Mała Donna nie miała zbyt wiele: jedynie swoje 5 lat i marzenie, by być kochaną… Odebrano jej znacznie więcej, niż posiadała. Regularnie odmawiano jej prawa nie tylko do miłości ale i do zaspokajania zwyczajnych, ludzkich potrzeb; zniszczono dzieciństwo, podeptano godność i podważono człowieczeństwo. Czy coś takiego można wybaczyć swoim oprawcom i wieść szczęśliwe, dorosłe życie?

Donna Ford, będąc dzieckiem, wraz z dwójką starszego rodzeństwa została porzucona przez matkę. Początkowo opiekę nad córką, jej przyrodnim bratem i siostrą sprawował ojciec Donny. Mężczyzna szybko przestał sobie radzić i jego podopieczni trafili do domu dziecka. Wydawać by się mogło, że nie ma nic gorszego, niż pozostawienie wychowania małych dzieci obcym ludziom, pozbawienie ciepła rodzinnego i pamięci o matce. Najmłodsza Donna każdego dnia pragnęła powrotu do domu i bycia kochaną córeczką.
Dzień, w którym opuszczała dom dziecka za rękę ze swoim ojcem, miał być początkiem jej wymarzonego życia. Stał się jednak pierwszym stopniem do piekła, którego nie sposób sobie wyobrazić…
Nastoletnia żona ojca, a zarazem macocha Donny i jej rodzeństwa, nie tylko nie próbowała zastąpić dzieciom matki ale wciąż- w słowach pełnych obelg i przekleństw- przekonywała, że była ona kobietą najgorszą z możliwych a jej dzieci są niczym innym, niż marnym pomiotem zła. Początkowa niechęć do najmłodszej i najsłabszej (fizycznie i psychicznie) Donny szybko zamieniła się w coraz brutalniejsze ataki słowne i akty przemocy. Dziewczynka latami była nieustannie wyśmiewana, poniżana, bita i głodzona, odbywała okrutne i wielogodzinne kary a w późniejszym wieku doświadczyła także molestowania seksualnego i gwałtów. Wciąż chora, posiniaczona, głodna, zmarznięta i zmęczona… Niekochana, niepotrzebna, niewidzialna dla innych… Zamkniętą w ciemnej i cuchnącej piwnicy obsiadały szczury; wycierano jej twarz mokrymi od moczu majtkami, gdy nie wytrzymywała długiego stania w lodowatej łazience i niemożliwości skorzystania z toalety- to tylko nieliczne przykłady okrucieństwa jej macochy, której umysł nie znał granic w wymyślaniu upodlających i wyniszczających kar. Ojciec Donny całkowicie podporządkowany był rozkazom żony i nie reagował na tragedie dziejącą się na jego oczach.
,,Nie widzę zła, nie słyszę nic złego, nie odzywam się niepytany…” Czy po latach niekochania, beznadziei i okrutnego traktowania można jeszcze odnaleźć w sobie człowieka? Czy ten człowiek będzie umiał nie tylko nauczyć się funkcjonowania wśród ludzi ale i życia z samym sobą i własną przeszłością? Czy zdoła na nowo marzyć i pragnąć…?
Wstrząsająca autobiografia Donny Ford o złamanym dzieciństwie, odebranym człowieczeństwie i walce o lepszą przyszłość. Ku przestrodze i refleksji, że nie wszyscy mieli w życiu tyle szczęścia, co my…

Mała Donna nie miała zbyt wiele: jedynie swoje 5 lat i marzenie, by być kochaną… Odebrano jej znacznie więcej, niż posiadała. Regularnie odmawiano jej prawa nie tylko do miłości ale i do zaspokajania zwyczajnych, ludzkich potrzeb; zniszczono dzieciństwo, podeptano godność i podważono człowieczeństwo. Czy coś takiego można wybaczyć swoim oprawcom i wieść szczęśliwe, dorosłe...