No i jak tu nie sięgnąć po kolejny tom? Opowieść o Mitford uspokaja mój umysł i duszę. Że naiwne? I co z tego! Że bajkowe? Czemu nie?! Ale za to jakie piękne, mądre, dobre. Czasem właśnie tego w literaturze mi potrzeba - pokrzepienia serc. To moje zdanie, moje serce, moja wrażliwość:) Lubię tę opowieść i chciałabym mieszkać w takim mieście. To wcale nie takie nierealne...

No i jak tu nie sięgnąć po kolejny tom? Opowieść o Mitford uspokaja mój umysł i duszę. Że naiwne? I co z tego! Że bajkowe? Czemu nie?! Ale za to jakie piękne, mądre, dobre. Czasem właśnie tego w literaturze mi potrzeba - pokrzepienia serc. To moje zdanie, moje serce, moja wrażliwość:) Lubię tę opowieść i chciałabym mieszkać w takim mieście. To wcale nie takie nierealne...

Powiem szczerze że sielankowa atmosfera miasteczka w żaden sposób nie wpłynęła na mnie. Rzadko zdarza mi się dawać tak słabą ocenę.

Powiem szczerze że sielankowa atmosfera miasteczka w żaden sposób nie wpłynęła na mnie. Rzadko zdarza mi się dawać tak słabą ocenę.

"Światełko w oknie" to druga część wielotomowej sagi Jan Karon o miasteczku Mitford. Mieścinie, jaką określają słowa "zabita dechami", której sercem i duszą, i wszelkim dobrem, jest pastor, ojciec Timothy.

Nasz główny bohater właśnie wrócił do domu. Co prawda pierwsze dni po letnich szaleństwach w Sligo rozpoczęły się gwałtownym spotkaniem z samochodem, ale w końcu wrócił. Był w swoim ukochanym Mitford i nawet pędzące auto nie odwróciło jego uwagi od przyrody, która jakby na jego powitanie zachowała resztki lata. Znowu jest przy nim Barnaba, pies, którego uspokajają tylko wersety z Pisma Świętego, znowu jest ukochany Dooley, nastolatek i rozrabiaka, ale i...

"Edith Malloy robi wszystko, co w jej mocy, żeby cię usidlić."

I jeszcze ta jej potrawka! Kobiety uwzięły się na pastora, nie ma co. A przecież nasz pastor musi się pilnować, w końcu ma ponad sześćdziesiąt lat i cukrzycę. A tu jeszcze sąsiadka "zza płota", Cynthia, wprawia jego serce w szybszy rytm...

Cóż, ojciec nie ma łatwego życia. Nie dość, że parafia, kazania, to jeszcze miłość i zwierzęta. Ale tak to już jest w Mitford, że nikt tutaj nie żyje tylko dla siebie. Tu kłopoty miasta mieszają się z problemami jego różnorodnych mieszkańców.

"Mitford dba o swoich."

Jednak gdy na drodze ojca stanie kuchenka mikrofalowa, a ukochana Cynthia nagle wyjedzie, świat znowu stanie się mieszaniną koszmarów. Bo przecież z jednej strony jest zazdrosny, ale z drugiej - jak tutaj zmienić swoje życie? Nawet spoglądając na rosnący Dom Nadziei nie potrafi sobie wyobrazić zmian w swoim własnym gospodarstwie. Przecież ledwo przywykł do psa, królika, chłopca, a teraz... ŻONA? Czy to dobre wyjście dla pastora? I to w jego wieku? Jak małżeństwo wpłynie na niego, na pracę? Czy nie ucierpi na tym jego oddanie, w końcu będzie prawdziwie odpowiedzialny za jeszcze kogoś. I te zmiany... W jego wieku zmiany to już nic przyjemnego.

Strach... Ojciec się zwyczajnie boi, jak zwykły kawaler boi się utraty kontroli, tego pełnego oddania, uczucia, bo w końcu kiedyś już próbował i nie wyszło... więc czy teraz się uda? Szczególnie z taką kobietą?

Powieść Jan Karon to ciepła baśń, a jednocześnie rzeczywistość, o której się czasem marzy. To taka może trochę zbyt cukierkowa, ale jednak ucieczka od codzienności. Ucieczka, którą warto polecić każdemu. Powieść pełna pokoju i spokoju, trochę nazbyt wścibska, ale i pozwalająca rozwinąć skrzydła. Powieść na teraz. Warto poznać najpierw jej poprzedniczkę, czyli "W moim Mitford", a następnie "Te wysokie, zielone wzgórza" oraz "Do Kanaanu".

"Światełko w oknie" to druga część wielotomowej sagi Jan Karon o miasteczku Mitford. Mieścinie, jaką określają słowa "zabita dechami", której sercem i duszą, i wszelkim dobrem, jest pastor, ojciec Timothy.

Nasz główny bohater właśnie wrócił do domu. Co prawda pierwsze dni po letnich szaleństwach w Sligo rozpoczęły się gwałtownym spotkaniem z samochodem, ale w końcu wrócił....

Druga część równie sympatyczna jak poprzednia. Myślałam,że na tej poprzestanę ale chyba jednak wypożyczę dalsze części.Bardzo ciepła książka.

Druga część równie sympatyczna jak poprzednia. Myślałam,że na tej poprzestanę ale chyba jednak wypożyczę dalsze części.Bardzo ciepła książka.