Przeczytałam z tego zbioru tylko "Piekło kobiet" i "Dziewice konsystorskie" dysponując wydaniem z dziwaczną sadystyczno-pornograficzną okładką, która nijak się ma do treści i nie warto jej pokazywać, chyba że jako kuriozum edytorskie.

Wygląda na to, że nic się od czasów przedwojnia w sytuacji kobiet nie zmieniło, poza może dostępnością do cywilnych rozwodów. Nie widać jednak światełka w tunelu dla wprowadzenia w Polsce legalnej aborcji, a nawet przestrzegania obowiązującej ustawy i tak przecież bardzo dla kobiet restrykcyjnej, co chociażby z tej przyczyny stawia nasz kraj poza nawiasem krajów cywilizowanych. Z kolei instytucja unieważnienia małżeństwa na podstawie prawa kanonicznego (tzw. rozwód kościelny) wstąpiła obecnie na nowy poziom hipokryzji, który prawdopodobnie wprowadziłby Boya w stan osłupienia, a następnie w stan załamania rąk. Rozwody kościelne są obecnie nie koniecznością (przed wojną był to, oprócz zmiany wiary, jedyny sposób na uwolnienie się z nieudanego małżeństwa), ale modą wśród osób dysponujących zbędnymi środkami pieniężnymi, które lubują się w kościelnych ślubach, białych sukniach, śpiewach chóru i organach, do tego stopnia, że czerpią autentyczną radość, spełnienie, a przede wszystkim uzyskują LEGITYMIZACJĘ tej pasji, uczestnicząc w tej ceremonii po raz kolejny (jak sadzę w większości przypadków z innym partnerem/partnerką), a czasami nawet jeszcze raz, i jeszcze raz. Słowem gatunek "dziewic (prawiczków?)konsystorskich" nie wygasł, ale nie jest też na wymarciu, tyle że stał się rzadszy.

Podziwiam Boya, w klerykalnym, opresyjnym wobec kobiet państwie miał odwagę walczyć o prawa kobiet w sposób jawny i czynny, nie tylko pisząc artykuły do gazet (i wylatując z nich za to), ale również prowadząc poradnię świadomego macierzyństwa. Żałuję, że obecnie w Polsce nie ma męskiego autorytetu tej miary co Boy, tym bardziej, że wobec coraz większego zbrutalizowania sytuacji kobiet (historie typu Chazan albo Alicja Tysiąc) taka osoba jest niezbędna. Chodzi mi o to, że prawami kobiet zajmuje się wiele wybitnych kobiet, ale czy chociaż jeden wybitny mężczyzna? Potrzebni są też przecież mężczyźni.

Polecam osobom, które chcą poszerzyć swoje horyzonty obcując z jednym z najciekawszych umysłów w polskiej kulturze, aktywnym społecznikiem, albo po prostu z rozsądnym człowiekiem.

Przeczytałam z tego zbioru tylko "Piekło kobiet" i "Dziewice konsystorskie" dysponując wydaniem z dziwaczną sadystyczno-pornograficzną okładką, która nijak się ma do treści i nie warto jej pokazywać, chyba że jako kuriozum edytorskie.

Wygląda na to, że nic się od czasów przedwojnia w sytuacji kobiet nie zmieniło, poza może dostępnością do cywilnych rozwodów. Nie widać...