Obyśmy zawsze próbowali zrozumieć innych, zanim ich osądzimy. I oby ludzie umieli opowiadać nam szczerze o sobie, abyśmy mogli ocenić ich ze zrozumieniem.

Obyśmy zawsze próbowali zrozumieć innych, zanim ich osądzimy. I oby ludzie umieli opowiadać nam szczerze o sobie, abyśmy mogli ocenić ich ze...

(...) to, co ci po­wiem, przy­da ci się tyl­ko wte­dy, gdy sta­nie się dro­go­wska­zem twe­go życia. Jeżeli połączysz to z in­ny­mi prze­ko­na­nia­mi czy za­sa­da­mi, nic nie osiągniesz. (...) Cho­dzi tyl­ko o dwie spra­wy. (...) Po pierw­sze, za­pa­miętaj prostą regułę, że ko­chać ma za­wsze większą war­tość niż być ko­chanym. Miłość po­ru­sza i za­trzy­mu­je świa­ty. Jeśli ktoś cię ko­cha bez wza­jem­ności, pogrążasz się w le­tar­gu. Za­milkła na chwilę, (...) Przez całe życie po­zwa­lałem, by mnie ko­cha­no, i być może to nie wy­star­czało. – Po dru­gie, i to jest ważniej­sze, byś mógł da­lej żyć, mu­sisz mieć świa­do­mość, że od dzie­ciństwa od­po­wia­da­my so­bie ciągle na py­ta­nie „co lubię?”. Co lubię jeść, w co się ubie­rać, czym się bawić, cze­go się uczyć, jaką lubię pracę, ja­kiej chcę przy­jaźni, miłości, sek­su… To owo „co lubię” określa nasz świat. Od­no­si­my wrażenie, że jeśli coś nam się po­do­ba, wy­zna­cza nam kie­ru­nek lub pra­gnie­nie, a mu­sisz wie­dzieć, że tak nie jest. To, co lu­bi­my, nie wy­ty­cza na­szej dro­gi, po­dob­nie jak to, cze­go nie lu­bi­my. Cza­sem kie­ru­nek może wy­zna­czać coś, co wywołuje w nas obojętność, co nie wzbu­dza emo­cji, lecz znużenie. Zro­zum to… Mu­sisz wie­rzyć w sie­bie, nie w to, co two­im zda­niem lu­bisz… Dro­gi nie wy­ty­czają two­je upo­do­bania, lecz ty sam… (...) Spo­strzegłem, że z okna domu ob­ser­wu­je mnie Tzan. Odwróciłem się i po­zdro­wiłem go. Od­wza­jem­nił mój gest. Pojąłem w tym mo­men­cie, że pragnę mieć własne­go Tza­na. Ko­chać… Za­mie­rzałem tak bar­dzo go ko­chać, chy­ba bar­dziej niż kie­dy­kol­wiek ko­chano mnie… Poza tym nie miał dla mnie zna­cze­nia jego wygląd, wzrost ani to, co mi będzie przy­po­mi­nał… Nie­ważne, co mi się po­do­bało lub nie… Było mi obojętne, co po­wiedzą lu­dzie.

(...) to, co ci po­wiem, przy­da ci się tyl­ko wte­dy, gdy sta­nie się dro­go­wska­zem twe­go życia. Jeżeli połączysz to z in­ny­mi prze­ko­...

Za­trzy­mać świat to podjąć świa­domą de­cyzję o tym, że za­mie­rzasz go opuścić, aby ulep­szyć i sie­bie, i świat. Aby mieć większą swo­bodę ru­chu i łatwiej nim kie­ro­wać. W tym cza­sie mu­sisz się sta­rać uni­kać wszel­kich pro­blemów. Żywić się dobrą li­te­ra­turą, do­brym ki­nam a przede wszyst­kim roz­mo­wa­mi z je­dyną osobą, która cię na tym świe­cie in­spi­ru­je. I wiesz co?… – Co? – spy­tałem pod­eks­cy­to­wa­ny i za­fa­scy­no­wa­ny. – Świat ci to po­tem wy­na­gro­dzi. Wszechświat sprzy­ja tym, którzy go po­ru­szają. A to właśnie ci, którzy go za­trzy­mują. Chcesz po­ru­szyć świat, czy wo­lisz, żeby on cię po­ru­szył? – Chcę go po­ru­szyć! – od­parłem z prze­ko­na­niem. Geo­r­ge przyłączył się do mnie i zaczęliśmy krzy­czeć ra­zem: „Po­ru­szyć go! Po­ru­szyć!”. I po­ru­szy­liśmy świat… zatrzymując go....

Za­trzy­mać świat to podjąć świa­domą de­cyzję o tym, że za­mie­rzasz go opuścić, aby ulep­szyć i sie­bie, i świat. Aby mieć większą swo­bod...