie. Pokazuje ile matka jest w stanie poświęcić dla swojego dziecka. A właściwie pokazuję, że jest w stanie poświęcić samą siebie. To moja druga przeczytana książka Rosamund Lipton, po "Siostrze". Narracja w pierwszej osobie zbliża nas jeszcze bardziej do bohaterki i całej historii.

Historia miłości matki i córki. Przerażająca i piękna jednocześnie. Pokazuje ile matka jest w stanie poświęcić dla swojego dziecka. A właściwie pokazuję, że jest w stanie poświęcić samą siebie. To moja druga przeczytana książka Rosamund Lipton, po "Siostrze". Narracja w pierwszej osobie zbliża nas jeszcze bardziej do bohaterki i całej historii.

Pokaż mimo to

Druga powieść pani Lupton, jaką mam okazję poznać, i drugi raz widać, że jest w twórczości tej autorki coś wyjątkowego, odmiennego od licznych na rynku, podobnych kryminałów i thrillerów z mocnym wątkiem obyczajowym.

Całość planu na książkę wygląda trochę jak swobodna historia w stylu znanego z realizmu magicznego Guillaume Musso. Pomysł, by narracja była prowadzona przez osobę, która de facto leży bez świadomości w szpitalu jest świetny - i na szczęście tylko na papierze wygląda jak Musso. Po prawdzie choć brzmi ckliwie, powieść jest faktycznie kryminałem przedstawiającym naprawdę mocną zbrodnię, bo w szkole, wśród dzieci i tych, którzy z definicji są ich opiekunami.

Na uwagę zasługuje także fakt, że narracja w formie pierwszoosobowej jest pisana niczym list, lub monolog skierowany do ukochanej osoby, do męża w tym wypadku. Buduje to doskonały klimat, identyfikacja z postacią głównej bohaterki następuje dosłownie w momencie, niemal od pierwszej strony książki.

Bohaterowie, to, co im się przydarzyło i sama zbrodnia są napisane świetnie, powieść trzyma w napięciu do samego końca, nawet mimo faktu, że samo zakończenie jest raczej nietrudne do przewidzenia. I jedyną wadą jest długość lektury, która po pierwszym, mocnym uderzeniu trochę traci impet i staje się rozwlekła, jakby na siłę próbując przekonać czytelnika do przeżycia emocji, które czytelnik już przeżywa, już jest nakręcony, już nie trzeba bardziej naciągać struny, bo pęknie. Na szczęście, jak na kryminał przystało, pod koniec akcja znowu zaczyna być szybsza i bardziej dynamiczna, a powieść choć opowiada o przestępstwie, zbrodniarzach i ofiarach jest również niezłym kawałkiem literatury obyczajowej, poruszającej liczne odmiany tego samego uczucia: miłości.

Druga powieść pani Lupton, jaką mam okazję poznać, i drugi raz widać, że jest w twórczości tej autorki coś wyjątkowego, odmiennego od licznych na rynku, podobnych kryminałów i thrillerów z mocnym wątkiem obyczajowym.

Całość planu na książkę wygląda trochę jak swobodna historia w stylu znanego z realizmu magicznego Guillaume Musso. Pomysł, by narracja była prowadzona przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wzruszająca historia ... aż ciężko opowiadać najlepiej przeczytać .
Kryminał

Wzruszająca historia ... aż ciężko opowiadać najlepiej przeczytać .
Kryminał

Pokaż mimo to

Bardzo dobry kryminał psychologiczny. Choć były momenty, że ciągnął się ale to tylko momenty. W ciekawy i przejmujący sposób opisana relacja matki z córką. A także więzi między nimi. Zakończenie dość zaskakujące.
Książka w sam raz na długie wieczory.

Bardzo dobry kryminał psychologiczny. Choć były momenty, że ciągnął się ale to tylko momenty. W ciekawy i przejmujący sposób opisana relacja matki z córką. A także więzi między nimi. Zakończenie dość zaskakujące.
Książka w sam raz na długie wieczory.

Pokaż mimo to