Seria zdecydowanie powinna była być max trylogią. Widać, że autorka nie miała sprecyzowanego pomysłu na tę część. Niby wszystko jest (powiedzmy) logiczne, ale chwilami postacie wyskakują jak przysłowiowy filip z konopi, coś tam bąkną i znikają - taka Marcy przykładowo. Przez takie zabiegi całość sprawia wrażenie nieprzemyślanej i niedopracowanej. Aż jestem sobie w stanie wyobrazić jak pani Becca siedzi przy biurku i stukając się po głowie powtarza: "co tu jeszcze wymyślić, żeby było więcej ? no co? ha! już wiem Dabria, niech się Nora trochę pozłości - będzie napięcie"- wybaczcie, ale to zabieg poniżający czytelników.
Jeśli o mnie chodzi, straciłam zapał już przy "Ciszy", nie znoszę takiego komercyjnego podejścia i jestem sama na siebie zła za to, że to wspieram :(

Nie mniej samo zakończenie usatysfakcjonowało mnie, sama nie rozmyślałam o tym jak mogłoby ono wyglądać, ale podoba mi się. Czy warto dla niego brnąć przez całą książkę? Jeśli jest się oddanym fanem serii to pewnie tak, ja żałuję czasu spędzonego przy niej, chwilami przeskakiwałam nawet linijki, żeby mieć to szybciej za sobą. W końcu przyszła ostatnia scena, która potwierdziła tylko moje zdanie o całej serii. Bardzo żałuję, że nie skończyłam swojej przygody na pierwszej części - aczkolwiek nadal mam w sobie obraz "białego" Patcha ze skrzynką z narzędziami z zakończenia "Szeptem" i mam nadzieję, że taki we mnie zostanie.

Jednego jestem pewna, piątej części nie będzie. Autorka wyeksploatowała temat do granic możliwości.

Seria zdecydowanie powinna była być max trylogią. Widać, że autorka nie miała sprecyzowanego pomysłu na tę część. Niby wszystko jest (powiedzmy) logiczne, ale chwilami postacie wyskakują jak przysłowiowy filip z konopi, coś tam bąkną i znikają - taka Marcy przykładowo. Przez takie zabiegi całość sprawia wrażenie nieprzemyślanej i niedopracowanej. Aż jestem sobie w stanie...